Een internationaal mijnbouwklasje van zestien studenten verblijft een jaar aan vier verschillende universiteiten in Europa. Zes studenten vertellen over hun ervaringen. ,,Een webcam bij ons is leuker dan bij Big Brother.”
Grondstofverwerking
Studenten van zes verschillende nationaliteiten zijn de afgelopen acht weken in Delft geweest voor de eerste onderwijsperiode van de European Mineral Engineering Course (EMEC). Ook naast de studie is het voor de Nederlandse deelnemers druk geweest deze weken. ,,Je voelt het toch als een soort taak om die studenten op te vangen”, verklaart Harmen Oterdoom, zesdejaars in Delft. ,,Dat doen zij ook voor jouw als je in hun land bent.” Na acht weken Delft lijkt die opvang wel geslaagd. ,,Er is al van alles gaande binnen de groep. Een webcam bij ons is leuker dan bij Big Brother”, beweert Oterdoom.
Leren samenwerken met mensen met een verschillende achtergrond, is een van de doelstellingen van het EMEC-programma. ,,Zo leer je om elkaar aan te vullen”, vertelt TU-student Hadewig van Gelder. ,,In Duitsland bijvoorbeeld zijn studenten beter in de praktische kanten van recycling en de Engelsen en wij zijn weer beter in de scheikundige en bedrijfskundige kanten. In ieder land ligt de nadruk tijdens de studie ergens anders op en daardoor kun je elkaar bij problemen helpen.”
Toch lijkt er ook een financiële noodzaak om dit initiatief te ontwikkelen, omdat de studentenaantallen in Europa overal afnemen. Door zo’n internationaal klasje hoeven docenten maar één keer colleges te geven. Andre van Wageningen, die vorig jaar de vergelijkbare European Mining Course volgde: ,,Het is dus niet zo vreemd dat dit initiatief ontstaan is bij de kleinste specialisaties van mijnbouw”.
Studentenhuis
,,Ik heb nu nog steeds via e-mail contact met mijn klasje”, vertelt Van Wageningen. ,,Ons contact was heel intensief. Iedereen knuffelde elkaar toen we met kerst drie weken uit elkaar gingen, maar aan het eind was ik ook wel blij dat ik in Delft af en toe mijn eigen gang kon gaan. We deden namelijk praktisch alles samen met de groep”.
Die beslotenheid van het mijnbouwklasje is soms ook een nadeel denkt Van Wageningen: ,,Daardoor heb je in het buitenland nauwelijks contact met andere studenten. Je wordt een beetje afgesloten van de normale student.”
De Duitse studente Judith Mauel heeft die ervaring in Nederland niet gehad. Ze heeft weinig gemerkt van geslotenheid van de groep en heeft ook wel Nederlanders buiten de groep leren kennen. Wel valt de over-georganiseerdheid van studenten hier haar erg op. ,,Veel studenten lijken vooral mensen te ontmoeten in een vereniging of een studentenhuis en niet zoveel daarbuiten”, merkt Mauel op.
Er zijn meer verschillen met thuis. Mauel: ,,In Duitsland hebben we maar eens per half jaar tentamen. Doordat we hier ieder week een ander onderwerp krijgen is het heel intensief.” Volgens Juzen Pablo Garces uit Chili is het onderwijs niet zo verschillend, maar wel de algemene houding. ,,Het grote verschil is dat je in Chili niet weet wat er de volgende dag gebeurt”, meent Garces. Toch is ook hier nog onduidelijk waar de studenten precies heengaan. Na Duitsland in elk geval naar Finland, maar over het afsluitende deel in Engeland bestaat nog onduidelijkheid. ,,We zouden naar Camborne gaan, maar ik heb gehoord dat dat wellicht niet doorgaat”, aldus Oterdoom.
Hieraan kun je merken dat het mijnbouwklasje voor grondstoffenverwerking pas vorig jaar opgezet is. ,,We wisten pas twee weken van tevoren dat we mee gingen doen”, legt Mauel uit. Daardoor was er niet veel tijd om het Engels nog bij te spijkeren.
De buitenlandse studenten blijken allemaal moeite te hebben met het volgen van onderwijs in het Engels. Garces wil in dit jaar juist zijn Engels verbeteren. Voor de Delftenaren lijkt het Engels geen probleem. ,,Discussiëren in het Engels is nog wel lastig, maar af en toe weet ik ook de Nederlandse term niet meer”, lacht Oterdoom.
Grondstofverwerking
Studenten van zes verschillende nationaliteiten zijn de afgelopen acht weken in Delft geweest voor de eerste onderwijsperiode van de European Mineral Engineering Course (EMEC). Ook naast de studie is het voor de Nederlandse deelnemers druk geweest deze weken. ,,Je voelt het toch als een soort taak om die studenten op te vangen”, verklaart Harmen Oterdoom, zesdejaars in Delft. ,,Dat doen zij ook voor jouw als je in hun land bent.” Na acht weken Delft lijkt die opvang wel geslaagd. ,,Er is al van alles gaande binnen de groep. Een webcam bij ons is leuker dan bij Big Brother”, beweert Oterdoom.
Leren samenwerken met mensen met een verschillende achtergrond, is een van de doelstellingen van het EMEC-programma. ,,Zo leer je om elkaar aan te vullen”, vertelt TU-student Hadewig van Gelder. ,,In Duitsland bijvoorbeeld zijn studenten beter in de praktische kanten van recycling en de Engelsen en wij zijn weer beter in de scheikundige en bedrijfskundige kanten. In ieder land ligt de nadruk tijdens de studie ergens anders op en daardoor kun je elkaar bij problemen helpen.”
Toch lijkt er ook een financiële noodzaak om dit initiatief te ontwikkelen, omdat de studentenaantallen in Europa overal afnemen. Door zo’n internationaal klasje hoeven docenten maar één keer colleges te geven. Andre van Wageningen, die vorig jaar de vergelijkbare European Mining Course volgde: ,,Het is dus niet zo vreemd dat dit initiatief ontstaan is bij de kleinste specialisaties van mijnbouw”.
Studentenhuis
,,Ik heb nu nog steeds via e-mail contact met mijn klasje”, vertelt Van Wageningen. ,,Ons contact was heel intensief. Iedereen knuffelde elkaar toen we met kerst drie weken uit elkaar gingen, maar aan het eind was ik ook wel blij dat ik in Delft af en toe mijn eigen gang kon gaan. We deden namelijk praktisch alles samen met de groep”.
Die beslotenheid van het mijnbouwklasje is soms ook een nadeel denkt Van Wageningen: ,,Daardoor heb je in het buitenland nauwelijks contact met andere studenten. Je wordt een beetje afgesloten van de normale student.”
De Duitse studente Judith Mauel heeft die ervaring in Nederland niet gehad. Ze heeft weinig gemerkt van geslotenheid van de groep en heeft ook wel Nederlanders buiten de groep leren kennen. Wel valt de over-georganiseerdheid van studenten hier haar erg op. ,,Veel studenten lijken vooral mensen te ontmoeten in een vereniging of een studentenhuis en niet zoveel daarbuiten”, merkt Mauel op.
Er zijn meer verschillen met thuis. Mauel: ,,In Duitsland hebben we maar eens per half jaar tentamen. Doordat we hier ieder week een ander onderwerp krijgen is het heel intensief.” Volgens Juzen Pablo Garces uit Chili is het onderwijs niet zo verschillend, maar wel de algemene houding. ,,Het grote verschil is dat je in Chili niet weet wat er de volgende dag gebeurt”, meent Garces. Toch is ook hier nog onduidelijk waar de studenten precies heengaan. Na Duitsland in elk geval naar Finland, maar over het afsluitende deel in Engeland bestaat nog onduidelijkheid. ,,We zouden naar Camborne gaan, maar ik heb gehoord dat dat wellicht niet doorgaat”, aldus Oterdoom.
Hieraan kun je merken dat het mijnbouwklasje voor grondstoffenverwerking pas vorig jaar opgezet is. ,,We wisten pas twee weken van tevoren dat we mee gingen doen”, legt Mauel uit. Daardoor was er niet veel tijd om het Engels nog bij te spijkeren.
De buitenlandse studenten blijken allemaal moeite te hebben met het volgen van onderwijs in het Engels. Garces wil in dit jaar juist zijn Engels verbeteren. Voor de Delftenaren lijkt het Engels geen probleem. ,,Discussiëren in het Engels is nog wel lastig, maar af en toe weet ik ook de Nederlandse term niet meer”, lacht Oterdoom.
Comments are closed.