Koolhaas begint een hotel

De directe aanleiding voor Koolhaas’ vertrek is dat hij niet de formatie krijgt waarop hij recht meent te hebben. ,,Er is aan de TU genoeg behoefte aan bedrijfsleer om een flinke sectie te rechtvaardigen”, vertelt Koolhaas. ,,De hoeveelheid onderwijs is verdrievoudigd ten opzichte van mijn voorganger, maar de hoeveelheid mensen is hetzelfde gebleven, ikzelf plus nog twee anderen.”

Aan onderzoek werd bij bedrijfsleer al jaren nauwelijks gedaan en met de zware onderwijslast kwam daar ook onder Koolhaas weinig van terecht. Geen verrassing dus dat Koolhaas een onvoldoende scoorde, toen een interne visitatiecommissie langs kwam. ,,Ik vind het onterecht dat we daarop worden afgerekend”, zegt de vertrekkende hoogleraar. ,,Bovendien, wij verzorgen alleen inleidende vakken – die hebben weinig te maken met de ontwikkeling in het vakgebied.”

,,Ik had grootse plannen voor leuk onderwijs over bedrijfsleer voor studenten die daar niet geïnteresseerd zijn. Het geven van niet-technisch onderwijs in Delft is tenslotte geen sinecure. De studenten vragen zich af waar ze dat voor nodig hebben”, aldus Koolhaas, die al snel na zijn komst moest constateren dat zijn faculteit in financiële problemen verkeerde en dat hij bij zijn sectie eerst een tekort van een kwart miljoen moest wegwerken voor hij aan opbouw kon gaan denken.

Dat het niet goed zou komen, begon Koolhaas te vermoeden toen WTM en TB ieder een eigen sectie economie kregen, terwijl hij met zijn collega’s Arnbak en Thissen juist gepleit had voor één, vooruitlopend op de fusie tot TBM. Niet één sterke sectie economie, dus waarschijnlijk ook niet één sterke sectie bedrijfsleer, concludeerde Koolhaas.

,,De essentie is niet zozeer of ik genoeg mensen krijg, maar of er goed onderwijs te geven valt”, zegt Koolhaas. Hij twijfelt daaraan, pakt er een krante-interview bij met Simon de Bree, voorzitter van de raad van bestuur van DSM, waarin die praat over ‘leren leven’. Koolhaas: ,,Onderwijs draait niet alleen om de overdracht van kennis. Het gaat tegenwoordig te veel om punten scoren en te weinig om het kweken van verantwoordelijke burgers. Je moet jezelf en je grenzen leren kennen. Als je brugwachter bent, is dat misschien niet zo belangrijk, maar als je Simon de Bree bent wel.”

Leuk en lekker

Inmiddels heeft Koolhaas moeten constateren dat de faculteiten het bedrijskunde-onderwijs zelf ter hand zijn gaan nemen: ,,Bij Werktuigbouw bestaan bedrijfseconomische projecten, bij Scheikunde is zelfstandig ondernemen een verplicht vak. Bij TN neemt men zelf inleiding bedrijfsleer ter hand. Overigens is het denkbaar dat men vraagt of ik dat vak wil geven. Ik wil best en ik blijf tenslotte hoogleraar.”

Daarmee is een merkwaardig aspect van Koolhaas’ vertrek genoemd: eigenlijk blijft hij. Koolhaas krijgt de komende jaren een groot deel van zijn salaris doorbetaald. Hij houdt dus een riant inkomen. ,,Maar het is weer wat minder dan wat ik in het bedrijfsleven verdiende, dus ik ga zeker niet stilzitten.”

Koolhaas heeft wat ‘leuke projecten’ in de map. Een daarvan is een hotel te beginnen. Hij heeft al een locatie op het oog, maar die moet nog even geheim blijven. ,,Het moet een hotel worden dat gericht is op de cursusmarkt”, vertelt Koolhaas, die inmiddels in Den Haag een kantoor voor zijn bedrijf ‘Voor de verandering’ gehuurd heeft. ,,Het hotel moet cursussen en vergaderingen echt ondersteunen, niet alleen onderbrengen. Dus als er een gespreksleider nodig is, zorgen wij daar ook voor.”

Nog een ideetje: de cursus ‘lekker management’, waarbij managers onder leiding van een gerenommeerde kok een uitgebreide maaltijd bereiden. ,,Het gaat om teambuilding, maar ook om het trainen van coördinatievaardigheden”, aldus de vertrekkende hoogleraar.

Allerlei plezierige plannen in het vooruitzicht dus, maar somberheid bij het terugblikken. Koolhaas heeft zich altijd verzet tegen de wet Modernisering Universitair Bestuur (MUB) en de veranderingen die dat ook in Delft met zich mee heeft gebracht. De oude academie is weg. Als het college ‘maatschappelijk engagement’ zegt, bedoelt het de derde geldstroom, vermoedt Koolhaas. En omdat hij weg is maar tegelijkertijd toch ook een beetje niet, blijft hij zich daar zorgen om maken.

De directe aanleiding voor Koolhaas’ vertrek is dat hij niet de formatie krijgt waarop hij recht meent te hebben. ,,Er is aan de TU genoeg behoefte aan bedrijfsleer om een flinke sectie te rechtvaardigen”, vertelt Koolhaas. ,,De hoeveelheid onderwijs is verdrievoudigd ten opzichte van mijn voorganger, maar de hoeveelheid mensen is hetzelfde gebleven, ikzelf plus nog twee anderen.”

Aan onderzoek werd bij bedrijfsleer al jaren nauwelijks gedaan en met de zware onderwijslast kwam daar ook onder Koolhaas weinig van terecht. Geen verrassing dus dat Koolhaas een onvoldoende scoorde, toen een interne visitatiecommissie langs kwam. ,,Ik vind het onterecht dat we daarop worden afgerekend”, zegt de vertrekkende hoogleraar. ,,Bovendien, wij verzorgen alleen inleidende vakken – die hebben weinig te maken met de ontwikkeling in het vakgebied.”

,,Ik had grootse plannen voor leuk onderwijs over bedrijfsleer voor studenten die daar niet geïnteresseerd zijn. Het geven van niet-technisch onderwijs in Delft is tenslotte geen sinecure. De studenten vragen zich af waar ze dat voor nodig hebben”, aldus Koolhaas, die al snel na zijn komst moest constateren dat zijn faculteit in financiële problemen verkeerde en dat hij bij zijn sectie eerst een tekort van een kwart miljoen moest wegwerken voor hij aan opbouw kon gaan denken.

Dat het niet goed zou komen, begon Koolhaas te vermoeden toen WTM en TB ieder een eigen sectie economie kregen, terwijl hij met zijn collega’s Arnbak en Thissen juist gepleit had voor één, vooruitlopend op de fusie tot TBM. Niet één sterke sectie economie, dus waarschijnlijk ook niet één sterke sectie bedrijfsleer, concludeerde Koolhaas.

,,De essentie is niet zozeer of ik genoeg mensen krijg, maar of er goed onderwijs te geven valt”, zegt Koolhaas. Hij twijfelt daaraan, pakt er een krante-interview bij met Simon de Bree, voorzitter van de raad van bestuur van DSM, waarin die praat over ‘leren leven’. Koolhaas: ,,Onderwijs draait niet alleen om de overdracht van kennis. Het gaat tegenwoordig te veel om punten scoren en te weinig om het kweken van verantwoordelijke burgers. Je moet jezelf en je grenzen leren kennen. Als je brugwachter bent, is dat misschien niet zo belangrijk, maar als je Simon de Bree bent wel.”

Leuk en lekker

Inmiddels heeft Koolhaas moeten constateren dat de faculteiten het bedrijskunde-onderwijs zelf ter hand zijn gaan nemen: ,,Bij Werktuigbouw bestaan bedrijfseconomische projecten, bij Scheikunde is zelfstandig ondernemen een verplicht vak. Bij TN neemt men zelf inleiding bedrijfsleer ter hand. Overigens is het denkbaar dat men vraagt of ik dat vak wil geven. Ik wil best en ik blijf tenslotte hoogleraar.”

Daarmee is een merkwaardig aspect van Koolhaas’ vertrek genoemd: eigenlijk blijft hij. Koolhaas krijgt de komende jaren een groot deel van zijn salaris doorbetaald. Hij houdt dus een riant inkomen. ,,Maar het is weer wat minder dan wat ik in het bedrijfsleven verdiende, dus ik ga zeker niet stilzitten.”

Koolhaas heeft wat ‘leuke projecten’ in de map. Een daarvan is een hotel te beginnen. Hij heeft al een locatie op het oog, maar die moet nog even geheim blijven. ,,Het moet een hotel worden dat gericht is op de cursusmarkt”, vertelt Koolhaas, die inmiddels in Den Haag een kantoor voor zijn bedrijf ‘Voor de verandering’ gehuurd heeft. ,,Het hotel moet cursussen en vergaderingen echt ondersteunen, niet alleen onderbrengen. Dus als er een gespreksleider nodig is, zorgen wij daar ook voor.”

Nog een ideetje: de cursus ‘lekker management’, waarbij managers onder leiding van een gerenommeerde kok een uitgebreide maaltijd bereiden. ,,Het gaat om teambuilding, maar ook om het trainen van coördinatievaardigheden”, aldus de vertrekkende hoogleraar.

Allerlei plezierige plannen in het vooruitzicht dus, maar somberheid bij het terugblikken. Koolhaas heeft zich altijd verzet tegen de wet Modernisering Universitair Bestuur (MUB) en de veranderingen die dat ook in Delft met zich mee heeft gebracht. De oude academie is weg. Als het college ‘maatschappelijk engagement’ zegt, bedoelt het de derde geldstroom, vermoedt Koolhaas. En omdat hij weg is maar tegelijkertijd toch ook een beetje niet, blijft hij zich daar zorgen om maken.