IO-student Bastiaan Tolhuijs trok met de afbreekbare poepzak Peepoo naar Kibera, een sloppenwijk bij
Nairobi. Daar maakte hij kennis met het leven en de verhalen van Christopher ‘Kiki’ Makau. Tolhuijs bundelde die verhalen in ‘Kibera an anonymous life.’
Wat heeft jou in Kibera geraakt?
“Ik was geraakt door hoe het leven in de sloppenwijk lijkt op het onze. Je hebt er internetcafés, juweliers, ziekenhuizen, hotels, handelaars, etenskraampjes. Ze kijken tv, je hebt er armen en rijken. Alles is er, maar op een ander niveau dan hier.”
Waarom deed het wat met je?
“Ik was nog nooit ‘buiten mijn wijk’, dus in een sloppenwijk, geweest. Ze gaan er met zo’n gemak met hun levenssituatie om. Dat zouden wij nooit kunnen. Wij zeuren al als de trein vijf minuten te laat vertrekt. In Nairobi lopen ze zonder mopperen twee kilometer terug als de buschauffeur een stop vergeet.”
Chris deed ook wat met je. Vertel.
“Hij hielp ons met het Peepoo-project. Christopher staat model voor veel mensen in Kibera. Zijn vriendelijkheid, zijn intelligentie, zijn doorzettingsvermogen. Er is daar veel talent. Onbenut talent. Veel anoniemen krijgen geen kans. En wat zo leuk is aan Chris: hij kan heel goed vertellen.”
En toen dacht je: actie?
“Ja. Chris zat op een goede school, tot degene die zijn school betaalde, overleed. Toen moest hij van school, geld verdienen voor zijn familie. Misschien wilde ik daarom wel met hem dit boekje maken. Om hem verder te helpen. Chris heeft de verhalen geschreven. Ik heb er de foto’s bij gemaakt, sponsors gezocht en geregeld dat het gedrukt werd.”
Wat wil je bereiken met je boek?
“Ik heb twee doelen. Ik wil de mensen in het Westen laten zien hoe het alledaagse leven óók kan zijn. Dat het leven in Kibera niet alleen zielig is en lelijk. Ook de mooie kanten laten zien. En ik wil er met de opbrengst van het boek voor zorgen dat Chris weer naar school kan en dat zijn familie in die tijd wordt onderhouden, want Chris valt dan weg als werkkracht.”
Gaat de hele opbrengst naar Christopher?
“Honderd procent. Elk boekje kost zeven euro en dat gaat allemaal naar hem. De oplage is duizend, dus ik wil duizend keer zeven euro voor hem bijeenkrijgen. Dat is daar een enorm bedrag. Hij kan dan in elk geval zijn school afmaken en zijn familie onderhouden. Als er geld overblijft, is er ongetwijfeld een bestemming, want Chris heeft plannen voor een eigen bedrijf en wil Kibera vooruit helpen.”
Waarom moet ik dit boek niet alleen kopen, maar ook lezen?
“Het geeft je nieuwe inzichten en inspiratie. Chris schrijft over de normale dingen in het leven, maar met een ‘hè?’-momentje. Bijvoorbeeld over elektriciteit. De huizen zijn van golfplaat. Stroom komt met een draad waar 230 Volt op staat binnen en de minpool wordt aan de golfplaat gehaakt.”
Hoe loopt de verkoop?
“Nog niet zo snel. Ik moet er nog veel energie instoppen. Ik verkoop het boek zelf en het is te bestellen via internet.”
Blijft het bij dit boek?
“Het blijft bij dit boek, maar bij het boek hoort ook een blog van Chris. Daar is te volgen hoe het met hem gaat. Hij belt mij zijn verhalen door en ik zet ze erop. Daar verantwoord ik ook de besteding van het geld.”
kibera.posterous.com
kiberablog.wordpress.com
Peter Gitau, the executive director of Viafrica, a foundation based in Kenya that supports organisations in Africa in the use and administration of ICT, visited Delft last week to oversee the shipment of hundreds of Dell computers to his foundation. TU Delft’s human resources and finance departments will replace their old computers next month, which is great news for students in Africa. Viafrica ensures that these secondhand computers enjoy a second life in schools in Tanzania and Kenya. Gitau helps select the best computers, which are then tested before being packed on pallets and shipped to Africa. Since 2003, the foundation has distributed 4,000 secondhand computers to 95 schools in Africa, with approximately 80 percent of these computers donated by TU Delft. Computers bearing the TU Delft logo will also soon be distributed to schools in Sierra Leone.

Comments are closed.