‘Als ze mij vragen van welke man ik houd, moet ik Frits Bom zeggen’

Het bijbehorende trio Tina, Toos en Tessa bestaat voor tweederde uit Delftse studenten: Luc van Lieshout en Willem van der Bas.

Wie kent ze niet? Linda, Roos en Jessica uit Nederlands populairste soapserie ‘Goede tijden, slechte tijden’. En wie was er niet verbaasd toen tien weken geleden de single ‘Ademnood’ van deze drie dames de Top 40 binnenkwam op weg naar een nummer één notering? Producers van een andere platenmaatschappij hoorden tijdens een optreden van het trio het publiek ‘waardeloos’ zingen op de plaats waar de originele tekst ‘ademnood’ voorschrijft. Hun commercieel ingestelde hersens hadden niet veel tijd nodig om te bedenken dat ook deze variant wel eens hoog in de hitlijsten terecht zou kunnen komen. En zo gebeurde het.

Twee zangeressen werden aangetrokken en een zanger, wiens stem later werd verdraaid. Zij hebben het nummer ‘Waardeloos’ ingezongen op de melodie van ‘Ademnood’. Daarna moest er een foto van een nieuw trio op de voorkant van de single. Het travestieten-trio Tina, Toos en Tessa werd bereid gevonden te poseren. Twee van deze drie dames worden gespeeld door de studenten Willem van de Bas en Luc van Lieshout.

Willem: ,,Toen we ons opmaakten voor de fotosessie, hoorden we ons eigen liedje al op de radio. Dat was heel vreemd. De pluggers hadden al tien exemplaren in Hilversum verspreid. In de Panorama staat dat wij de carnavalskraker van het jaar worden. Nou, dat valt nog te bezien.”

Verkleedkist

De beide heren hadden vroeger niet meer travestie-neigingen dan elk ander kind. Luc: ,,Ik heb vroeger wel eens op moeders hoge hakken gelopen en haar lippenstift opgedaan, maar dat heeft iedereen wel eens gedaan.” Willem vertelt: ,,We hadden op zolder een grote verkleedkist staan, met zo’n grote hoepelrok erin. Die vond ik mooi om te dragen. Ik voel me nu echt anders in een jurk. Mensen die je goed kent, durven je opeens niet meer aan te spreken. Die denken dat je dan in hogere sferen bent of zo. Anderen komen juist naar je toe als je vrouw bent.”

Allebei zaten ze al eerder in een travestie-trio: ,,Samen met Arno hadden we het drietal de ‘Spinster Sisters’. We deden toen seventies dance-muziek en traden vooral op op feestjes van de DWH (Delftse Werkgroep Homoseksuelen). Toen het publiek onze danspasjes beter kende dan wij zelf, hadden we het gehad”, vertelt Luc. ,,Arno vindt het wel leuk voor ons dat we zo’n succes hebben, maar baalt wel een beetje dat hij er zelf niet bij is.”

,,We worden nu echt een ‘bekendheid’. Als we ergens spelen en er wordt gezegd: ‘Mensen, daar zijn Tina, Toos en Tessa’, dan hoor je de hele zaal meteen ‘joehoe’ roepen. Dan kom je op, en maar zwaaien naar het publiek…De meeste mensen in m’n omgeving weten volgens mij wel dat ik Toos ben. Toen ik laatst thuis de trappengang aan het schoonmaken was, kwam een bovenbuurman langs die het ook al wist.”

Vijf uur

Vrijwel alle reacties zijn positief. Op straat vallen de heren niet méér op dan elke andere willekeurige student bouwkunde of industrieel ontwerpen. Willem: ,,We zijn één keer herkend in een broodjeszaak in Amsterdam. De juffrouw die de broodjes kwam brengen had ons bij de ‘Vijf uur show’ gezien en ze zei dat ze ons geweldig vond.”

,,Ik werk bij de PTT op zaterdag en daar vonden ze het eerst wel vreemd dat ik homo ben”, zegt Luc. ,,Nu ik een paar keer vrij heb moeten nemen voor Tina, Toos en Tessa, krijg ik ook daar wel positieve reacties.”

De moeders van Luc en Willem reageren anders op het succes dan de beide vaders van het duo. Luc: ,,Nadat we de eerste keer op de foto waren geweest, vroeg m’n moeder hoe ik aan mijn jurk kwam. Toen ik zei dat ik hem zelf had gemaakt, vroeg ze of ik daar wel tijd voor had – ik moest toch studeren. Nu knipt ze alle krantenartikelen uit en kijkt wanneer we op tv zijn. Mijn pa hield z’n mond. Hij vindt het maar onzin, ik moet maar gaan afstuderen.”

Willem: ,,Bij mij is het hetzelfde. Mijn zussen vinden dat ik ervan moet genieten. Dat vind ik ook, het gebeurt je maar een keer in je leven dat je in de Top 40 komt. Mijn pa ziet me liever in een baan van negen tot vijf, maar toen hij de ‘Vijf uur show’ zag, vond hij het – geloof ik – toch wel tof.”

Doorbraak

Keer op keer worden de studenten verrast door het succes dat ze hebben, vooral omdat de single het werk doet en zij in dat succes worden meegesleept. Wat begon als een foto op een cd’tje wordt nu een muzikantendoorbraak, hoe triviaal dat ook is: de hele act berust op dans en play-back. Luc: ,,Na die foto werden we direct gevraagd voor het eerste optreden, een personeelsfeestje van de ‘Free-recordshop’ in Uitgeest. Toen moesten we snel een act in elkaar zetten en jurken laten maken.”

De act bestaat nu uit twee keer de hitsingle met daar tussenin drie andere nummers. Tina, Toos en Tessa zijn echte sterren, compleet met tourmanager annex chauffeur die het vervoer, het geluid en de drank regelt. ,,Dat moesten we vroeger met de ‘Spinster Sisters’ zelf regelen.”

Het ‘professionele’ artiestenleven gaat echter niet altijd over rozen. ,,Na een tijdje oefenen heb je het idee dat de danspasjes er in zitten, maar nee hoor. Je moet doorgaan om de act ‘strak te trekken’, ook als je helemaal geen zin meer hebt”, licht Willem toe.

Dit weekend is de clip opgenomen. In dezelfde studio waar ‘Ademnood’ werd gefilmd – alleen zonder rook. Luc laat zien hoe ze met rechte rug achterwaarts in de camera moesten kijkenom dezelfde standjes aan te nemen als Linda, Roos en Jessica: ,,Dus je rug recht houden en dan zó achterover kijken… Echt niet te doen, doodvermoeiend.”

Paspoort

Willem en Luc, respectievelijk Tina en Toos, hebben van hun managers een soort paspoortje gekregen, waarin staat ‘wie’ ze zijn. Luc: ,,Je leert het hele zaakje maar uit je hoofd, want dat moet, maar het is wel stom hoor. Ik ben het trutje van de drie. Als ze mij vragen van welke man ik houd, moet ik Frits Bom zeggen.”

Een live interview geven is daardoor heel moeilijk. Willem: ,,Tijdens een optreden hebben we een keer de microfoons aangezet om wat tegen het publiek te zeggen. Nou, dát is al moeilijk, dus toen we gevraagd werden om twee uur bij ‘Call tv‘ te komen, hebben we dat maar niet gedaan, omdat het echt zwaar is om zo lang in je rol te blijven.”

Luc: ,,Wij moeten nu altijd lachen en Tina en Toos zijn, zoals iedereen ons kent, dus blij en vrolijk. Pas als we in de kleedkamer zijn mogen we gaan kankeren als er iets niet goed is gegaan.”