‘Afgestudeerden, val niet in dat gat’

Bungee jumpen in een diep ravijn, dat beschrijft het beste hoe ik me voelde in de periode na mijn afstuderen. En dat terwijl de banen zoals voorspeld voor het grijpen lagen. Man man man, wat was ik gewild op de arbeidsmarkt. Detacheerders, projectbureaus en de BAM’s van deze wereld hadden allemaal mijn droombaan in huis, zeiden ze. Het kon niet op. Mijn moeder merkte fijntjes op dat ik ervan naast mijn schoenen ging lopen. Ik denk dat ze gelijk had, nee ik weet het zeker.

Maar wat dat nog meer met me deed, ik dacht niet verder na. Ik stond niet stil om te bedenken wat ík zelf wilde, interessant vond, als ambitie had. Ik koos gewoon uit datgene waaruit ik kon kiezen. Met als resultaat dat ik in een baan belandde die helemaal niet het beste uit mij haalde. Ja, mijn opgedane kennis kon ik er deels in kwijt en ik leerde natuurlijk heus wel nieuwe dingen. Maar ik kwam steeds moeilijker mijn bed uit en keek steeds vaker naar de klok in de hoop dat het al vijf uur was en tijd om naar huis te gaan.

Burn-out

Dit is dus het werkende leven, dacht ik. Mijn vrienden zaten in vergelijkbare banen, maar we bespraken onze teleurstelling of frustratie niet. Tot een van onze vrienden in een burn-out belandde. 27 Jaar en een burn-out, we waren allemaal met stomheid geslagen. Hoe kon het zover komen? Velen van ons bleken niet op een plek te zijn gekomen waar we van hadden gedroomd tijdens onze opleiding. We hadden het onszelf niet gegund om beter te kijken naar wat we zelf wilden. Waar we wél graag ons bed voor uitkomen. Waar we geen genoeg van kunnen krijgen.

De radicale breuk tussen mijn studentenleven en ‘de rest van mijn leven’ was net zo’n bungee jump. Vanavond een biertje doen? Nee, we waren allemaal te druk. En we woonden ook niet meer in een huis of bij elkaar in de buurt. Ik voelde me soms verloren.

Begeleiding

Nu werk ik bij een organisatie die jonge afgestudeerden de vrijheid geeft om geleidelijker de overgang te maken van het studentenleven naar het werkende leven. Nog even doorleren, jezelf ontwikkelen in de domeinen die jij kiest. Onderdeel zijn van een groep gelijkgestemden. Op opdrachten zitten die bij je passen. En een persoonlijke coach die je begeleidt, waarmee je kunt sparren over een volgende opdracht of module die je wilt kiezen. Ik had het mijn vriend gegund. Het had hem waarschijnlijk zijn burn-out bespaard. Ik had het ons allemaal gegund. Ik gun het jullie allemaal. Val niet in hetzelfde gat als ik, als wij. Dát wil ik meegeven aan hen die in de komende maanden afstuderen en de arbeidsmarkt op komen.

Koen van Dael is afgestudeerd in innovation management aan de TU Eindhoven. Nu werkt hij bij Green Genius, dat onder meer actief is in de machinebouw, elektrotechniek, werktuigbouw, chemische technologie en mechatronica.