In memoriam: Fred Oldenburg

/p>

Ir. Fred Oldenburg was midden jaren vijftig al student-assistent bij Bouwkunde. Eén van zijn toenmalige collega’s: “Fred was bouwkundig in de zin van willen organiseren, vorm geven. Vol energie. Ging op allerlei zaken onbevangen af, zou het wel even regelen.” Gedurende zijn loopbaan van ruim veertig jaar aan de TU is hij altijd betrokken geweest bij bestuur en medezeggenschap: binnen Bouwkunde als voorzitter van de medezeggenschapscommissie en als lid van de faculteitsraad; op TU-niveau als gekozen lid van het college van bestuur en als lid van de hogeschoolraad (later universiteitsraad).

In 1973 werd Fred gekozen lid van het college van bestuur. Hij was vooral geïnteresseerd in concrete bestuurlijke zaken; hij kreeg de portefeuilles financiën en bouwzaken. Tijdens een cvb-vergadering presteerde hij het bij een lange discussie die niets met zijn portefeuilles te maken had, als een schooljongen een boekje op zijn schoot te lezen. Om zich daarna weer goed gedocumenteerd te concentreren op de aspecten waar hij direct verantwoordelijk voor was.

Het waren roerige tijden, maar Fred was tot 1978 een vaste waarde binnen het cvb. De TH-politieke tegenstellingen verhinderden hem niet het gezegde ‘hard op de zaak, zacht voor de mens’ waar te maken.

Vanaf 1978 was hij weer helemaal aan Bouwkunde toegewijd. In 1983 werd hij lid van de Hogeschoolraad, 120 raadsvergaderingen maakte hij mee. Tien jaar lang was hij voorzitter van de invloedrijke commissie budgettering en begroting en als zodanig een luis in de pels van het cvb. Als voorzitter van de fractie DB kon ik met een gerust hart exploitatierekening, begroting en grote investeringen van de TH/TU aan hem overlaten.

Een ander lid van onze fractie schreef me: ‘Fred was een van mijn favoriete DB-ers. Eerlijk, gedreven, humorvol, slim, mooi gevoel voor rechtvaardigheid, collegiaal, een goede vriend, en scherp. Hij is de enige geweest die een zodanig vlammend en oprecht betoog in een UR-vergadering heeft gehouden dat het me even tot tranen roerde. Ja, het was een tot in de late avond uitlopende vergadering, iedereen was moe en soms emotioneel, maar dit moment herinner ik me nog als een blijvend beeld. Het is alweer lang geleden.’

Een andere oud-collega, met de ervaring vanuit het cvb van die tijd, merkt over Fred op: “Hij was een joviale harde werker die altijd het goede in iedereen zag. Je kon niet boos op hem worden, al kon ik zijn logica niet altijd volgen. Met hart en ziel was hij verknocht aan zijn faculteit.”

In 1996 ging Fred met pensioen.

Namens velen,

Ir. Hans van Iperen

Oud-voorzitter van de U-raad van de faculteit EWI