De vraag of er leven is (geweest) op Mars, staat dankzij de analyse van een meteoriet weer volop in de belangstelling.
De Marsmannetjes zijn inmiddels verschrompeld tot eencelligen. In ‘Destination Mars’ is te lezen hoe de rode planeet de mens al sinds de oudheid in de ban houdt.
, ,,attempted to be technically correct”, afkomstig uit boek uit 1880.
Vorig jaar bereikte ons het nieuws dat een op Antartica neergeslagen meteoriet afkomstig van Mars weleens fossiele bacterieën kan bevatten. Het sloeg in als een bom, want de hoop dat er leven is (geweest) op Mars was eigenlijk al vervlogen. Het was dan ook een ideaal publicitair opwarmertje voor de expeditie deze zomer van de Sojourner op Mars.
Dat Mars weer leeft bij het publiek is geen overbodige luxe. Aan het slot van ‘Destination Mars’ kunnen de auteurs Marin Caidin en Jay Barbrec het natuurlijk niet laten om in de toekomst te schouwen. De vraag is niet eens meer of er een bemande vlucht naar Mars moet komen, maar wanneer en vooral wie deze kostbare grap gaat betalen. Sinds de catastrofe met de Observer in 1993 regeert koning zuinigheid bij de NASA. Vandaar dat zowel de Pathfinder als de Global Surveyor, die deze maand in een baan om Mars is gekomen, met een kostprijs van minder dan tweehonderd miljoen US dollar per missie relatief goedkoop zijn.
Een bemande reis naar Mars (kortste afstand 56 miljoen km) gaat zeker twee jaar duren, waarvan een jaar reistijd. De vierhonderd miljard US dollar die de missie volgens de NASA zal kosten is hoog geschat, maar zelfs een veel lager bedrag wil geen instantie opbrengen, dus rest commerciële exploitatie. En wat ligt er dan meer voor de hand, zoals de auteurs John Tierney aanhalen, om van de missie een mediaspektakel te maken, vergelijkbaar met de Olympische Spelen, met sponsoring en merchandising? Een camera aan boord en de eerste echte ruimtesoap is een feit. Er is nu al geopperd dat de bemanning uit getrouwde stellen moet bestaan, omdat zo’n groep stabieler zou zijn dan alleenstaanden. Een hoopvol begin van de tv-serie, lijkt ons.
3 Beeld van Marsoppervlak, genomen tijdens Viking missie
Smullen
Een boek over de geschiedenis van Mars op aarde is bij voorbaat smullen. De co-auteurs hebben veel fictie en non-fictie over ruimtevaart op hun naam staan en in dit prachtig geïllustreerde bewaarboek, dat bestemd is voor een breed publiek, hebben ze de juiste toon getroffen. Als je het over Mars hebt dan zijn mythologie en wetenschap amper los van elkaar te zien. De eerste fantasieën over ruimtevaart, zoals de ‘Vera Historia’ van Lucianus (circa 120 AD), prikkelden de wetenschappelijke interesse. En omgekeerd krijgen wetenschappelijke ontdekkingen hun plaats in science fiction.
In het chronologisch opgebouwde boek zijn de mythologie en de wetenschap zorgvuldig uit elkaar gerafeld. Dat de rode planeet zijn naam ontleent aan de Romeinse krijgsgod Mars is niet zonder reden. In de Griekse tijd kon men de grillige baan van Mars niet voorspellen. Vandaar dat men de planeet vernoemde naar de godheid Ares, voorloper van Mars, die staat voor onberekenbare driften.
De oppervlakkige waarneming van de planeet vanaf de aarde was altijd goed voor de meest dolzinnige hypothesen. Het vond een hoogtepunt in de zogeheten ‘canali’ die de astronoom Giovanni Schiaparelli in 1877 op Mars meende te zien. Decennia daarna geloofde men nog dat er over de planeet een netwerk van reusachtigekanalen liep, hetgeen moest wijzen op het bestaan van een hogere civilisatie.
Een climax bereikte de Mars-hysterie in 1938 met het hoorspel ‘War of the worlds’ van Orson Welles. Miljoenen mensen dachten op basis van de radio-uitzending dat er een invasie van marsmannetjes had plaatsgevonden. Tegenwoordig zal dat niet meer gebeuren. Daarom gaan we er straks zelf maar naartoe.
‘Destination Mars – In Art, Myth and Science’ van Martin Caidin & Jay Barbree is uitgegeven door Penguin; ISBN 0 670 86020 4; prijs: 70,40 gulden.
,,
De vraag of er leven is (geweest) op Mars, staat dankzij de analyse van een meteoriet weer volop in de belangstelling. De Marsmannetjes zijn inmiddels verschrompeld tot eencelligen. In ‘Destination Mars’ is te lezen hoe de rode planeet de mens al sinds de oudheid in de ban houdt.
, ,,attempted to be technically correct”, afkomstig uit boek uit 1880.
Vorig jaar bereikte ons het nieuws dat een op Antartica neergeslagen meteoriet afkomstig van Mars weleens fossiele bacterieën kan bevatten. Het sloeg in als een bom, want de hoop dat er leven is (geweest) op Mars was eigenlijk al vervlogen. Het was dan ook een ideaal publicitair opwarmertje voor de expeditie deze zomer van de Sojourner op Mars.
Dat Mars weer leeft bij het publiek is geen overbodige luxe. Aan het slot van ‘Destination Mars’ kunnen de auteurs Marin Caidin en Jay Barbrec het natuurlijk niet laten om in de toekomst te schouwen. De vraag is niet eens meer of er een bemande vlucht naar Mars moet komen, maar wanneer en vooral wie deze kostbare grap gaat betalen. Sinds de catastrofe met de Observer in 1993 regeert koning zuinigheid bij de NASA. Vandaar dat zowel de Pathfinder als de Global Surveyor, die deze maand in een baan om Mars is gekomen, met een kostprijs van minder dan tweehonderd miljoen US dollar per missie relatief goedkoop zijn.
Een bemande reis naar Mars (kortste afstand 56 miljoen km) gaat zeker twee jaar duren, waarvan een jaar reistijd. De vierhonderd miljard US dollar die de missie volgens de NASA zal kosten is hoog geschat, maar zelfs een veel lager bedrag wil geen instantie opbrengen, dus rest commerciële exploitatie. En wat ligt er dan meer voor de hand, zoals de auteurs John Tierney aanhalen, om van de missie een mediaspektakel te maken, vergelijkbaar met de Olympische Spelen, met sponsoring en merchandising? Een camera aan boord en de eerste echte ruimtesoap is een feit. Er is nu al geopperd dat de bemanning uit getrouwde stellen moet bestaan, omdat zo’n groep stabieler zou zijn dan alleenstaanden. Een hoopvol begin van de tv-serie, lijkt ons.
3 Beeld van Marsoppervlak, genomen tijdens Viking missie
Smullen
Een boek over de geschiedenis van Mars op aarde is bij voorbaat smullen. De co-auteurs hebben veel fictie en non-fictie over ruimtevaart op hun naam staan en in dit prachtig geïllustreerde bewaarboek, dat bestemd is voor een breed publiek, hebben ze de juiste toon getroffen. Als je het over Mars hebt dan zijn mythologie en wetenschap amper los van elkaar te zien. De eerste fantasieën over ruimtevaart, zoals de ‘Vera Historia’ van Lucianus (circa 120 AD), prikkelden de wetenschappelijke interesse. En omgekeerd krijgen wetenschappelijke ontdekkingen hun plaats in science fiction.
In het chronologisch opgebouwde boek zijn de mythologie en de wetenschap zorgvuldig uit elkaar gerafeld. Dat de rode planeet zijn naam ontleent aan de Romeinse krijgsgod Mars is niet zonder reden. In de Griekse tijd kon men de grillige baan van Mars niet voorspellen. Vandaar dat men de planeet vernoemde naar de godheid Ares, voorloper van Mars, die staat voor onberekenbare driften.
De oppervlakkige waarneming van de planeet vanaf de aarde was altijd goed voor de meest dolzinnige hypothesen. Het vond een hoogtepunt in de zogeheten ‘canali’ die de astronoom Giovanni Schiaparelli in 1877 op Mars meende te zien. Decennia daarna geloofde men nog dat er over de planeet een netwerk van reusachtigekanalen liep, hetgeen moest wijzen op het bestaan van een hogere civilisatie.
Een climax bereikte de Mars-hysterie in 1938 met het hoorspel ‘War of the worlds’ van Orson Welles. Miljoenen mensen dachten op basis van de radio-uitzending dat er een invasie van marsmannetjes had plaatsgevonden. Tegenwoordig zal dat niet meer gebeuren. Daarom gaan we er straks zelf maar naartoe.
‘Destination Mars – In Art, Myth and Science’ van Martin Caidin & Jay Barbree is uitgegeven door Penguin; ISBN 0 670 86020 4; prijs: 70,40 gulden.
De vraag of er leven is (geweest) op Mars, staat dankzij de analyse van een meteoriet weer volop in de belangstelling. De Marsmannetjes zijn inmiddels verschrompeld tot eencelligen. In ‘Destination Mars’ is te lezen hoe de rode planeet de mens al sinds de oudheid in de ban houdt.
, ,,attempted to be technically correct”, afkomstig uit boek uit 1880.
Vorig jaar bereikte ons het nieuws dat een op Antartica neergeslagen meteoriet afkomstig van Mars weleens fossiele bacterieën kan bevatten. Het sloeg in als een bom, want de hoop dat er leven is (geweest) op Mars was eigenlijk al vervlogen. Het was dan ook een ideaal publicitair opwarmertje voor de expeditie deze zomer van de Sojourner op Mars.
Dat Mars weer leeft bij het publiek is geen overbodige luxe. Aan het slot van ‘Destination Mars’ kunnen de auteurs Marin Caidin en Jay Barbrec het natuurlijk niet laten om in de toekomst te schouwen. De vraag is niet eens meer of er een bemande vlucht naar Mars moet komen, maar wanneer en vooral wie deze kostbare grap gaat betalen. Sinds de catastrofe met de Observer in 1993 regeert koning zuinigheid bij de NASA. Vandaar dat zowel de Pathfinder als de Global Surveyor, die deze maand in een baan om Mars is gekomen, met een kostprijs van minder dan tweehonderd miljoen US dollar per missie relatief goedkoop zijn.
Een bemande reis naar Mars (kortste afstand 56 miljoen km) gaat zeker twee jaar duren, waarvan een jaar reistijd. De vierhonderd miljard US dollar die de missie volgens de NASA zal kosten is hoog geschat, maar zelfs een veel lager bedrag wil geen instantie opbrengen, dus rest commerciële exploitatie. En wat ligt er dan meer voor de hand, zoals de auteurs John Tierney aanhalen, om van de missie een mediaspektakel te maken, vergelijkbaar met de Olympische Spelen, met sponsoring en merchandising? Een camera aan boord en de eerste echte ruimtesoap is een feit. Er is nu al geopperd dat de bemanning uit getrouwde stellen moet bestaan, omdat zo’n groep stabieler zou zijn dan alleenstaanden. Een hoopvol begin van de tv-serie, lijkt ons.
3 Beeld van Marsoppervlak, genomen tijdens Viking missie
Smullen
Een boek over de geschiedenis van Mars op aarde is bij voorbaat smullen. De co-auteurs hebben veel fictie en non-fictie over ruimtevaart op hun naam staan en in dit prachtig geïllustreerde bewaarboek, dat bestemd is voor een breed publiek, hebben ze de juiste toon getroffen. Als je het over Mars hebt dan zijn mythologie en wetenschap amper los van elkaar te zien. De eerste fantasieën over ruimtevaart, zoals de ‘Vera Historia’ van Lucianus (circa 120 AD), prikkelden de wetenschappelijke interesse. En omgekeerd krijgen wetenschappelijke ontdekkingen hun plaats in science fiction.
In het chronologisch opgebouwde boek zijn de mythologie en de wetenschap zorgvuldig uit elkaar gerafeld. Dat de rode planeet zijn naam ontleent aan de Romeinse krijgsgod Mars is niet zonder reden. In de Griekse tijd kon men de grillige baan van Mars niet voorspellen. Vandaar dat men de planeet vernoemde naar de godheid Ares, voorloper van Mars, die staat voor onberekenbare driften.
De oppervlakkige waarneming van de planeet vanaf de aarde was altijd goed voor de meest dolzinnige hypothesen. Het vond een hoogtepunt in de zogeheten ‘canali’ die de astronoom Giovanni Schiaparelli in 1877 op Mars meende te zien. Decennia daarna geloofde men nog dat er over de planeet een netwerk van reusachtigekanalen liep, hetgeen moest wijzen op het bestaan van een hogere civilisatie.
Een climax bereikte de Mars-hysterie in 1938 met het hoorspel ‘War of the worlds’ van Orson Welles. Miljoenen mensen dachten op basis van de radio-uitzending dat er een invasie van marsmannetjes had plaatsgevonden. Tegenwoordig zal dat niet meer gebeuren. Daarom gaan we er straks zelf maar naartoe.
‘Destination Mars – In Art, Myth and Science’ van Martin Caidin & Jay Barbree is uitgegeven door Penguin; ISBN 0 670 86020 4; prijs: 70,40 gulden.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.