Studenten klagen vooral over hun afstuderen

Dit leidde in slechts twee gevallen tot een formele klacht, een over nalatigheid van de TU na een verkrachtingszaak, een over een gedwongen aanpassing van de studieplanning. De ombudsman constateert echter dat in de meeste gevallen zijn bemiddeling al tot resultaten leidt.

De meeste klachten gaan over de duur van het afstuderen: gebrekkige begeleiding, onwillige docenten, voortdurend opgeschroefde eisen, enzovoorts. Studenten schrikken ervoor terug om nog tijdens hun afstuderen een klacht in te dienen, maar de ombudsman wijst erop dat dat nog tot een jaar na het afstuderen kan.

Ook dat kan op bezwaren stuiten. Zo klaagde een student dat er bij zijn deel van de vakgroep een ‘eeuwige-student-sfeer’ heerste. Hij werd ingezet voor computerwerk dat niets met zijn afstudeerwerk te maken had en was al met al jaren bezig, waardoor hij ook nog eens in financiële problemen kwam. Hij haalde het uiteindelijk wel, maar zag af van het indienen van een klacht omdat ‘het wereldje te klein is’.

Tegelijkertijd constateert Knippenberg dat docenten zich soms in een machteloze positie voelen bij studenten die jarenlang met veel herkansingen studiepunten bij elkaar sprokkelen. Bij het afstuderen ontstaan dan meestal ook grote problemen, waarbij de student van de docent intensieve begeleiding verwacht, terwijl de laatste eigenlijk vindt dat de student niet voor het ingenieursvak geschikt is. Een bindend studie-advies zou dit soort situaties kunnen voorkomen, maar daar kleven weer andere nadelen aan.

Ook komen studenten regelmatig in de problemen, omdat zij slordig met de regels omgaan of die helemaal niet kennen. Bemiddeling leidt er dan soms toe dat een faculteit met de hand over het hart strijkt, maar formeel hebben studenten in dat geval weinig reden tot klagen.

De ombudsman van de TU, drs. W.J.M. Knippenberg, schrijft in zijn vorige week verschenen jaarverslag over 1997 dat ruim veertig studenten zich in dat jaar bij hem meldden. Dit leidde in slechts twee gevallen tot een formele klacht, een over nalatigheid van de TU na een verkrachtingszaak, een over een gedwongen aanpassing van de studieplanning. De ombudsman constateert echter dat in de meeste gevallen zijn bemiddeling al tot resultaten leidt.

De meeste klachten gaan over de duur van het afstuderen: gebrekkige begeleiding, onwillige docenten, voortdurend opgeschroefde eisen, enzovoorts. Studenten schrikken ervoor terug om nog tijdens hun afstuderen een klacht in te dienen, maar de ombudsman wijst erop dat dat nog tot een jaar na het afstuderen kan.

Ook dat kan op bezwaren stuiten. Zo klaagde een student dat er bij zijn deel van de vakgroep een ‘eeuwige-student-sfeer’ heerste. Hij werd ingezet voor computerwerk dat niets met zijn afstudeerwerk te maken had en was al met al jaren bezig, waardoor hij ook nog eens in financiële problemen kwam. Hij haalde het uiteindelijk wel, maar zag af van het indienen van een klacht omdat ‘het wereldje te klein is’.

Tegelijkertijd constateert Knippenberg dat docenten zich soms in een machteloze positie voelen bij studenten die jarenlang met veel herkansingen studiepunten bij elkaar sprokkelen. Bij het afstuderen ontstaan dan meestal ook grote problemen, waarbij de student van de docent intensieve begeleiding verwacht, terwijl de laatste eigenlijk vindt dat de student niet voor het ingenieursvak geschikt is. Een bindend studie-advies zou dit soort situaties kunnen voorkomen, maar daar kleven weer andere nadelen aan.

Ook komen studenten regelmatig in de problemen, omdat zij slordig met de regels omgaan of die helemaal niet kennen. Bemiddeling leidt er dan soms toe dat een faculteit met de hand over het hart strijkt, maar formeel hebben studenten in dat geval weinig reden tot klagen.