Profileren binnen de muren van de sociëteit of faculteit met stropdassen, truien, overhemden, sokken, bretels, rokjes, korte en lange broeken of zelfs rugzakken is kennelijk niet voldoende: ook de buitenwereld zal weten dat wij bij elkaar horen.
De jas vormt daartoe het juiste middel.
Maar wat beweegt studenten om allemaal dezelfde jas aan te schaffen en zich zo ten toon te stellen?
Ruwweg de volgende conclusies kunnen getrokken worden uit een jasseninventarisatie op een gure decembermiddag. De club- of verenigingsjassen zijn te koud voor het winterseizoen, tenzij met voering. De jassen worden aangeschaft in het eerste jaar, bij een lustrum of ter gelegenheid van de wintersport. Virgilianen zetten er wel hun clubnaam en naam van de vereniging op, maar Corpsleden niet. Of dat laatste nou komt uit ranzigheid of doordat het in de KMT wordt afgeraden, daarover lopen de meningen uiteen. Feit rest, dat veel studenten er niet voor terugdeinzen om uniform gekleed te gaan.
Krach Tech
‘Krach Tech’ staat er boven de gedeeltelijk opengewerkte olifant. De machinerie van het beest, dat normaal ook het logo van Gezelschap Leeghwater is, is zo zichtbaar. Activiteitencommissielid Patrick Buijs staat lustrumartikelen te promoten in de hal van Werktuigbouw: ,,Als je het leuk vindt dat er lustrum is, dan kun je deze jas kopen. Om dat uit te dragen in Delft. Daar buiten weten mensen niet wat Leeghwater is en ook niet dat de jas uit Delft komt.”
Eindeloos (wijnglas)
,,Ik had een jas nodig en deze was in de aanbieding”, verklaart Frank Aalbers zijn bezit: een jas van de 98e dies van Virgiel ‘Eindeloos’. Aalbers vindt ‘m mooi, maar op het moment wel een beetje te koud. Hij is zelf een nieuwe winterjas aan het ontwerpen, maar die komt pas in januari ‘uit’: het is de eeuwjas van Virgiel. De ‘Eindeloos’-jas is niet alleen uit thermische overwegingen weleens wat minder favoriet: ,,De kat van een huisgenoot van mijn zusje heeft er ooit over heen gepist.”
ORAS
Koen van der Maaten loopt er warmpjes bij in zijn felgele jas. Het ogenschijnlijk zo kouwelijke windjack is dan ook gevoerd met isolerende ruitjesstof. Daarvoor moest wel honderdvijftig piek per stuk op tafel worden gelegd. ,,Ik heb ‘m net een week, maar ik merk nu al het positieve effect”, aldus Van der Maaten. ,,Mensen spreken me aan om iets te vragen over Oras.” Dat kunnen er alleen nog maar meer worden in de toekomst: ,,De jas komt uit Engeland en kennelijk heeft-ie daar naast een vislading gelegen. Die geur begint er gelukkig nu een beetje uit te gaan.”
Civiele techniek
,,De prijs/kwaliteit-verhouding was erg oké”, vertelt Practische Studie bestuurslid Bas van Dijk. Voor vijfendertig gulden vondhij de donkerblauwe jas mooi genoeg. ,,De tekening is zo abstract dat alleen kenners zien dat het een civieljas is. Het is wel lachen om uit te dragen dat je civiel doet.” Helaas is Van Dijk zijn jas kwijtgeraakt in het PS-hok: ,,Ik ben opgehouden met zoeken toen het te koud werd.” Voor de foto vist hij er daarom maar ééntje uit de voorraad. Automatisch gaan z’n handen in de zakken én er weer snel uit: ,,Verrek, dit is mijn troep!”
Curius
Jochem Garritsen heeft zijn Curius-jas al sinds zijn eerste jaar technische bestuurskunde: ,,Toen ik ‘m kocht vond ik het erg leuk om met iets herkenbaars rond te lopen”, verklaart hij de aankoop. Ook hij droeg de jas op wintersport, ,,maar wel met vijf dikke truien eronder tegen de kou”. Tegenwoordig is de jas ideaal om aan te trekken naar de sociëteit: ,,Daar ligt hij vooral veel op de grond.”
Kwark
,,Het is gaaf om met z’n allen dezelfde jas te hebben. Een beetje profileren, laten zien dat je bij elkaar hoort. We hadden daarom ook expres opzichtige kleuren gekozen om goed op te vallen”, vertelt Pui Chan. Haar rode jas met gele opdruk werd voor vijftig gulden aangeschaft bij H&M. De jas ging mee op wintersport % na voorzien te zijn van voering -, gala’s en andere uitjes met haar jaarclub Kwark. Tegenwoordig wordt-ie alleen nog voor Virgiel van de kapstok geplukt. ,,Hij is een beetje versleten. Bij andere clubgenoten is hij ook verkleurd in de was.”
Papaver
,,Ook al liggen er honderd jassen, dan nog vind je ‘m meteen. Bovendien neemt niemand anders ‘m mee.” Carleen Weebers noemt twee duidelijke voordelen van het hebben van een clubjas. Maar: ,,Binnen de club is het wel een continue ruilhandel; je neemt toch af en toe per ongeluk de verkeerde jas mee.” Haar jas is ideaal, geschikt voor alle seizoenen. En toen jaarclub Papaver in 1993 de aanschaf van zo’n tachtig gulden deed, vond ze de jas ook wel leuk.
Dynamiet (zonder tekst)
,,Mijn clubgenoten zullen woedend zijn”, vreest Mireille Soullie als ze op de foto gaat met de clubjas van een huis- en clubgenootje. Haar eigen clubjas heeft ze allang niet meer. ,,Clubjassen zijn helemaal niet Delfts. In de KMT wordt het er bij ons al ingeramd dat je niet op alles DSC moet zetten, daar komen alleen maar problemen van.” De jas is te danken aan de inspanningen van één clubgenootje die per se een jas wilde. Soullie: ,,Zij kwam uit Leiden. Daar zie je veel meer van die jassen.”
Blote zeemeermin met vijftand
Vijf jaar geleden moesten de heren van Poseidon in de laatste week voor de wintersport nog even een jas regelen. De Macro was de enige zaak waar ze zestien dezelfde exemplaren in de goede maten konden krijgen. Bastiaan Schepers: ,,De opdruk hebben we laten maken. Het is een zeemeermin met wat functioneel bloot en % heel belangrijk % een víjftand. Die vijf heeft te maken met ons clubnummer.” De moeder van een clubgenoot heeft eigenhandig de opdrukken op de jassen gezet. Tegenwoordig vormt de jas een handige klusjas voor onder de auto.
vogel/adelaar
Lars van der Marck heeft zijn jas nu een jaar. In de rij dassen en andere kledingitems van jaarclub B’Vogel paste nog wel een jas. Voor vijftig gulden was Van der Marck klaar en tevreden: ,,Ik vind ‘m wel mooi, zo met ons clubteken op de rug.” Met clubuitjes gaat de jas aan, tenminste af en toe, want: ,,Eigenlijk let ik er helemaal niet op welke jas ik aan doe.”
HJ Bloemgarten ’95
In 1995 vonden de twee huisjongstes, HJ’s, het tijd voor een nieuw initiatief toen ze bij H&M jassen voor twintig gulden zagen hangen. De jas met geborduurde opdruk HJ Bloemgarten ’95 hoort bij het huis op Oude Delft 96a, dat Bloemgarten werd genoemd naar de koper en schenker van het pand. De jas lokt veel reacties uit. Joosje Brinkgreve, één van de HJ’s uit 1995: ,,Iedereen ligt in een scheur, want wie heeft er nou een HJ-jas? Mensen dachten ook dat wij ‘m verplicht aan moesten, maar dat was dus helemaal niet zo.”
Hannibal
,,’Je kent ‘t niet, hè?’ – dat was van een maandverbandreclame vijf jaar geleden”, vertelt Meeuwis de Lind van Wijngaarden. ,,Het ging in die tijd niet zo goed met mijn college Hannibal. Veel mensen bij de DSB kenden de club eigenlijk niet, vandaar de leus.” Inmiddels is De Lind van Wijngaarden al ruim vier jaar bij een ander college, maar de jas draagt hij nog steeds. ,,Het is een prima jas, alleen de drukknopen zijn waardeloos. Als ik die heb vervangen door een rits is t-ie lekker warm.”
Åsene
,,Het idee was dat de jas wind- en waterdicht zou zijn, maar meteen op het eerste zeilweekend bleek al van niet. Daar was ik niet zo blij mee.” Verder is Joost Bos wel tevreden met zijn jas van het college Åsene. ,,Natuurlijk vind ik het een mooie jas, het is mijn collegejas, die moet je mooi vinden.” De jas trekt bekijks: ,,De tekening is niet heel overzichtelijk. Er staat een viking op die met een enorme hamer op een slang slaat, maar veel mensen hebben moeite dat te zien, dus die zitten lang naar je rug te turen.”
Materiaalkunde 2 Diagram
Merijn Bronsgeest is sinds een week de eigenaresse van de nieuwe Tulbalkaïnjas, uitgevoerd in de luxe-editie. Bronsgeest: ,,Er zijn drie soorten. Een windjack zonder of met voering en deze rib-blouse achtige jas.” Ze heeft de jas niet gekocht om stoer ‘Hûh, ik doe materiaalkunde’ uit te dragen. ,,Al kan wat promo voor de studie geen kwaad”, aldus Bronsgeest. Ze had gewoon een winterjas nodig en deze kwam zo handig van pas.
Materiaalkunde 1 Nothing else matters
Al vier jaar heeft Christoph Gerritsen de Tubalkaïnjas met de grote uil erop. Hij draagt ‘m echter niet vaak. ,,Hij is ‘s zomers te dicht en ‘s winters te koud. Ik gebruik ‘m daarom alleen als wind/regenjack als ik actieve dingen ga doen. Dan is t-ie wel handig want hij is klein en weegt niets.” Gerritsen waarschuwt wel dat niet iedereen in een Tubalkaïnjas materiaalkunde studeert: ,,Er zijn zeker wel zeven of acht scheiko’s en natuurkundestudenten die ‘m ook hebben. De jas geeftdus geen garantie.”
Tijdgeest
,,Voor ‘s zomers is het een prima jas. Hij is dan ook meegeweest op wandelvakantie in Oostenrijk. Mijn rugzak was echter funest voor de opdruk”, vertelt Eelco Teesink. Van de opdruk op zijn Eeuwjas van de Delftsche Studenten Bond is inderdaad weinig over. Zo is de geest in het eeuwlogo, het thema van het lustrum was Tijdgeest, nog maar een schim. Teesink: ,,Maar we krijgen een nieuwe van de leverancier. Gelukkig maar, want ik vond de jas echt mooi.”
Profileren binnen de muren van de sociëteit of faculteit met stropdassen, truien, overhemden, sokken, bretels, rokjes, korte en lange broeken of zelfs rugzakken is kennelijk niet voldoende: ook de buitenwereld zal weten dat wij bij elkaar horen. De jas vormt daartoe het juiste middel.
Maar wat beweegt studenten om allemaal dezelfde jas aan te schaffen en zich zo ten toon te stellen?
Ruwweg de volgende conclusies kunnen getrokken worden uit een jasseninventarisatie op een gure decembermiddag. De club- of verenigingsjassen zijn te koud voor het winterseizoen, tenzij met voering. De jassen worden aangeschaft in het eerste jaar, bij een lustrum of ter gelegenheid van de wintersport. Virgilianen zetten er wel hun clubnaam en naam van de vereniging op, maar Corpsleden niet. Of dat laatste nou komt uit ranzigheid of doordat het in de KMT wordt afgeraden, daarover lopen de meningen uiteen. Feit rest, dat veel studenten er niet voor terugdeinzen om uniform gekleed te gaan.
Krach Tech
‘Krach Tech’ staat er boven de gedeeltelijk opengewerkte olifant. De machinerie van het beest, dat normaal ook het logo van Gezelschap Leeghwater is, is zo zichtbaar. Activiteitencommissielid Patrick Buijs staat lustrumartikelen te promoten in de hal van Werktuigbouw: ,,Als je het leuk vindt dat er lustrum is, dan kun je deze jas kopen. Om dat uit te dragen in Delft. Daar buiten weten mensen niet wat Leeghwater is en ook niet dat de jas uit Delft komt.”
Eindeloos (wijnglas)
,,Ik had een jas nodig en deze was in de aanbieding”, verklaart Frank Aalbers zijn bezit: een jas van de 98e dies van Virgiel ‘Eindeloos’. Aalbers vindt ‘m mooi, maar op het moment wel een beetje te koud. Hij is zelf een nieuwe winterjas aan het ontwerpen, maar die komt pas in januari ‘uit’: het is de eeuwjas van Virgiel. De ‘Eindeloos’-jas is niet alleen uit thermische overwegingen weleens wat minder favoriet: ,,De kat van een huisgenoot van mijn zusje heeft er ooit over heen gepist.”
ORAS
Koen van der Maaten loopt er warmpjes bij in zijn felgele jas. Het ogenschijnlijk zo kouwelijke windjack is dan ook gevoerd met isolerende ruitjesstof. Daarvoor moest wel honderdvijftig piek per stuk op tafel worden gelegd. ,,Ik heb ‘m net een week, maar ik merk nu al het positieve effect”, aldus Van der Maaten. ,,Mensen spreken me aan om iets te vragen over Oras.” Dat kunnen er alleen nog maar meer worden in de toekomst: ,,De jas komt uit Engeland en kennelijk heeft-ie daar naast een vislading gelegen. Die geur begint er gelukkig nu een beetje uit te gaan.”
Civiele techniek
,,De prijs/kwaliteit-verhouding was erg oké”, vertelt Practische Studie bestuurslid Bas van Dijk. Voor vijfendertig gulden vondhij de donkerblauwe jas mooi genoeg. ,,De tekening is zo abstract dat alleen kenners zien dat het een civieljas is. Het is wel lachen om uit te dragen dat je civiel doet.” Helaas is Van Dijk zijn jas kwijtgeraakt in het PS-hok: ,,Ik ben opgehouden met zoeken toen het te koud werd.” Voor de foto vist hij er daarom maar ééntje uit de voorraad. Automatisch gaan z’n handen in de zakken én er weer snel uit: ,,Verrek, dit is mijn troep!”
Curius
Jochem Garritsen heeft zijn Curius-jas al sinds zijn eerste jaar technische bestuurskunde: ,,Toen ik ‘m kocht vond ik het erg leuk om met iets herkenbaars rond te lopen”, verklaart hij de aankoop. Ook hij droeg de jas op wintersport, ,,maar wel met vijf dikke truien eronder tegen de kou”. Tegenwoordig is de jas ideaal om aan te trekken naar de sociëteit: ,,Daar ligt hij vooral veel op de grond.”
Kwark
,,Het is gaaf om met z’n allen dezelfde jas te hebben. Een beetje profileren, laten zien dat je bij elkaar hoort. We hadden daarom ook expres opzichtige kleuren gekozen om goed op te vallen”, vertelt Pui Chan. Haar rode jas met gele opdruk werd voor vijftig gulden aangeschaft bij H&M. De jas ging mee op wintersport % na voorzien te zijn van voering -, gala’s en andere uitjes met haar jaarclub Kwark. Tegenwoordig wordt-ie alleen nog voor Virgiel van de kapstok geplukt. ,,Hij is een beetje versleten. Bij andere clubgenoten is hij ook verkleurd in de was.”
Papaver
,,Ook al liggen er honderd jassen, dan nog vind je ‘m meteen. Bovendien neemt niemand anders ‘m mee.” Carleen Weebers noemt twee duidelijke voordelen van het hebben van een clubjas. Maar: ,,Binnen de club is het wel een continue ruilhandel; je neemt toch af en toe per ongeluk de verkeerde jas mee.” Haar jas is ideaal, geschikt voor alle seizoenen. En toen jaarclub Papaver in 1993 de aanschaf van zo’n tachtig gulden deed, vond ze de jas ook wel leuk.
Dynamiet (zonder tekst)
,,Mijn clubgenoten zullen woedend zijn”, vreest Mireille Soullie als ze op de foto gaat met de clubjas van een huis- en clubgenootje. Haar eigen clubjas heeft ze allang niet meer. ,,Clubjassen zijn helemaal niet Delfts. In de KMT wordt het er bij ons al ingeramd dat je niet op alles DSC moet zetten, daar komen alleen maar problemen van.” De jas is te danken aan de inspanningen van één clubgenootje die per se een jas wilde. Soullie: ,,Zij kwam uit Leiden. Daar zie je veel meer van die jassen.”
Blote zeemeermin met vijftand
Vijf jaar geleden moesten de heren van Poseidon in de laatste week voor de wintersport nog even een jas regelen. De Macro was de enige zaak waar ze zestien dezelfde exemplaren in de goede maten konden krijgen. Bastiaan Schepers: ,,De opdruk hebben we laten maken. Het is een zeemeermin met wat functioneel bloot en % heel belangrijk % een víjftand. Die vijf heeft te maken met ons clubnummer.” De moeder van een clubgenoot heeft eigenhandig de opdrukken op de jassen gezet. Tegenwoordig vormt de jas een handige klusjas voor onder de auto.
vogel/adelaar
Lars van der Marck heeft zijn jas nu een jaar. In de rij dassen en andere kledingitems van jaarclub B’Vogel paste nog wel een jas. Voor vijftig gulden was Van der Marck klaar en tevreden: ,,Ik vind ‘m wel mooi, zo met ons clubteken op de rug.” Met clubuitjes gaat de jas aan, tenminste af en toe, want: ,,Eigenlijk let ik er helemaal niet op welke jas ik aan doe.”
HJ Bloemgarten ’95
In 1995 vonden de twee huisjongstes, HJ’s, het tijd voor een nieuw initiatief toen ze bij H&M jassen voor twintig gulden zagen hangen. De jas met geborduurde opdruk HJ Bloemgarten ’95 hoort bij het huis op Oude Delft 96a, dat Bloemgarten werd genoemd naar de koper en schenker van het pand. De jas lokt veel reacties uit. Joosje Brinkgreve, één van de HJ’s uit 1995: ,,Iedereen ligt in een scheur, want wie heeft er nou een HJ-jas? Mensen dachten ook dat wij ‘m verplicht aan moesten, maar dat was dus helemaal niet zo.”
Hannibal
,,’Je kent ‘t niet, hè?’ – dat was van een maandverbandreclame vijf jaar geleden”, vertelt Meeuwis de Lind van Wijngaarden. ,,Het ging in die tijd niet zo goed met mijn college Hannibal. Veel mensen bij de DSB kenden de club eigenlijk niet, vandaar de leus.” Inmiddels is De Lind van Wijngaarden al ruim vier jaar bij een ander college, maar de jas draagt hij nog steeds. ,,Het is een prima jas, alleen de drukknopen zijn waardeloos. Als ik die heb vervangen door een rits is t-ie lekker warm.”
Åsene
,,Het idee was dat de jas wind- en waterdicht zou zijn, maar meteen op het eerste zeilweekend bleek al van niet. Daar was ik niet zo blij mee.” Verder is Joost Bos wel tevreden met zijn jas van het college Åsene. ,,Natuurlijk vind ik het een mooie jas, het is mijn collegejas, die moet je mooi vinden.” De jas trekt bekijks: ,,De tekening is niet heel overzichtelijk. Er staat een viking op die met een enorme hamer op een slang slaat, maar veel mensen hebben moeite dat te zien, dus die zitten lang naar je rug te turen.”
Materiaalkunde 2 Diagram
Merijn Bronsgeest is sinds een week de eigenaresse van de nieuwe Tulbalkaïnjas, uitgevoerd in de luxe-editie. Bronsgeest: ,,Er zijn drie soorten. Een windjack zonder of met voering en deze rib-blouse achtige jas.” Ze heeft de jas niet gekocht om stoer ‘Hûh, ik doe materiaalkunde’ uit te dragen. ,,Al kan wat promo voor de studie geen kwaad”, aldus Bronsgeest. Ze had gewoon een winterjas nodig en deze kwam zo handig van pas.
Materiaalkunde 1 Nothing else matters
Al vier jaar heeft Christoph Gerritsen de Tubalkaïnjas met de grote uil erop. Hij draagt ‘m echter niet vaak. ,,Hij is ‘s zomers te dicht en ‘s winters te koud. Ik gebruik ‘m daarom alleen als wind/regenjack als ik actieve dingen ga doen. Dan is t-ie wel handig want hij is klein en weegt niets.” Gerritsen waarschuwt wel dat niet iedereen in een Tubalkaïnjas materiaalkunde studeert: ,,Er zijn zeker wel zeven of acht scheiko’s en natuurkundestudenten die ‘m ook hebben. De jas geeftdus geen garantie.”
Tijdgeest
,,Voor ‘s zomers is het een prima jas. Hij is dan ook meegeweest op wandelvakantie in Oostenrijk. Mijn rugzak was echter funest voor de opdruk”, vertelt Eelco Teesink. Van de opdruk op zijn Eeuwjas van de Delftsche Studenten Bond is inderdaad weinig over. Zo is de geest in het eeuwlogo, het thema van het lustrum was Tijdgeest, nog maar een schim. Teesink: ,,Maar we krijgen een nieuwe van de leverancier. Gelukkig maar, want ik vond de jas echt mooi.”
Comments are closed.