‘Ik wist niet meer wat ik moest doen met mijn leven’

Rosey Metz (20) is eerstejaars student bouwkunde en zwemt op hoog niveau. Haar beste afstand is de 50 meter schoolslag, waarmee ze zich meestal kwalificeert voor grote internationale toernooien zoals het EK en WK. In een normale week heeft ze zes zwemtrainingen van 2 uur en drie krachttrainingen van 1,5 uur.

Hoe zag het begin van de pandemie er voor jou uit?
“Toen alles dicht ging kon ik niet zwemmen. Ik wist toen even niet meer wat ik moest doen met mijn leven. We zochten alternatieven en gingen bijvoorbeeld fietsen, maar dat was minder leuk dan zwemmen. Net als iedereen was ik onzeker en vroeg ik me af hoe lang dit zou gaan duren. Na een tijdje gingen de zwembaden weer open en mocht ik in Eindhoven zwemtrainingen volgen. Ik verbleef daar bij de ouders van mijn vriend. Dat was vervelend, want ik kende in Eindhoven niet veel mensen. En de trainingen waren ook heel anders dan normaal, omdat je afstand moest houden in het zwembad. Tijdens de rest van de pandemie heb ik altijd mogen zwemmen.”

‘Ik heb veel over mezelf geleerd’

Heb je je benadeeld gevoeld tijdens de pandemie?
“Nee, juist niet. Het was fijn dat ik kon sporten, dat gaf mij veel structuur. Als je je studie moet combineren met topsport, worden er dingen van je verwacht en moet je je aan een planning houden. Dat zorgde ervoor dat ik mijn bed uit moest komen. Wel was het lastig dat wedstrijden de hele tijd werden verplaatst. Het WK zou in Japan zijn, maar dat ging niet door vanwege corona. Normaal gesproken is er elke zomer een slottoernooi. Als dat dan niet doorgaat, heb je niets om naartoe te werken.”

Je bent tijdens de pandemie begonnen met studeren. Hoe vond je dat?
“Het was moeilijk om student te zijn. Ik heb het gevoel dat er geen rekening werd gehouden met jongeren die last kunnen hebben van mentale druk en depressiviteit. De afgelopen tijd heb ik veel over mezelf geleerd, er was natuurlijk meer tijd om met jezelf bezig te zijn. Ook ben ik me bewuster geworden van mensen die belangrijk voor me zijn. Ik had meer tijd om te reflecteren op wat voor vrienden ik nu heb en hoe ik in de toekomst met vriendschappen om wil gaan.”

Er wordt gezegd dat het einde van de pandemie in zicht is. Hoe kijk je terug op de afgelopen tijd?
“Soms was het lekker dat er niet echt druk was om ergens naartoe te gaan. Door het zwemmen mis ik best veel feesten. Nu kon niemand naar feesten, daarom had ik minder het gevoel dat ik veel miste. Dankzij het topsporten heb ik tijdens de pandemie veel houvast en structuur gehad, daar ben ik achteraf blij mee. Komende zomer heb ik mijn laatste wedstrijden en ga ik als ‘gewone’ student verder, het komt goed uit als het studentenleven dan ook weer ‘normaal’ is.”

• Hier vind je de andere delen van deze serie.

Doris Aafjes / Student-redacteur