News in brief

The survey was answered by 4871 people: 3,532 students, 865 scientific researchers and 474 support staff. The latter group were least opposed to the merger: 56 percent against. Meanwhile, 75 percent of scientific researchers and 74 percent of students opposed the merger. The survey also revealed that many students and staff feel they have close relationships with the university. Of the total surveyed: 52 percent felt very close to the university, and 38 percent more than the average. The survey also asked students if they would be willing to follow courses in other cities: 64 percent were opposed to following courses in Leiden, and 59 percent opposed to Rotterdam.

Bribe payers

According to Transparency International’s recently released report, ‘Bribe Payers Index 2011’, which surveyed 3,000 business people in 30 countries, companies in the Netherlands and Switzerland are virtually never asked to pay bribes when conducting business with the governments of their respective countries. On a scale of 1 to 10, the Netherlands and Switzerland both scored an 8.8, meaning they were the two countries in the world with the least incidences of government officials demanding bribes. Belgium was third best at 8.7, while Germany and Japan tied for 4th and 5th place with a score of 8.6. Russia was the worst country, scoring 6.1, and China second to worst at 6.5, as the countries where companies are most likely to be asked to pay bribes to government officials. India meanwhile was deemed the country that had improved the most, increasing its score by 0.7 percentage points to 7.5.

Press council

Following the disparaging article about TU Delft recently published in the NRC Handelsblad newspaper and reported on elsewhere on this page, TU Delft is considering appealing to the Netherlands Press Council for a ruling, as the university maintains that the NRC article contains many inaccuracies. “I distance myself from the picture that the NRC sketches. It is incorrect, dated and does an injustice to the efforts of our employees and students and to our entire university,” says president of the TU Executive Board, Dirk Jan van den Berg. The TU accuses the NRC of “cherry picking” through various reports, thus presenting a negative and one-sided story. In this way, the university asserts, the NRC has presented an inaccurate, incomplete and dated picture, causing harm to TU Delft.

Diplomatic warning

A NRC Handelsblad newspaper report has found that various international ambassadors based in Holland describe the country as confused and introverted. Based on a series of interviews with Holland-based ambassadors, the NRC reports that seven of the eight ambassadors interviewed for the article feel that Holland is increasingly disengaging itself from the world and regards foreigners as a problem, and that this attitude is threatening to tarnish Holland’s international reputation and undermine its economic prosperity, which is largely dependant on international commerce. “My sense is that you people are too focused on yourselves,” Germany’s ambassador, Heinz-Peter Behr, is quoted as saying, and his view was shared by the ambassadors of Britain, Pakistan, Afghanistan, India and Japan. The Belgian ambassador was the only ambassador to disagree with this assessment.

Wind energy award

During the annual PhD seminar of the European Academy of Wind Energy, TU Delft Professor of Wind Energy, Gijs van Kuik, was presented with the EAWE Science Award. The academy presents this annual award to scientists who have made significant contributions to wind energy research and innovation. President Peter Tavler of the EAWE explained that Van Kuik received the award for his contribution to science, the way he brings together various disciplines in the Duwind research institute and his designs for advanced, smart wind turbines. In 1998 Van Kuik was appointed Professor of Wind Energy at TU Delft, and in 2000 he established Duwind, an inter-faculty wind energy institute at TU Delft, in which some 13 university departments are involved, performing research into wind energy from a variety of disciplines, ranging from wind turbines design and offshore constructions to advanced materials and policy studies.

Aan de kust van Abu Dhabi verrijst vanuit het niets Masdar City. Het moet de eerste CO2-neutrale stad op aarde worden. Eenvoudig is het niet om dat te realiseren. Overdag stijgt het kwik tot boven de veertig graden en ’s nachts is het er met dertig graden nog snikheet. De zon is de vijand want hoe kun je voorkomen dat de airco de hele dag bromt? Maar de zon is ook de grootste vriend: dankzij zonnepanelen wordt veel ‘gratis’ energie gewonnen.
Masdar City is het ultieme voorbeeld van een post oil city. De stad is zo ontworpen is dat de warmte er zo min mogelijk binnenkomt. Zo houdt een ‘windturm’ overdag de warme wind van 45 graden tegen. ’s Avonds wordt de relatief koelere wind van 30 graden juist doorgelaten. Een natuurlijke airco.
Ook het nieuwe verkeerssysteem springt in het oog. Benzineslurpende auto’s worden geweerd. Die moeten worden achtergelaten in parkeergarages aan de rand van de stad. Men stapt daar over op een volautomatische elektro-auto, die met behulp van elektromagnetische oriënteringspunten zijn weg vindt door de stad.

Nieuw is een dergelijk systeem niet. In Arch+ worden paralellen getrokken tussen dit futuristische systeem en vergelijkbare personal rapid transit systems uit het verleden. De meeste daarvan werden bedacht in de jaren zeventig tijdens de oliecrisis om aan te tonen dat er een alternatief was voor rijden op zwart goud. Aramis is daar een voorbeeld van, een kabinetransportsysteem voor Parijs. Het kwam er uiteindelijk niet van, de techniek was destijds nog niet zo ver. Een vergelijking met coöperatief rijden dient zich ook aan. De TU Eindhoven is onder meer met de ontwikkeling daarvan bezig. Ook een project van Winy Maas van MVRDV wordt vermeld in Arch+. Met studenten van de Universiteit van Wisconsin bedenkt hij vliegende auto’s.

Arch+ laat zo zien dat onze toekomstplannen niet nieuw zijn. Volgens het blad kan veel geleerd worden van de Braziliaanse stad Curitiba. Deze stad werd vanaf midden jaren zestig overspoeld met nieuwe inwoners. Daar werd de stedenbouw inventief op aangepast. Curitiba koos voor een uitgebreid bovengronds openbaar vervoersysteem, een voetgangerzone en veel nieuwe parken. 85 Procent van de inwoners maakt gebruik van het openbaar vervoer en per inwoner is er maar liefst 51 vierkante meter groen. De stad kreeg ook een opmerkelijk systeem voor de inzameling van afval. De bewoners van de achterstandswijken, de favelas, krijgen in ruil voor hun voorgesorteerd afval levensmiddelen en schoolspullen.
Het zijn goede voorbeelden van wat tot een post oil city kan leiden. Helaas mist het blad samenhang. Wat overblijft zijn enkele goede voorbeelden, prachtige infographics en mooie foto’s van een fascinerend onderwerp dat meer onderzoek verdient. 

Arch+, Post Oil City die Stadt nach dem öl, Zeitschrift für Architektur und Städtebau, Januar 2010, 19 euro.