Mutsen

Ingeklemd tussen twee stevige Russen getooid met bontmutsen tot over de wenkbrauwen. De twee op het scherm geprojecteerde Russen kijken inderdaad zéér argwanend en àllerminst vriendelijk de zaal in.

,,Russen treden in eerste instantie vaak terughoudend, en misschien zelfs wel wat argwanend, op bij zakengesprekken.” Er verschijnt een dia waarop de mijnbouwkundig ingenieur Albert Bloem – als de kroonprins bij de Winterspelen – vrolijk poseert met een knaloranje Unox-muts bij minus 30 graden celsius. Ingeklemd tussen twee stevige Russen getooid met bontmutsen tot over de wenkbrauwen. De twee op het scherm geprojecteerde Russen kijken inderdaad zéér argwanend en àllerminst vriendelijk de zaal in.

Bloem is eerste spreker op het mini-symposium ‘Zakendoen in Rusland’ woensdag 29 september bij Technische Aardwetenschappen. Op de avond komt de kloof tussen westerlingen en Russen scherp naar voren. Tweede spreker ir. Allard Everts presenteert een onderzoek naar de verschillen in opvattingen tussen mensen van verschillende nationaliteiten. Een lijst met multiple-choice vragen over morele dillema’s als ‘zou je voor een vriend liegen om hem te helpen’, vormde het fundament voor het onderzoek.

Everts brengt % zoals het een modern ingenieur betaamt – de resultaten van dit model in staafdiagrammen en standaardverdelingen. Alleen verlaat hij het model regelmatig om uit te wijden over zijn eigen avonturen in het oosten. ,,..En de Russen bevinden zich dus aan de linkerzijde van de grafiek”, zegt Everts snel, om het onderwerp van de avond niet uit het oog te verliezen. Er ontstaat wat rumoer in de zaal als uit zijn model blijkt dat de Russen over het algemeen individualistischer zijn dan de gemiddelde aardbewoner. Geen sporen dus van de collectieve denkbeelden uit de sovjet-tijd. Everts grijpt dit moment echter niet aan om het politieke verleden van Rusland te behandelen; er valt de hele avond geen woord over.

Om de zaal te laten deelnemen aan de lezing, vraagt Everts onverwacht naar meningen over Russen en Rusland. De enkele aanwezige die hier ervaring mee heeft gehad, verzandt al snel in reisverhalen die, net als bij de sprekers, vaak eindigen met: ,,… maar of dit nou typisch Russisch is…”.

,,Laten we de discussie voortzetten in mijnbouwcafé Het Noorden,” stelt Bloem voor als het niveau van het gesprek echt gedaald is tot dat van de borrelvloer. De president van de Mijnbouwkundige Vereniging sluit af met woorden van dank en lof. Maar of dat nou typisch Nederlands is…

,,Russen treden in eerste instantie vaak terughoudend, en misschien zelfs wel wat argwanend, op bij zakengesprekken.” Er verschijnt een dia waarop de mijnbouwkundig ingenieur Albert Bloem – als de kroonprins bij de Winterspelen – vrolijk poseert met een knaloranje Unox-muts bij minus 30 graden celsius. Ingeklemd tussen twee stevige Russen getooid met bontmutsen tot over de wenkbrauwen. De twee op het scherm geprojecteerde Russen kijken inderdaad zéér argwanend en àllerminst vriendelijk de zaal in.

Bloem is eerste spreker op het mini-symposium ‘Zakendoen in Rusland’ woensdag 29 september bij Technische Aardwetenschappen. Op de avond komt de kloof tussen westerlingen en Russen scherp naar voren. Tweede spreker ir. Allard Everts presenteert een onderzoek naar de verschillen in opvattingen tussen mensen van verschillende nationaliteiten. Een lijst met multiple-choice vragen over morele dillema’s als ‘zou je voor een vriend liegen om hem te helpen’, vormde het fundament voor het onderzoek.

Everts brengt % zoals het een modern ingenieur betaamt – de resultaten van dit model in staafdiagrammen en standaardverdelingen. Alleen verlaat hij het model regelmatig om uit te wijden over zijn eigen avonturen in het oosten. ,,..En de Russen bevinden zich dus aan de linkerzijde van de grafiek”, zegt Everts snel, om het onderwerp van de avond niet uit het oog te verliezen. Er ontstaat wat rumoer in de zaal als uit zijn model blijkt dat de Russen over het algemeen individualistischer zijn dan de gemiddelde aardbewoner. Geen sporen dus van de collectieve denkbeelden uit de sovjet-tijd. Everts grijpt dit moment echter niet aan om het politieke verleden van Rusland te behandelen; er valt de hele avond geen woord over.

Om de zaal te laten deelnemen aan de lezing, vraagt Everts onverwacht naar meningen over Russen en Rusland. De enkele aanwezige die hier ervaring mee heeft gehad, verzandt al snel in reisverhalen die, net als bij de sprekers, vaak eindigen met: ,,… maar of dit nou typisch Russisch is…”.

,,Laten we de discussie voortzetten in mijnbouwcafé Het Noorden,” stelt Bloem voor als het niveau van het gesprek echt gedaald is tot dat van de borrelvloer. De president van de Mijnbouwkundige Vereniging sluit af met woorden van dank en lof. Maar of dat nou typisch Nederlands is…