Vonnis over drijvend paviljoen

In de zaak staan het bedrijf Deltasync en Waterarchitect Bart van Bueren tegenover elkaar, en dat is al zo sinds 2008 toen Van Bueren zich terugtrok uit Deltasync. Het strijdpunt is het auteursrecht van de drijvende koepels in de Rotterdamse Rijnhaven.

Van Bueren stelt dat het Rotterdam Paviljoen een kopie is van zijn afstudeerontwerp Drijvend Paviljoen voor de World Expo van 2010 in Shanghai. Dat ontwerp werd nooit gerealiseerd.

Deltasync stelde zich op het standpunt dat het Rotterdam Paviljoen een oorspronkelijk ontwerp is en dat Van Bueren daar geen auteursrecht op kan claimen. Zo telt het Rotterdamse ontwerp drie bollen en het ontwerp voor Shanghai vijf.

De rechtbank van Rotterdam heeft op 30 september 2015 een soort Salomonsoordeel getroffen. De term ‘Drijvende Paviljoen’ behoort toe aan Van Bueren en slaat op zijn oorspronkelijke ontwerp. Deltasync heeft het auteursrecht op het drijvende gebouw dat nu het Rotterdam Paviljoen heet.

“Niemand heeft gewonnen en niemand heeft verloren”, luidt het commentaar van Paul Althuis van de universiteitsdienst TU Delft. Hij heeft namens de TU in een vroeg stadium proberen te bemiddelen tussen Van Bueren en Deltasync. De stellingname van de TU was dat het geheel eigendom is en was van Deltasync.

Die vordering van de TU is afgewezen en de universiteit is veroordeeld tot het vergoeden van de proceskosten, begroot op 902 euro, aan beide partijen.

Paul Althuis schrijft: ‘Wij gaan akkoord met de uitkomst van het vonnis. We betreuren sowieso dat het zover is gekomen en hebben actief geprobeerd te bemiddelen in deze affaire, maar dat was voordat de rechtbankprocedure begon.’

Volgens Bart van Bueren is de zaak toch nog niet helemaal afgedaan en is de volgende stap een schadeprocedure tegen Deltasync.

Bart Roeffen (Deltasync) merkt op: “De advocaten hebben gesmuld van deze zaak, maar wij zeker niet.”