‘Opeens kun je de hele wereld aan’

Zes Delftse skivrienden hebben zich de afgelopen maanden serieus lichamelijk voorbereid op een stevige tocht. Deze zomer beklimt het clubje studenten de hoogste berg van China, de zevenhalve kilometer hoge Muztagh Ata.

Het doel? Uiteraard de kick om op de top te staan. Maar ook de afdaling is hier een festijn. “We krijgen het heel zwaar door zuurstofgebrek”, zegt Tim Albers (26, student technische natuurkunde). “We doen er drie weken over om de top te bereiken. Vandaaruit skiën we in één dag naar beneden. Op die dag denk je dat je de hele wereld aankunt. Opeens kun je weer ademen.”

Behalve tenten en proviand nemen de studenten een proefopstelling mee. Ze willen de intensiteit van zonnestraling boven de ijskappen meten. “Doordat zonnestralen heen en weer kaatsen tussen het ijs en bovenhangende wolken kan de zonintensiteit vijf maal zo hoog worden als normaal”, zegt student technische natuurkunde Ernst de Wiljes(23). Hij hoopt af te studeren op dit onderwerp waar volgens hem nog heel weinig over bekend is.

De tocht begint 21 juli in Kirgizië. Vandaar uit rijdt het team met een jeep naar de Chinese grens, 350 kilometer verderop. “Dat op zich is al een avontuur”, zegt Tim Albers (26, technische natuurkunde). “De rit duurt 3 dagen doordat het een heel onherbergzaam gebied is. We rijden over bergpassen van vier kilometer.”

“En ook de grensovergang schijnt niet altijd even soepel te verlopen”, vult De Wiljes aan. “De grens bestaat uit een paar kilometer niemandsland. Je moet er voor zorgen dat je aan de Chinese kant opgewacht wordt door een Chinees. Die moet je begeleiden tot aan het basiskamp.”

Ruim een jaar zijn de studenten bezig met al het regelwerk, zoals het organiseren van de escorte,het verkrijgen van de vergunningen en het uitstippelen van de route. Al valt de route van te voren niet echt goed te bestuderen. “Er zijn nauwelijks kaarten van het gebied”, zegt Albers. “We kijken op Google Earth. Daarop zien we de sporen lopen en zelfs mensen omhoog klauteren.”

De studenten worden begeleid door een ervaren bergbeklimmer, Ronald Naar. Hij is tevens de vader van een van de studenten, de achttienjarige Victor Naar (technische bestuurskunde).

De terugweg is dezelfde als de heenweg. Op die manier voorkomen de studenten dat ze onverhoopt in een ijsspleet terechtkomen. “Het is een lastige route”, zegt Albers. “Het is één grote gletsjer.”

Een Nederlands team bestaand uit waterbouwkundigen, landschapsarchitecten en stedenbouwkundigen (onder wie prof.dr.ir. Han Meyer van Bouwkunde) presenteerde desgevraagd begin oktober op een workshop in New Orleans ideeën voor de Hoffman Triangle. Dit is een van de meest kwetsbare wijken van de bluesstad. Hun plan, ‘Cascade’, bestaat uit een aantal drempels, parallel aan de rivier door de wijk lopend. Kale plekken (boven) kunnen gebruikt worden voor een open waterafvoer, loodrecht op de rivier. Onder staat een schets van een toekomstige zone voor wateropvang, recreatie en zuiverende waterplanten.