Confessions of a gatheroholic

“Ugh-ugh-um” was all I managed to mumble in reply. I accept your sympathy but a helping hand would have been better! This wasn’t the first time this particular neighbor has run into me on the stairs with heavy bags of fresh produce weighing me down. In fact, many neighbors have seen me dragging stuff upstairs into my flat, and they all offer the same pitying looks.
Back home, I unpack my groceries: the juice packets go down next to the other packets of juice and drinks stashed near my fridge, the strawberry-filled chocolate bars go into my general chocolate stash, the cherry jam fits very snuggly between the apricot and strawberry jam in my refrigerator door, the Voordeelverpakking of chicken breasts to be divided into portions and stored away with the pork and beef packages in my freezer. Wait a minute, is there something wrong with this picture?
Rewind a couple of weeks and I’m shopping in Ikea with a male friend of mine. On my list there are three items: one small dining table and two dining chairs. In my shopping cart? Dozens of items that certainly don’t resemble any of the aforementioned things: candles, cutlery, light fixtures, mirrors, frames, candle-holders, Tupperware, house plants, pots for house plants, plates for the house-plant-pots…. Ok, I just moved into an empty flat and I need all that stuff to, you know, fill it up a bit. So I get my table, chairs and all that goodness in my shopping cart. And my friend? He gets a cactus. And that cactus is probably enough to satisfy his shopping wants for the rest of the year. 
Which leads to some philosophical musings: why is it that most girls enjoy shopping and tend to hoard stuff by the pile into their homes, while most guys think of shopping as a bi-annual necessity, preferring to do it online and with their eyes closed? My friend offers an interesting hypothesis: it’s because women were traditionally gatherers: picking fruit and storing as much as they could in their homes for the children, while men were traditionally hunters: grabbing a last-minute piece of meat for dinner. The following image springs into my mind: my friend in a leopard-skin toga with a spear, ‘hunting’ for a piece of steak at Albert Heijn, and then triumphantly beating his chest with his fists and roaring his victory over the Voordeelverpakking. The image makes me giggle. Now that would be funny!
Then I imagine myself, some 10,000 years ago, wearing a graceful linen robe, fresh flowers in my hair, peacefully gathering berries, choosing only the ripest and sweetest, one by one. Yep, things would pretty much be the same way they are now: ‘If I knock down that branch over there, I will get two peaches instead of just one! (Twee halen een betalen!) ‘These apples are past their season: the ripe ones are one the ground and easiest to get to’ (End-of-season sales!) ‘And If I pick the entire branch instead of each berry individually, I will save a lot of time’ (Voordeelverpakking!)
No wonder ladies like to go shopping with their girlfriends: it’s way easier to bend that branch or reach the top of the tree when there’s two, three or ten of you working on the task. But following that logic, shouldn’t guys also be cornering their ties and poaching on their socks collectively? And have you ever seen a guy who likes to go shopping ‘with his boyfriends’? I certainly haven’t! Hence, there must be a gap somewhere in this logic. However, one thing’s for sure: there are plenty of guys who prefer to avoid shopping collectively.

Olga Motsyk, from Ukraine, is a BSc aerospace engineering student

Studentenpartij Het Principe stopt ermee. Fractievoorzitter Jeroen van Eldert: “Straks doet AAG weer mee en we willen geen versplintering in de raad. Bovendien is het lastig gebleken om een duidelijk onderscheidend profiel te hebben en is het moeilijk om opvolgers te vinden.”
Jammer, vindt Van Eldert. Maar spijt heeft hij niet. “Iets wat ik heb helpen opzetten, gaat nu niet verder. Dat zou iedereen jammer vinden. Maar het is een bewust besluit. Bovendien hebben we ons doel bij oprichting – dat er weer keus was bij de verkiezing omdat het anders een farce zou zijn – bereikt. Met AAG is er ook komend jaar weer keuze en dat is mooi.”
Ondanks de beslissing te stoppen zal Het Principe zich naar eigen zeggen de rest van het collegejaar, als studentenraadfractie, nog volledig inzetten voor onderwijs en keuzevrijheid.
Een stemadvies voor zijn voormalige kiezers heeft Van Eldert overigens niet. “Er is geen partij waarvan ik zeg: daar moeten onze kiezers straks op stemmen. Iedereen moet zelf de keus maken en stemmen op de partij die het beste met zijn persoonlijke visie overeen komt.”
Bij AAG is men ondertussen enthousiast bezig om de verkiezingsstrijd met Oras aan te gaan. “We hebben ons verkiezingsprogramma rond, maar daar kan ik nog niets over zeggen”, vertelt partijvoorzitter Astrid Garretsen. “Het programma moet eerst nog door de vereniging goedgekeurd worden.”
De kandidatenlijst lijkt in elk geval nog niet rond. “De deadline is 1 april, dus we hebben nog een maand de tijd. Het vinden van mensen is altijd lastig. Het enige dat ik er nu over kan zeggen is dat het loopt.”
Vindt Garretsen het jammer dat Het Principe stopt? “Natuurlijk, ze hebben het goed gedaan. Hun punt dat de keuze opengehouden moet worden, was sterk.” Toch zou hun besluit voor AAG weleens gunstig kunnen uitpakken. “Als we met drie partijen mee zouden doen, is het afwachten wat de kiezer doet. Als je met twee partijen zetels van Oras afsnoept, dan is dat gunstig. Maar als je zetels van elkaar afsnoept, niet. Daar is van te voren geen schatting van te maken.”
De komende tijd zal AAG in elk geval hard proberen om zichzelf goed te profileren. “We hebben al nieuwsbrieven verspreid en AAGjes over het bindend studieadvies opgehangen. We zullen de komende tijd in elk geval weer volop te zien zijn.”