Ik heb het niet op computers. Zij volgens mij ook niet op mij. En dat is een probleem. Als bouwkundestudent kun je tegenwoordig geen overtuigende presentatie meer geven zonder dat bakbeest.
Zonder Photoshop heb je geen concept; zonder Maya geen gebouw; en zonder PowerPoint geen verhaal.
Hoe deden studenten van twintig jaar geleden dat dan? Die kregen natuurlijk niet zulke hoge cijfers als wij nu. Waarschijnlijk moesten ze vaak nog een of andere aanvulling maken, iets in de vorm van een echt gebouw.
Gelukkig hoeft dat tegenwoordig niet meer, zo’n echt gebouw. Tegenwoordig maak je een filmpje van je gebouw en loop je vrolijk door je eigen bedenksel te banjeren. En het fijne ervan: alles klopt. Het is altijd windstil, iedereen is vrolijk, de zon gaat altijd onder en het blijft zonder die beeldvervuilende constructie ook gewoon staan.
Ik kan geen filmpjes maken. Niet omdat ik het niet wil; het lijkt me prachtig om thuis te komen in je computer.
Maar ik kom nooit thuis in mijn computer. Er wordt vaak niet eens opengedaan: Network not accessible because of possible failure caused by an error and terminated the connection. Aan helderheid laten de apparaten ook te wensen over en goed, ik ben maar een simpele bouwkundestudent, zo een die niet alles begrijpt, maar om me daarom zó te behandelen is ronduit kinderachtig.
Blijkbaar is het mijn lot en zal ik mijn leven moeten inrichten buiten de computer om. Dat betekent: geen filmpjes, geen concept, geen verhaal en geen gebouw.
Ik zal, als iedereen thuis gezellig zit te chatten, e-mailen en winampen, eenzaam over straat banjeren. Maar er is één voordeel: ik banjer dan wél tussen mijn eigen gebouwen die ik, bij gebrek aan overtuiging van de presentatie, heb moeten bouwen; de rest woont thuis in zijn computer.
Ik heb het niet op computers. Zij volgens mij ook niet op mij. En dat is een probleem. Als bouwkundestudent kun je tegenwoordig geen overtuigende presentatie meer geven zonder dat bakbeest. Zonder Photoshop heb je geen concept; zonder Maya geen gebouw; en zonder PowerPoint geen verhaal.
Hoe deden studenten van twintig jaar geleden dat dan? Die kregen natuurlijk niet zulke hoge cijfers als wij nu. Waarschijnlijk moesten ze vaak nog een of andere aanvulling maken, iets in de vorm van een echt gebouw.
Gelukkig hoeft dat tegenwoordig niet meer, zo’n echt gebouw. Tegenwoordig maak je een filmpje van je gebouw en loop je vrolijk door je eigen bedenksel te banjeren. En het fijne ervan: alles klopt. Het is altijd windstil, iedereen is vrolijk, de zon gaat altijd onder en het blijft zonder die beeldvervuilende constructie ook gewoon staan.
Ik kan geen filmpjes maken. Niet omdat ik het niet wil; het lijkt me prachtig om thuis te komen in je computer.
Maar ik kom nooit thuis in mijn computer. Er wordt vaak niet eens opengedaan: Network not accessible because of possible failure caused by an error and terminated the connection. Aan helderheid laten de apparaten ook te wensen over en goed, ik ben maar een simpele bouwkundestudent, zo een die niet alles begrijpt, maar om me daarom zó te behandelen is ronduit kinderachtig.
Blijkbaar is het mijn lot en zal ik mijn leven moeten inrichten buiten de computer om. Dat betekent: geen filmpjes, geen concept, geen verhaal en geen gebouw.
Ik zal, als iedereen thuis gezellig zit te chatten, e-mailen en winampen, eenzaam over straat banjeren. Maar er is één voordeel: ik banjer dan wél tussen mijn eigen gebouwen die ik, bij gebrek aan overtuiging van de presentatie, heb moeten bouwen; de rest woont thuis in zijn computer.
Comments are closed.