Delta and Delft Integraal/Outlook often write about innovative ideas that offer big promises for the future. But what has happened to such ideas a couple years on? What for instance has happened to Delfi-n3Xt?
Delft outlook, June 2008
Hundreds of amateur radio enthusiasts all over the world have already been in contact with the satellite Delfi C3, helping TU Delft to collect data.
The milk carton-sized satellite, Delfi C3, designed and built by students and launched from India on 28 April 2008, should have had a little brother to circle around the world with by now.
More than two years ago, Delfi C3 project supervisor, Rob Hamann, of the faculty of Aerospace Engineering, told Delft Outlook that his team would launch Delfi-n3Xt by the year 2010.
“Our ambitions were a bit to high,” says the present team leader, Jasper Bouwmeester. “And for a while we had a plunge in the number of students working on the project.”
Currently, ten students from the faculties of Aerospace Engineering and Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science are working on the satellite for their graduation projects.
Bouwmeester expects that the satellite will be launched by an Indian or Russian space organization at the start of 2012: “We’re now looking into the contracts.”
Delfi C3 carried two ‘payloads’: solar cells and a solar angle meter. The satellite transmitted readings of the solar cells’ performance, and of the power the cells supplied at different angles of incidence to sunlight.
Delfi-n3Xt will be more complex, due to its micro propulsion engine, among other factors. “We will put a micro propulsion system in the satellite to demonstrate that formation flight is possible with nano satellites,” Bouwmeester explains.
“Eventually my department of space system engineering wants to develop satellite arrays which can be used for radio astronomy. For this purpose formation flight is necessary.”
The researchers will also test silicon solar cells and a more advanced radio transceiver. Yet initially they had plans for two other experiments: one involving a particle spectrometer, and one involving the satellite’s flash memory.
“Unfortunately the solar cells do not produce enough energy to perform these experiments,” says Bouwmeester. He initially thought that the satellite we would receive 20 watt, owing to a new device that steers the solar panels towards the sun, but that estimate was too optimistic. The satellite must function with 6 watt, which, nevertheless, is still much more than the 2.4 watt of Delfi C3.
The next-generation satellite should be finished next summer. The remaining time until the launch will be used to test all onboard devices.
In the meantime, Delfi C3 is still in orbit and still being tracked by the hundreds of indefatigable radio amateurs who helped TU Delft collect data in 2008. “They just continue on following the satellite,” Bouwmeester says, grinning.
Ik ben aan het afstuderen en dan heb je het druk. Heel druk en als je niet druk bent, denk je dat je druk zou moeten zijn, want als de druk niet hard genoeg drukt, ga je je daar weer druk over maken, wat de druk alleen maar drukker doet drukken en dus kun je maar beter zorgen dat je het druk hebt. Vandaag had ik het per ongeluk even niet zo druk. Ik zat op de bank en mijmerde wat. In een flits realiseerde ik me dat een onontkoombaar gevolg van afstuderen is, dat je afstudeert. Straks ben ik ‘af’ en mag ik niet meer meedoen. Alleen, buiten in de grote boze wereld. Naakt, natuurlijk, dat zal je net zien. Wat met de kleuterklas begon als een verstandige keuze voor later, is ongemerkt een doel op zich geworden. Studeren. Maar dat doel is bijna bereikt en later is nu. Niets staat mij meer in de weg om te worden wat ik wilde worden. En dat moet ik nu gaan waarmaken, die belofte. Het klamme angstzweet begon als een kolkende massa van mijn lijf te gutsen en mijn afstudeerproject leek ineens een futiel hobbeltje.
In het NRC weekblad las ik een artikel: twintig beloftes, dertig jaar later. Daarin werd teruggeblikt op een artikel van dertig jaar geleden, waarin jonge (net afgestudeerde) veel belovende Nederlanders vertelden wat ze in de toekomst allemaal gingen bereiken. Die mensen hadden ze weer eens opgesnord en niemand had bereikt wat ‘ie had beloofd! Aanstormende actrices volgen nu yogaopleidingen, geniaal wiskundig ingenieurs maken dvd-kunst in Zuid-Frankrijk en heldhaftige politiecommissarissen zijn directeur van Nordholt Consultancy Management BV. En toch zijn de meesten heel tevreden: oud en wijs. Conclusie: het leven laat zich niet zomaar beloven. Een pak van mijn hart. Eigenlijk hou ik ook meer van oud, zoals een gerijpte kaas of fles wijn. Opgelucht belde ik mijn ouders. “Pap! Ik weet totaal niet wat er van mij moet worden, maar dat geeft niet: in het verleden behaalde resultaten bieden geen enkele garantie voor de toekomst!” Korte stilte. “Wat je moet worden? Je kunt er beter vanuit gaan dat je al iets bent. En je dan concentreren op de vraag: Wat ga ik de komende tijd doen?” Juist ja. Een wijs en gerijpt antwoord. Langzaam steeds iets beter worden, terwijl ik onderweg blijf leren. Dan verandert er eigenlijk niets! Mijn hartslag begon weer toe te nemen en het vertrouwde drukkende gevoel maakte zich van mij meester. Wat was ik ook al weer aan het doen? Oja. Afstuderen.
Comments are closed.