De woningmarkt zit op slot. Er wordt te weinig bijgebouwd en iedereen blijft zitten waar hij zit. VVD-minister Sybilla Dekker van VROM wil particuliere huurcorporaties daarom tot woningbouw stimuleren.
Delen
Het nieuwe woningbeleid lijkt bijna nobel. Geef particuliere woningbouworganisaties een premie waarmee ze woningen in de huursubsidiecategorie voor ‘arme’ mensen kunnen financieren. Stimuleer kapitaalkrachtige woningcorporaties tot het bouwen van nieuwe woningen. En geef corporaties in ruil de vrijheid om de huurprijzen in een kwart van de middencategorie te verhogen.
Bij het laatste detail wringt ‘m de schoen bij bezwaarmakers. Zowel in de wetenschappelijke wereld als in de politiek wordt gevreesd voor exorbitante huurstijgingen. “De middeninkomens worden op kosten gejaagd”, reageert Peter Boelhouwer, wetenschappelijk directeur van onderzoeksinstituut OTB en Delfts woningbouwexpert desgevraagd.
“De woninglasten voor de groep die net boven de ziekenfondsgrens zit stijgen dan van 26 naar 33 procent”, zegt Boelhouwer. “Want particuliere verhuurders mogen tot vijf procent boven de inflatie de huur verhogen. Je beweegt zo veel huishoudens naar een bestaansminimum.”
Voor 2005 ligt de ziekenfondsgrens voor werknemers op 33 duizend euro. Daardoor worden vooral afgestudeerde starters getroffen die op de koopmarkt alleen als tweeverdiener kans maakten. Dit omdat voor een gemiddeld koophuis van inmiddels 207 duizend euro een hypotheek is vereist.
Die hypotheek kan alleen worden opgebracht bij een jaarinkomen van minimaal 40 duizend euro, in ouderwetse Hollandse guldens bijna een ton. Voor minder geld is hooguit een grauwe portiekwoning beschikbaar naast een clandestiene wietteler.
De bijbedoeling van Dekker, dat het aanjagen van de huurprijs de doorstroming van middeninkomens naar koop zou bevorderen, is volgens Boelhouwer daarom een illusie. “De lage middeninkomens kunnen geen kant op”, zegt hij. “Dit omdat de productie van voor hen betaalbare koopwoningen met tienduizenden stuks per jaar is achtergebleven. Er is alleen geïnvesteerd in dure koop en huur. En die markt is na 1998 helemaal ingezakt.”
Volgens Boelhouwer houdt het kabinet ondanks alle kritiek toch aan het beleid vast. “Er bestaat bij de VVD nu eenmaal een blinde vlek dat marktwerking altijd overal goed voor is, dus ook voor woningbouw”, zegt Boelhouwer. “Terwijl er nooit zoiets bestaat als een vrije woningmarkt. Want de overheid intervenieert altijd met beleid, bijvoorbeeld de nota Ruimtelijke Ordening. En als diezelfde overheid niet de mogelijkheid tot bouwen geeft, kunnen particuliere corporaties nooit de woningachterstand bijwerken. Gelukkig heeft het nieuwe plan een ontsnappingsclausule. Als er niet genoeg woningen worden gebouwd, mogen de corporaties de huren niet opschroeven.” (RZ)
www.vrom.nl/pagina.html?id=11937
Het nieuwe woningbeleid lijkt bijna nobel. Geef particuliere woningbouworganisaties een premie waarmee ze woningen in de huursubsidiecategorie voor ‘arme’ mensen kunnen financieren. Stimuleer kapitaalkrachtige woningcorporaties tot het bouwen van nieuwe woningen. En geef corporaties in ruil de vrijheid om de huurprijzen in een kwart van de middencategorie te verhogen.
Bij het laatste detail wringt ‘m de schoen bij bezwaarmakers. Zowel in de wetenschappelijke wereld als in de politiek wordt gevreesd voor exorbitante huurstijgingen. “De middeninkomens worden op kosten gejaagd”, reageert Peter Boelhouwer, wetenschappelijk directeur van onderzoeksinstituut OTB en Delfts woningbouwexpert desgevraagd.
“De woninglasten voor de groep die net boven de ziekenfondsgrens zit stijgen dan van 26 naar 33 procent”, zegt Boelhouwer. “Want particuliere verhuurders mogen tot vijf procent boven de inflatie de huur verhogen. Je beweegt zo veel huishoudens naar een bestaansminimum.”
Voor 2005 ligt de ziekenfondsgrens voor werknemers op 33 duizend euro. Daardoor worden vooral afgestudeerde starters getroffen die op de koopmarkt alleen als tweeverdiener kans maakten. Dit omdat voor een gemiddeld koophuis van inmiddels 207 duizend euro een hypotheek is vereist.
Die hypotheek kan alleen worden opgebracht bij een jaarinkomen van minimaal 40 duizend euro, in ouderwetse Hollandse guldens bijna een ton. Voor minder geld is hooguit een grauwe portiekwoning beschikbaar naast een clandestiene wietteler.
De bijbedoeling van Dekker, dat het aanjagen van de huurprijs de doorstroming van middeninkomens naar koop zou bevorderen, is volgens Boelhouwer daarom een illusie. “De lage middeninkomens kunnen geen kant op”, zegt hij. “Dit omdat de productie van voor hen betaalbare koopwoningen met tienduizenden stuks per jaar is achtergebleven. Er is alleen geïnvesteerd in dure koop en huur. En die markt is na 1998 helemaal ingezakt.”
Volgens Boelhouwer houdt het kabinet ondanks alle kritiek toch aan het beleid vast. “Er bestaat bij de VVD nu eenmaal een blinde vlek dat marktwerking altijd overal goed voor is, dus ook voor woningbouw”, zegt Boelhouwer. “Terwijl er nooit zoiets bestaat als een vrije woningmarkt. Want de overheid intervenieert altijd met beleid, bijvoorbeeld de nota Ruimtelijke Ordening. En als diezelfde overheid niet de mogelijkheid tot bouwen geeft, kunnen particuliere corporaties nooit de woningachterstand bijwerken. Gelukkig heeft het nieuwe plan een ontsnappingsclausule. Als er niet genoeg woningen worden gebouwd, mogen de corporaties de huren niet opschroeven.” (RZ)
www.vrom.nl/pagina.html?id=11937
Comments are closed.