We hadden er natuurlijk goed over nagedacht, mijn vriendin en ik. Het is wel een hele verantwoordelijkheid. Het is nou eenmaal niet iets wat je zomaar besluit.
Maar mijn vriendin was er op een gegeven moment gewoon echt aan toe. Schijnt de leeftijd te zijn.
Maar goed, toen de kleine er eenmaal was had je er geen kind aan. Ze was prachtig! Ze is natuurlijk nog steeds prachtig, maar als kleine was ze echt een beauty! Dat zegt natuurlijk iedereen over z’n eigen kleine spul, maar deze was echt% nou ja, zoals ik al zei, je had er geen kind aan. Ze kon heel goed zelf spelen en was heel onderzoekend van aard.
Alles goed en wel, maar nu is ze al een stuk ouder, echt een tiener zeg maar. En ze is toch wel erg veranderd. Heel erg op zichzelf. Trekt zich van ons niet veel meer aan. Heel uithuizig ook. Tot diep in de nacht blijft ze soms weg. Daar vinden we haar eigenlijk nog te jong voor, maar ja% En we houden een oogje in het zeil.
Afgelopen week heb ik haar betrapt in het portiek. Ongegeneerd lag ze te vozen met zo’n zwarte! Ongegeneerd open en bloot. Iedereen kon het zien! En nog een lelijke ook! Met zo’n domme kop, gekke oren en zo’n platte neus. En vadsig. Ik ben toen zo woest geworden. Heb dat monster eigenhandig van Momo (zo heet ze) afgesjord en heb ‘m weggejaagd. Maar ja, Momo moest en zou nog een keer. Op een gegeven moment heb ik het maar gelaten. Nature’s way. Kon het niet aanzien, maar je moet het toch op een gegeven moment loslaten. Ze gaan hun eigen gang.
Ze heeft zich wel twintig keer laten nemen.
Slettebak.
Maar nu krijgen we jonkies! Momo wordt al wat dikker en twee vrienden zijn al komen kijken naar de aanstaande moeder. Willen zelf ook kleine katjes. Ik heb ze wel gewaarschuwd. Het is wel een hele verantwoordelijkheid.
We hadden er natuurlijk goed over nagedacht, mijn vriendin en ik. Het is wel een hele verantwoordelijkheid. Het is nou eenmaal niet iets wat je zomaar besluit. Maar mijn vriendin was er op een gegeven moment gewoon echt aan toe. Schijnt de leeftijd te zijn.
Maar goed, toen de kleine er eenmaal was had je er geen kind aan. Ze was prachtig! Ze is natuurlijk nog steeds prachtig, maar als kleine was ze echt een beauty! Dat zegt natuurlijk iedereen over z’n eigen kleine spul, maar deze was echt% nou ja, zoals ik al zei, je had er geen kind aan. Ze kon heel goed zelf spelen en was heel onderzoekend van aard.
Alles goed en wel, maar nu is ze al een stuk ouder, echt een tiener zeg maar. En ze is toch wel erg veranderd. Heel erg op zichzelf. Trekt zich van ons niet veel meer aan. Heel uithuizig ook. Tot diep in de nacht blijft ze soms weg. Daar vinden we haar eigenlijk nog te jong voor, maar ja% En we houden een oogje in het zeil.
Afgelopen week heb ik haar betrapt in het portiek. Ongegeneerd lag ze te vozen met zo’n zwarte! Ongegeneerd open en bloot. Iedereen kon het zien! En nog een lelijke ook! Met zo’n domme kop, gekke oren en zo’n platte neus. En vadsig. Ik ben toen zo woest geworden. Heb dat monster eigenhandig van Momo (zo heet ze) afgesjord en heb ‘m weggejaagd. Maar ja, Momo moest en zou nog een keer. Op een gegeven moment heb ik het maar gelaten. Nature’s way. Kon het niet aanzien, maar je moet het toch op een gegeven moment loslaten. Ze gaan hun eigen gang.
Ze heeft zich wel twintig keer laten nemen.
Slettebak.
Maar nu krijgen we jonkies! Momo wordt al wat dikker en twee vrienden zijn al komen kijken naar de aanstaande moeder. Willen zelf ook kleine katjes. Ik heb ze wel gewaarschuwd. Het is wel een hele verantwoordelijkheid.
Comments are closed.