“…onder hypnose?”, vraag ik in de donkere kamer aan Wouter Folles. “Nou, nee, dat lijkt me veel te eng. Weet je niets anders?” Een beetje verbaasd probeer ik: “Wil je met mij zweefvliegen?” Dat wil Wouter gelukkig wel, en zo staan we op een bewolkte donderdag op zweefvliegterrein Terlet, vlak bij Arnhem.
We zijn meegereden met de leden van de Delftsche Studenten Aeroclub (DSA); zij gaan ons mee de lucht in nemen. Aardige jongens zijn het, bezeten van hun vliegtuigjes, de hele dag druk in de weer om alles goed te laten verlopen. Ze lijken wel weggelopen uit een jongensboek uit de jaren zestig. Een van de vliegers is dat trouwens bijna letterlijk, begin jaren zestig zat hij in het bestuur van de DSA, maar nog steeds is hij er als instructeur regelmatig bij. Hij houdt de hele tijd in de gaten of alles wel veilig gaat: staat er niemand op de verkeerde plek, ligt de kabel goed, zit alles stevig vast?
De zweefvliegtuigjes zijn kleiner dan we verwachtten. Ze worden ook niet door een motorvliegtuig de lucht in getrokken, maar met een lier. Steeds neemt een van de DSA-vliegeniers een passagier mee de lucht in. Wij turen omhoog en zien hoe ze hun rondjes draaien. Intussen leren we een boel over thermieken en hoe ontzettend belangrijk het weer is bij zweefvliegen.
Wouter heeft een grote mond, hij vindt het helemaal niet eng, hij wil straks ook wel een beetje stunten. Dan komt een passagier na een wel erg korte vlucht groener dan zijn eigen shirt uit het vliegtuigje. Hij zit op zijn hurken in het gras en blijft nog een hele tijd erg stil. Had hij van tevoren niet ook allemaal stoere verhalen? Dan mag Wouter de lucht in. Hij heeft er zin in. Even later zie ik een vliegtuig in de lucht capriolen uithalen. Scherpe bochten, kunstvliegen. Is dat Wouter? De DSA-mannen denken van niet. Maar even later staat Wouter glunderend op de grond: “Ik vroeg of de piloot even kon laten zien wat het toestel allemaal kon, tof hÈ?” Even later zit ik zelf opgepropt achter de piloot. Tijdens de start lijkt het alsof ik in een rammelende kermisattractie zit. Maar dan ben ik in de lucht en is alles stil en mooi.
Terug in het busje naar Delft vraag ik Wouter of hij nog een keer zou gaan. “Nou, als het een mooie zonnige dag is…”. Het is alleen jammer dat het zo veel tijd kost. Voor een kwartiertje in de lucht ben je de hele dag kwijt. “Dit lijkt me wel wat voor later, als ik gepensioneerd ben en zeeën van tijd heb.”
Ionica Smeets
Durf jij wel onder hypnose met Ionica? ionica@watjewilt.nl
De uitdaging: Zweefvliegen met de Deltsche Studenten Aeroclub
Kosten: 18 euro
Fun Factor: ****
Fear Factor: ****
“…onder hypnose?”, vraag ik in de donkere kamer aan Wouter Folles. “Nou, nee, dat lijkt me veel te eng. Weet je niets anders?” Een beetje verbaasd probeer ik: “Wil je met mij zweefvliegen?” Dat wil Wouter gelukkig wel, en zo staan we op een bewolkte donderdag op zweefvliegterrein Terlet, vlak bij Arnhem. We zijn meegereden met de leden van de Delftsche Studenten Aeroclub (DSA); zij gaan ons mee de lucht in nemen. Aardige jongens zijn het, bezeten van hun vliegtuigjes, de hele dag druk in de weer om alles goed te laten verlopen. Ze lijken wel weggelopen uit een jongensboek uit de jaren zestig. Een van de vliegers is dat trouwens bijna letterlijk, begin jaren zestig zat hij in het bestuur van de DSA, maar nog steeds is hij er als instructeur regelmatig bij. Hij houdt de hele tijd in de gaten of alles wel veilig gaat: staat er niemand op de verkeerde plek, ligt de kabel goed, zit alles stevig vast?
De zweefvliegtuigjes zijn kleiner dan we verwachtten. Ze worden ook niet door een motorvliegtuig de lucht in getrokken, maar met een lier. Steeds neemt een van de DSA-vliegeniers een passagier mee de lucht in. Wij turen omhoog en zien hoe ze hun rondjes draaien. Intussen leren we een boel over thermieken en hoe ontzettend belangrijk het weer is bij zweefvliegen.
Wouter heeft een grote mond, hij vindt het helemaal niet eng, hij wil straks ook wel een beetje stunten. Dan komt een passagier na een wel erg korte vlucht groener dan zijn eigen shirt uit het vliegtuigje. Hij zit op zijn hurken in het gras en blijft nog een hele tijd erg stil. Had hij van tevoren niet ook allemaal stoere verhalen? Dan mag Wouter de lucht in. Hij heeft er zin in. Even later zie ik een vliegtuig in de lucht capriolen uithalen. Scherpe bochten, kunstvliegen. Is dat Wouter? De DSA-mannen denken van niet. Maar even later staat Wouter glunderend op de grond: “Ik vroeg of de piloot even kon laten zien wat het toestel allemaal kon, tof hÈ?” Even later zit ik zelf opgepropt achter de piloot. Tijdens de start lijkt het alsof ik in een rammelende kermisattractie zit. Maar dan ben ik in de lucht en is alles stil en mooi.
Terug in het busje naar Delft vraag ik Wouter of hij nog een keer zou gaan. “Nou, als het een mooie zonnige dag is…”. Het is alleen jammer dat het zo veel tijd kost. Voor een kwartiertje in de lucht ben je de hele dag kwijt. “Dit lijkt me wel wat voor later, als ik gepensioneerd ben en zeeën van tijd heb.”
Ionica Smeets
Durf jij wel onder hypnose met Ionica? ionica@watjewilt.nl
De uitdaging: Zweefvliegen met de Deltsche Studenten Aeroclub
Kosten: 18 euro
Fun Factor: ****
Fear Factor: ****
Comments are closed.