Instellingen moeten folders aanpassen

Dit voorjaar nam de Landelijke Studenten Vakbond brochures voor studiekiezers onder loep. Daar bleek veel mis mee, meldde de bond. De brochures zijn sterker gericht op werving dan op voorlichting. 
Zijlstra betreurt dat. Het rapport geeft hem weliswaar ‘geen aanleiding te veronderstellen dat de studiekeuze-informatie in het algemeen niet op orde zou zijn’, maar hij wil de instellingen wel aanspreken op de informatie in hun folders. Die mag van hem inderdaad objectiever. Ook moeten de opleidingen duidelijker zijn over de gewenste eigenschappen en kwaliteiten van aankomende studenten. 
Verder hoopt hij dat aankomende studenten zich niet alleen door folders laten leiden, maar ook door objectieve informatiebronnen zoals de website studiekeuze123.nl en de Keuzegids Hoger Onderwijs. Die worden volgens hem aanzienlijk minder geraadpleegd dan de brochures van de opleidingen. Jongeren zouden daarvan veel meer gebruik kunnen maken dan ze tot nu toe doen.

De Irakees is de vijfde wetenschapper die de organisatie sinds een jaar weet te plaatsen. Van de vier wetenschappers die UAF het afgelopen half jaar een plek wist te geven, kwamen er twee terecht aan de Universiteit van Amsterdam, één in Groningen en één in Tilburg. De Tilburgse wetenschapper komt uit Buthan, de overige drie komen uit Iran.

Wankel evenwicht

Namen noemt het UAF niet, om wetenschappers niet in gevaar te brengen. De wetenschapper werd in zijn land ernstig bedreigd en moest vrezen voor zijn leven.

Van der Pas: “Het is een wankel evenwicht. We willen ruchtbaarheid aan het programma geven, maar tegelijkertijd de onderzoekers niet in de kijker van vijandige regimes spelen.” Meer dan dat de Irakees ‘een PhD op het vakgebied van de Applied Microbiology and Biotechnology op zak heeft’ en met een van zijn onderzoeken een patent heeft binnengesleept, wil Van der Plas niet kwijt.

De komende twee jaar hoopt UAF nog vijfentwintig bedreigde wetenschappers een tijdelijke baan te kunnen bieden aan een Nederlandse universiteit. Daadwerkelijke plaatsing is door omstandigheden van de wetenschappers ongewis. “Een onderzoeker waarvoor we een plek hadden gevonden, is gevangen gezet”, zegt Marijn van der Pas van stichting UAF. “Anderen moeten maanden op een uitreisvisum wachten of krijgen helemaal geen toestemming het land te verlaten.”

Netwerk

Een jaar geleden haakte de stichting aan bij het Amerikaanse programma Scholars at Risk, een internationaal netwerk van universiteiten en colleges dat zich wereldwijd inzet voor academische vrijheid en de verdediging van mensenrechten van wetenschappers.

De meeste Nederlandse universiteiten wilden wel meedoen, afgezien van Maastricht, Wageningen en Utrecht. “Ons hoor je niet mopperen op instellingen die niet meedoen”, aldus Van der Pas. “We zijn blij dat de andere wel ruimte bieden. Universiteiten staan onder druk. Het is soms moeilijk te verkopen dat je een vluchteling een baan biedt, als er verder zo weinig plaats is.”

Contract

Intussen probeert het UAF nog meer wetenschappers hierheen te halen en een baan te bezorgen. De meesten komen uit Iran, maar het UAF spant zich ook in voor wetenschappers uit Irak, Congo, Bhutan, Madagaskar, Zimbabwe, Birma en Syrië.

Wat kunnen zij eigenlijk doen als hun tijdelijke contract afloopt? “De situatie in hun land kan zijn verbeterd en dan gaan ze gewoon terug”, aldus Van der Pas. “Maar ze kunnen vanuit Nederland ook makkelijker een internationaal netwerk opbouwen dan vanuit een land als Iran. Misschien vinden ze elders een aanstelling.”