Mark Rutte is niet de enige die zich er druk om maakt dat hij als alleenstaande nog altijd tegen taboes aanloopt. Eva van Rijen was happy single toen ze uit pure frustratie over het onbegrip, bij Bouwkunde afstudeerde op woningen voor ‘solo’s’.
Delen
- Onderzoek: ‘Living solo in Rotterdam: Improving the living quality of one person households by urban interventions’
- Eindcijfer: 7,5
“Ruim een jaar geleden verruilde ik mijn studentenkamer voor een sociale huurwoning. Mijn eigen appartementje, heerlijk. ‘O, ga je samenwonen?’, vroegen mensen. Want wie doet dat nou, bewust helemaal alleen gaan zitten, leken ze te denken. Ik had niet eens een vriendje. Toen ik ook nog eens alleen op vakantie ging, was ik helemaal het mikpunt van medelijden.’Stoer hoor’, riepen ze. En: ‘moedig’. Nou já!”
Precies op dat moment moest ze een onderwerp bedenken voor haar afstuderen. “In de krant las ik dat volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek, in 2060 bijna de helft van de huishoudens uit alleenstaanden zal bestaan. Vrouwen zijn geëmancipeerder, de sociale context verandert. Samenwonen is niet vanzelfsprekend meer, mensen gaan scheiden,én we worden steeds ouder, dus het aantal weduwen en weduwnaars neemt toe.”
Maar wat blijkt: de woningmarkt is niet ingericht op al die singles. ‘Solo dwellers’ noemt Van Rijen ze, want sommigen hebben wel een relatie, maar kiezen simpelweg niet voor samenwonen. “Vooral voor mensen die geen torenhoog inkomen hebben, duurt het eeuwen voordat ze in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. Kopen is al helemaal geen optie in je eentje. Huizen zijn voornamelijk toegespitst op stellen en gezinnen; áls corporaties en ontwikkelaars al woningen bouwen voor solo’s, maken ze vaak studio’s. Maar ik wil ook gewoon een werkkamer!”
Aan het begin van de pier waarop het Rotterdamse Katendrecht ligt, bevindt zich een wat grauw en lelijk stukje. Als je daar nou eens een woonomgeving en woonblokken ontwerpt met woningen voor singles, die betaalbaar zijn, dichtbij kroegen en theaters liggen én – mocht je daar toevallig zin in hebben – mogelijkheid bieden tot het maken van contact? “Nee nee, het moet geen singles-enclave worden: de bedoeling is dat alleenstaanden op de benedenverdieping wonen, en de gezinnen boven met een eigen dakterras.
Zo heb je wel de levendigheid van kinderen op straat, en is de drempel voor alleenstaanden lager om contact te maken met wat buiten gebeurt.
Gaandeweg haar afstudeerproject heeft ze een wat activistische instelling ontwikkeld, constateert de stedenbouwkundige. “Binnenkort ga ik met mijn onderzoek naar de gemeente Rotterdam. Niet omdat ik denk dat ze het meteen wil bouwen; ze zijn huiverig voor wéér een toren met kleine woningen. Maar ik hoop bewustzijn te creëren.”
Comments are closed.