De kunst

Om aan de vrouw te komen moet je óf knap, óf rijk, of beroemd zijn, en dat ben ik alledrie (nog) niet.

Het werd dus de hoogste tijd om me eens te verdiepen in verleidingskunsten.

Ik werd door een vriend geattendeerd op een advertentie voor een boek over ‘de kunst van het verleiden’: ‘Ben je niet knap, niet rijk en niet beroemd? Hoe moet dat dan verder met jou en de vrouwen? Het is schijnbaar niet gemakkelijk voor een man om toe te geven dat hij dingen niet weet of kan.’ Dat laatste verbaasde me niets, aangezien de site was opgezet door Delftenaren.

Al lezende ik kwam er al snel achter dat ik wel degelijk weet hoe het verder moet met mij en de vrouwen. Dat ga ik natuurlijk niet aan de grote klok hangen.

In ieder geval heb ik geen boek nodig om de kunst van het verleiden te leren. Want op het moment dat je besluit dat je een boek nodig hebt om dat te leren, kun je er beter meteen mee stoppen. Dan geef je een beetje toe dat je dingen niet weet en kan en dat is niet Delfts.

In Delft weet iedere man precies hoe hij een vrouw moet versieren: niet met een boek onder je arm. De Delftenaar is per definitie niet knap, maar wel knap handig. Hij leert óf hoe hij rijk wordt, bijvoorbeeld door een site op te zetten om boeken te verkopen voor mannen die denken dat ze niet weten hoe ze een vrouw moeten versieren. óf hij leert hoe hij beroemd wordt, maar in het beste geval leert hij beide. Sommigen leren het nooit maar durven dat tenminste wel toe te geven. In een column bijvoorbeeld.

Volgens onderzoeken schijnt tachtig procent van de single, afgestudeerde mannen uit Delft nooit meer aan de vrouw te komen. Dat is verontrustend. Om aan de vrouw te komen moet je óf knap, óf rijk, of beroemd zijn, en dat ben ik alledrie (nog) niet.

Het werd dus de hoogste tijd om me eens te verdiepen in verleidingskunsten.

Ik werd door een vriend geattendeerd op een advertentie voor een boek over ‘de kunst van het verleiden’: ‘Ben je niet knap, niet rijk en niet beroemd? Hoe moet dat dan verder met jou en de vrouwen? Het is schijnbaar niet gemakkelijk voor een man om toe te geven dat hij dingen niet weet of kan.’ Dat laatste verbaasde me niets, aangezien de site was opgezet door Delftenaren.

Al lezende ik kwam er al snel achter dat ik wel degelijk weet hoe het verder moet met mij en de vrouwen. Dat ga ik natuurlijk niet aan de grote klok hangen.

In ieder geval heb ik geen boek nodig om de kunst van het verleiden te leren. Want op het moment dat je besluit dat je een boek nodig hebt om dat te leren, kun je er beter meteen mee stoppen. Dan geef je een beetje toe dat je dingen niet weet en kan en dat is niet Delfts.

In Delft weet iedere man precies hoe hij een vrouw moet versieren: niet met een boek onder je arm. De Delftenaar is per definitie niet knap, maar wel knap handig. Hij leert óf hoe hij rijk wordt, bijvoorbeeld door een site op te zetten om boeken te verkopen voor mannen die denken dat ze niet weten hoe ze een vrouw moeten versieren. óf hij leert hoe hij beroemd wordt, maar in het beste geval leert hij beide. Sommigen leren het nooit maar durven dat tenminste wel toe te geven. In een column bijvoorbeeld.