Zelfverdediging in het Mekelpark

Het is leeg op de parkeerplaats bij de sportvelden op een doordeweekse donderdagavond. De auto’s staan zo dicht als mogelijk bij het TU-sportcentrum geparkeerd. Op de rest van het terrein is het stil en verlaten.

Een goede plek om zijn workshop fight back wat extra cachet te geven, moet docent martial arts Dick van Wijngaarden gedacht hebben. Stille en verlaten plekken boezemen mensen immers angst in. Voor overvallers, aanranders of nog erger.

Maar afgaande op het publiek dat de workshop trekt, zou je kunnen concluderen dat studenten en medewerkers van de TU zich best veilig voelen op de campus. De mensen die hier op de parkeerplaats hun warming up staan te doen, zijn bijna uitsluitend ervaren vechtsporters die het leuk vinden om hun sport eens in de open lucht te beoefenen.

Nadat ze zijn warm gedraaid, dirigeert Van Wijgaarden hen onder meer naar de Keverling Buismanweg achter de D:Dreamhall. Hier, in het donker, werken ze elkaar tegen de muur van een anoniem kantoorgebouw. Het ‘slachtoffer’ reikt daarna naar de ogen van de ‘aanvaller’.

Ook valt de dader het slachtoffer aan met een nepmes. Het slachtoffer zet een stap terug met de handen omhoog. Daarna duwt hij de arm van de dader zijwaarts en opwaarts weg, deelt een schop of een stoot uit en rent langs hem weg.

De technieken komt uit Jiu Jitsu en Krav Maga, legt Van Wijngaarden uit. “De eerste is zelfverdediging uit Japan. Krav Maga is afkomstig van de Israelische geheime dienst. De sport combineert de meest effectieve zelfverdedigingstechnieken uit andere vechtsporten. Deze basale vaardigheden zorgen ervoor dat je meer kans maakt tegen een aanvaller.”

Nadat ze op aanwijzen van de trainer vier keer het dak van de UB is opgerend en beneden heeft geschopt en gestompt tegen een kussen, vertelt student transportation engineering Marielle van den Hoed over de voordelen van de vechtsport. “Ik doe sinds een jaar Jiu Jitsu. Ik sta er zelfverzekerder door in mijn schoenen. Ik gooi een aanvaller zo over mijn schouder.”