Delftse ideeënfabriek

Ze hebben een voorkeur voor projecten op het drielandenpunt van techniek, media en cultuur. Twee jaar geleden begonnen ze als studenten vanuit de sorteerkamer van het voormalige postkantoor aan de Hippolytusbuurt. Zonder missie, doel of markt gingen ze ervan uit dat ze met hun uiteenlopende expertises elke klus wel konden klaren.

“Iedereen verklaarde ons voor gek toen wij besloten met een architect, een civieler, een econoom/ict’er, twee werktuigbouwers, nog een ict’er, een juriste en een industrieel ontwerper een bedrijf op te zetten. Maar als coöperatieve organisatie waren we er van overtuigd dat we vanuit al die domeinen de beste oplossingen voor welk probleem dan ook konden leveren. En dat lukt”, aldus Tim Kock.

Het Collectief heeft nu projecten lopen in Singapore, Napels, Parijs, San Francisco en Washington. Hoe doen ze dat?

Twee jaar na de oprichting zijn er zes van de oorspronkelijke leden van de coöperatie over. Na een aantal omzwervingen zijn ze terechtgekomen in het voormalige kantongerecht aan de Lange Geer.

De defecte deurbel, een groot leeg trappenhuis en de versleten trappen ademen de sfeer van een kraakpand. Het Collectief huist hier op de eerste verdieping waar ze met zijn allen in één grote ruimte werken met een hoog plafond. Ze zitten er aan twee grote werkbladen op schragen. Een fancy kantoor en designmeubelen zijn geen prioriteit. Geef ze een laptop en een kringloopbank, en ze kunnen aan de slag.

In 2012 begon alles met een website voor zangeres, acrobaat en actrice Ellen ten Damme. Daarna volgden een aantal start-ups die ze hielpen met bedrijfsnaam, logo en websites. Maar ook adviseerden ze hen met marketingstrategieën en businessplannen. Ze maakten de huisstijl en bedrijfsstrategie voor Dinxx, een bedrijf dat opklapbare steunen maakt voor roeiboten. Dat deden ze ook voor strategisch adviseur De Kleine Consultant.

Ken je beperking
Het beeld dat ontstaat, is niet dat van de typische technostarter. In hoeverre speelt hun opleiding een rol bij de projecten die ze aanpakken? Hakim Sugito (Industrieel Ontwerpen) zegt: “Een achtergrond in bouwkunde of industrieel ontwerpen helpt wel als je met vormgeving, fotografie of video aan de slag gaat. Je hebt leren denken uit vorm, verhaal en gebruiker.” Jasper Bos (werktuigbouwkunde) vult aan: “Ik ben afgestudeerd in de productielogistiek. Ik heb negen jaar lang Excelsheets gemaakt. Dat is handig als je offertes vergelijkt, of je moet berekenen hoeveel klanten je nodig hebt om een café rendabel te maken. Maar als het gaat om de inrichting, dan haal ik daar een architect en een vormgever bij. Ken je beperking, is onze stelregel.”

Eind 2013 raakte Het Collectief in een stroomversnelling. ‘Een partij’ in Singapore was op zoek naar een manier om het videoanalyseprogramma Metastats op te schalen. Ze beschikten over een programma dat uit de registratie van een voetbalwedstrijd kan bepalen welke reclame hoe lang en hoe groot in beeld geweest is. Maar dat moest schaalbaar gemaakt worden zodat het parallel over meerdere servers kan lopen als dat nodig is, en anders juist heel weinig rekencapaciteit vraagt. Het Collectief kende een paar slimme ict’ers die zo’n ‘schil’ konden bouwen en kreeg de opdracht.

“Tot nu toe pakten we alles aan wat we konden krijgen”, zegt Jasper Bos. “Nu komen er steeds meer projecten waar mensen hun specifieke kwaliteiten in kwijt kunnen.” Dat komt goed uit nu nagenoeg iedereen zijn studie succesvol heeft afgerond en ze meer tijd hebben voor nieuwe klussen. Zoals het café Bar/baar in het Prinsenkwartier. Dat café is een uitnodigend gebaar naar Delftse burgers en studenten. “We willen innovatie openbaar maken” zegt Jasper Bos. “Iedereen is welkom om in de co-creatieruimte ‘Maakbaar’ mee te doen aan culturele en technische activiteiten.” Hakim Sugito vult aan: “We starten een nieuw collectief op. Maar nu breder en op stadsniveau.”

Lopende projecten

Lopende projecten

Lopende projecten

Prinsenkwartier
Het gerestaureerde pand tegenover het Prinsenhof wordt het kloppende hart van talent op gebied van kunst, cultuur, techniek en historie. Dat is althans de inzet van de culturele ontmoetingsplek het Prinsenkwartier. Naast het Collectief doen mee: Museum Prinsenhof Delft, HYPO kunst supermarkt, Kadmium kunstencentrum, Techniek Ontmoetingspunt (TOP) Delft en Delft Design. Er zijn zalen ingericht voor lezingen en een fablab-achtige werkruimte genaamd ‘Maakbaar’ met apparatuur zoals een lasersnijder soldeerplekken en 3D-printers. De entree is een café met vrije inloop dat ook borrels na lezingen of debatten verzorgt. “Het Prinsenkwartier is een plek om te showcasen en te delen met exposities”, zegt Hakim Sugito. “We willen innovaties bespreekbaar maken en talenten op gebied van techniek en cultuur met elkaar verbinden.” Tijdens de opening (18-22 maart) zit het programma vol met lezingen, muziek, toneel, exposities, koffie en bier.

Prinsenkwartier.nl

Pretti
Een tijdmachine. Dat stond het Collectief voor ogen toen ze hoorden over de tentoonstelling die de nazaten van de van oorsprong Portugese arts en fotograaf Pretti wilden organiseren. In het Napolitaanse kunstenaarshuis Casa Matania was een archief van zevenduizend stereoscopische foto’s aangetroffen van rond 1900. Het waren unieke straatbeelden die Pier Luigi Pretti, een fervent reiziger en bastaardzoon van het Portugees Koningshuis, had gemaakt in steden als Londen, Parijs, Rome en Napels. Een tijdmachine, dat betekent afzondering. En zo ontstond het idee om de foto’s te vertonen op de gamingbril Oculus Rift. Die bril maakt het mogelijk om de stereobeelden gescheiden aan beide ogen te tonen waardoor het diepte-effect behouden blijft. De bril registreert hoofdbewegingen en past het beeld daar op aan. Het gevolg is dat je in alle rust kunt rondkijken in een stad van meer dan een eeuw geleden. In alle rust ook omdat je geen idee hebt dat er vier mensen achter je in de rij staan om het ook te beleven. Moeders met kinderen en oma’s erbij. Iedereen vond het ‘formidabel’. Oculus specialist Daniël Ernst hielp het Collectief met het plaatsen van de selectie van de eerste dertig foto’s van het exclusieve archief. Een vervolg is ‘haast gegarandeerd’, denkt het Collectief.

youtu.be/EPeFYTOAGso

Metastats
Vier investeerders in Singapore kochten een patent dat logo’s kan detecteren in videomateriaal. Maar om er een business van te maken, moest die software van een stand-alone opstelling worden omgezet naar iets dat op cloud basis in een servercentrum draait. Een gebruiker uploadt zijn videomateriaal, wacht op de analyse en krijgt de statistieken retour over welk logo hoe lang en hoe groot in beeld geweest.

De investeerders zochten een partij die dat in vier maanden tijd voor elkaar kon krijgen. De vraag bereikte het Collectief en daar dachten ze: zo’n wrapper maakt Tim Kock in een weekend. Na een bezoek van Kock en Hakim Sugito aan Singapore heeft Kock de software omgeschreven zodat het nu schaalbaar is tussen een paar uur video per week, of duizend uur per dag. Daardoor is het nu geschikt als online dienstverlening. Het project Metastats draait nu in de pilot fase. Uiteindelijk wordt het mogelijk om niet alleen reclametijden te verrekenen, maar ook reclames langs de lijn of op shirts te vervangen door lokaal aansprekende merken. Met medewerking van Tim Zaman (beeldbewerking), Peter Evers en Jesse Slim (ict).