RadicaalHet neonlicht van Lorre komt me tegemoet wanneer ik op weg ben naar Laga’s ‘Roode Boekenbal’. Het is een grappige combinatie: een verzameling van chique rode jurken en nette pakken in de knusse studentendiscotheek.
Het bal is ter ere van de uitreiking van de almanak van Laga. Blijkbaar kan het de Lorre-portiers niet zoveel schelen wat er te vieren valt. Geanimeerd volgen zij de kampioenswedstrijd PSV-AJAX in het halletje. “De enige PSV-hooligan van het Lorre-bestuur zit in het stadion”, vertelt Barry, een Ajax-supporter van het bestuur van de studentendiscotheek. “Als Ajax wint moet zij haar haar zwart verven.” Helaas voor Barry blijft het 0-0. In Lorre is het spectaculairder. Het feest is groots aangepakt, maar het is dan ook een bijzondere gelegenheid. “Het is de eerste almanak in 132 jaar”, zegt Nienke Hylkema trots. Het thema van het rode boek is dan ook radicaal. En hoe progressief de roeivereniging zich ook opstelt, sommige dingen blijven altijd een beetje hetzelfde. Het feest begint namelijk lekker vroeg, zodat de wedstrijdroeiers op tijd naar bed kunnen, en de eerstejaars jongens zijn flink aan het brassen op de dansvloer. Niet de alcohol maakt hen agressief, maar het suikergehalte in de frisdranken zorgt ervoor dat ze hyperactief worden. Ondanks de brassende jonge acht, die voor enkele kleerscheuren zorgt, is het een leuk feest. Er wordt fanatiek gedanst en ook de Almanak wordt goed ontvangen. “Ik dacht dat het een veredeld smoelenboek zou worden, maar er is echt veel werk aan besteed”, zegt Mels, een Lagaaier, enthousiast. Boven in Lorre is er een ware signeersessie aan de gang. Je kunt de makers een persoonlijke boodschap in de kaft laten schrijven. Het geheel zorgt voor de nodige opstoppingen, maar niemand vindt dat erg. Mels heeft er een oplossing voor gevonden: “Je moet gewoon in de racerij gaan staan, een rij voor raceroeiers, die gaat vet snel!”
Als ik even naar huis loop om mijn fototoestel te halen komen er allemaal meisjes de kant van Lorre opgelopen. Ze zien er niet bepaald uit alsof ze naar het boekenbal gaan. Uitgedost in fluoriserend roze topjes boven een legging met pantermotief lopen ze richting Lorre, maar niet helemaal. Want boven Lorre, in de sociëteit van het DSC, gaat het feest der Sjonnies en Anita’s los. Ook bij ‘Clubhuis Phoenix’, zoals het feest genoemd wordt, gaat het dak eraf. Het is een grappig contrast: de in gala uitgedoste roeiers in Lorre en de gabbers die daarboven dansen, slechts van elkaar gescheiden door een muur. Als ik terugkom zijn de wedstrijdroeiers al naar huis. En terwijl zij allang in bed liggen, met de gloednieuwe almanak onder hun kussen, gaat het feest nog even door. (CD)
Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com
Radicaal
Het neonlicht van Lorre komt me tegemoet wanneer ik op weg ben naar Laga’s ‘Roode Boekenbal’. Het is een grappige combinatie: een verzameling van chique rode jurken en nette pakken in de knusse studentendiscotheek. Het bal is ter ere van de uitreiking van de almanak van Laga. Blijkbaar kan het de Lorre-portiers niet zoveel schelen wat er te vieren valt. Geanimeerd volgen zij de kampioenswedstrijd PSV-AJAX in het halletje. “De enige PSV-hooligan van het Lorre-bestuur zit in het stadion”, vertelt Barry, een Ajax-supporter van het bestuur van de studentendiscotheek. “Als Ajax wint moet zij haar haar zwart verven.” Helaas voor Barry blijft het 0-0. In Lorre is het spectaculairder. Het feest is groots aangepakt, maar het is dan ook een bijzondere gelegenheid. “Het is de eerste almanak in 132 jaar”, zegt Nienke Hylkema trots. Het thema van het rode boek is dan ook radicaal. En hoe progressief de roeivereniging zich ook opstelt, sommige dingen blijven altijd een beetje hetzelfde. Het feest begint namelijk lekker vroeg, zodat de wedstrijdroeiers op tijd naar bed kunnen, en de eerstejaars jongens zijn flink aan het brassen op de dansvloer. Niet de alcohol maakt hen agressief, maar het suikergehalte in de frisdranken zorgt ervoor dat ze hyperactief worden. Ondanks de brassende jonge acht, die voor enkele kleerscheuren zorgt, is het een leuk feest. Er wordt fanatiek gedanst en ook de Almanak wordt goed ontvangen. “Ik dacht dat het een veredeld smoelenboek zou worden, maar er is echt veel werk aan besteed”, zegt Mels, een Lagaaier, enthousiast. Boven in Lorre is er een ware signeersessie aan de gang. Je kunt de makers een persoonlijke boodschap in de kaft laten schrijven. Het geheel zorgt voor de nodige opstoppingen, maar niemand vindt dat erg. Mels heeft er een oplossing voor gevonden: “Je moet gewoon in de racerij gaan staan, een rij voor raceroeiers, die gaat vet snel!”
Als ik even naar huis loop om mijn fototoestel te halen komen er allemaal meisjes de kant van Lorre opgelopen. Ze zien er niet bepaald uit alsof ze naar het boekenbal gaan. Uitgedost in fluoriserend roze topjes boven een legging met pantermotief lopen ze richting Lorre, maar niet helemaal. Want boven Lorre, in de sociëteit van het DSC, gaat het feest der Sjonnies en Anita’s los. Ook bij ‘Clubhuis Phoenix’, zoals het feest genoemd wordt, gaat het dak eraf. Het is een grappig contrast: de in gala uitgedoste roeiers in Lorre en de gabbers die daarboven dansen, slechts van elkaar gescheiden door een muur. Als ik terugkom zijn de wedstrijdroeiers al naar huis. En terwijl zij allang in bed liggen, met de gloednieuwe almanak onder hun kussen, gaat het feest nog even door. (CD)
Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com
Comments are closed.