De universiteit moet regelmatig hard aan de bureaucratie trekken om buitenlandse studenten of promovendi naar Delft te halen. Volgens ir. G.K. Berghuis, projectleider toelating van mensen met buitenlandse diploma’s, was het geval van de Jordaanse familie Abu Yaman deze zomer ‘schrijnend’.
Delen
br />
Prof.dr.ir. I.K. Abu Yaman staat hoog aangeschreven in Nederland, studeerde in Wageningen en komt sinds 1980 elk jaar naar Nederland. Normaliter regelde hij zijn visum via de Jordaanse honorair consul-generaal dr. R. Sa’d Abujaber, maar dit jaar moest hij in verband met het Schengen-akkoord aankloppen bij de Belgische ambassade.
Na lang wachten en uitgebreide procedures kreeg Abu Yaman een visum. ,,Vroeger altijd voor een jaar, nu slechts voor één maand”, verzuchtte Abu Yaman in de Telegraaf, die de kwestie deze zomer uitgebreid behandelde. Bij zijn zoon Raid, die wil promoveren in Delft, verliep de procedure nog moeilijker: de verstrekking van zijn visum zou zes maanden duren, dus ruim na het begin van het academisch jaar. Via een toeristenvisum kon Raid naar Delft komen en hij kreeg een visum met hulp van STAD (Studentenadviesbureau). Abu Yaman’s dochter Rula, die ook wil promoveren in Delft, was in het admistratiesysteem van de Belgen gewoon ‘vergeten’. Zij moest wachten in Amman.
Berghuis komen deze verhalen bekend voor. Hij regelde uiteindelijk het visum van Raid. ,,Voor dit soort dingen moet je altijd praten als Brugman. Ambtenaren mogen nu eenmaal niet van procedures afwijken, en die zijn de afgelopen jaren alleen maar aangescherpt. Gelukkig kent de politie ons natuurlijk. Mijn taak is gewoon klanten van de TU naar Delft te krijgen, maar dankzij dit soort procedures heb ik daar soms wel een dagtaak aan.”
Hij geeft nog een voorbeeld: ,,Voor de zomer had ik een getrouwde Chinese vrouw die hier studeerde en waarvan de man elders in Europa studeerde. Zij wilde haar man in de vakantie graag ontmoeten in een land ergens in Europa. Zij moesten toen beiden aantonen dat zij twee personen zouden kunnen onderhouden. Dat konden ze niet allebei apart, maar wel samen. Het heeft een paar maanden geduurd voordat die beslissing was aangepast.”
Volgens Berghuis ligt het niet aan het systeem. ,,Ik denk dat het nog onbekendheid is bij de Belgische ambassade. Inmiddels heeft al wel weer eenzelfde geval als de familie Abu Yaman zich bij mij gemeld. De in de Telegraaf vermelde verbetering van de automatisering per 1 juli heeft dus nog niet geholpen.” (P.R.)
De universiteit moet regelmatig hard aan de bureaucratie trekken om buitenlandse studenten of promovendi naar Delft te halen. Volgens ir. G.K. Berghuis, projectleider toelating van mensen met buitenlandse diploma’s, was het geval van de Jordaanse familie Abu Yaman deze zomer ‘schrijnend’.
Prof.dr.ir. I.K. Abu Yaman staat hoog aangeschreven in Nederland, studeerde in Wageningen en komt sinds 1980 elk jaar naar Nederland. Normaliter regelde hij zijn visum via de Jordaanse honorair consul-generaal dr. R. Sa’d Abujaber, maar dit jaar moest hij in verband met het Schengen-akkoord aankloppen bij de Belgische ambassade.
Na lang wachten en uitgebreide procedures kreeg Abu Yaman een visum. ,,Vroeger altijd voor een jaar, nu slechts voor één maand”, verzuchtte Abu Yaman in de Telegraaf, die de kwestie deze zomer uitgebreid behandelde. Bij zijn zoon Raid, die wil promoveren in Delft, verliep de procedure nog moeilijker: de verstrekking van zijn visum zou zes maanden duren, dus ruim na het begin van het academisch jaar. Via een toeristenvisum kon Raid naar Delft komen en hij kreeg een visum met hulp van STAD (Studentenadviesbureau). Abu Yaman’s dochter Rula, die ook wil promoveren in Delft, was in het admistratiesysteem van de Belgen gewoon ‘vergeten’. Zij moest wachten in Amman.
Berghuis komen deze verhalen bekend voor. Hij regelde uiteindelijk het visum van Raid. ,,Voor dit soort dingen moet je altijd praten als Brugman. Ambtenaren mogen nu eenmaal niet van procedures afwijken, en die zijn de afgelopen jaren alleen maar aangescherpt. Gelukkig kent de politie ons natuurlijk. Mijn taak is gewoon klanten van de TU naar Delft te krijgen, maar dankzij dit soort procedures heb ik daar soms wel een dagtaak aan.”
Hij geeft nog een voorbeeld: ,,Voor de zomer had ik een getrouwde Chinese vrouw die hier studeerde en waarvan de man elders in Europa studeerde. Zij wilde haar man in de vakantie graag ontmoeten in een land ergens in Europa. Zij moesten toen beiden aantonen dat zij twee personen zouden kunnen onderhouden. Dat konden ze niet allebei apart, maar wel samen. Het heeft een paar maanden geduurd voordat die beslissing was aangepast.”
Volgens Berghuis ligt het niet aan het systeem. ,,Ik denk dat het nog onbekendheid is bij de Belgische ambassade. Inmiddels heeft al wel weer eenzelfde geval als de familie Abu Yaman zich bij mij gemeld. De in de Telegraaf vermelde verbetering van de automatisering per 1 juli heeft dus nog niet geholpen.” (P.R.)
Comments are closed.