Wetenschap op de Grossglockner

,,Het contact is gelegd door een collega, die toevallig de telefoon aannam toen de NCRV belde”, vertelt Garlich. ,,Ons eerste idee was om een collega in Oostenrijk in te schakelen, maar de televisie wilde graag een Nederlander. Via onze afdeling voorlichting ben ik toen naar voren geschoven. Het was de eerste keer dat een deskundige in het programma op locatie tekst en uitleg gaf.”

De programmamakers kwamen langs en de volgende dag al lag een script van zes pagina’s op de fax. Ook de faculteit zag het helemaal zitten. Zodoende kon Garlich met landmeet- en GPS-apparatuur afreizen naar de Grossglockner. Geodesie betaalde een deel van de reis en kon daarom bedingen dat de naam van de faculteit op Garlichs kleding duidelijk in beeld komt. De vier kinderen die meegereisd waren om de vragen te stellen kregen een T-shirt. Je weet tenslotte maar nooit.

Een leuke vakantie op andermans kosten, zou je haast denken, maar Garlich bestrijdt dat: ,,De maandag zijn we de hele dag op stap geweest, op zoek naar locaties die zowel voor de televisie als voor mijn metingen geschikt waren – hoewel hun argumenten de doorslag gaven. Dinsdag heb ik op die plekken metingen gedaan en ging mijn laptop kapot. Op dat moment merk je dat je met mensen werkt die gewend zijn aan regelen. Binnen de kortste keren had ik een nieuwe. Woensdag zijn we de hele dag bezig geweest met opnamen. Je hoeft je tekst niet uit je hoofd te leren, maar je moet wel binnen de gestelde tijd blijven en je moet het drie keer op min of meer dezelfde manier vertellen, want op iedere locatie wordt het uit drie hoeken gefilmd. Uiteindelijk hield ik twee dagen voor mezelf over.”

Vanuit wetenschappelijk oogpunt stelden de metingen niet zoveel voor: driehoeksmetingen voor het bepalen van het hoogteverschil tussen de standplaatsen en de top van de Grossglockner, en GPS voor het bepalen van de hoogte van de referentiepunten. Het resultaat bleef zeventien meter verwijderd van de waarde op de kaart, niet slecht voor een vluggertje. Maar het nauwkeurig opmeten van het parcours van de marathon van Rotterdam, waar de geodeten zich afgelopen weekend mee bezig hielden, is toch echter. Maar goed, daar was de Oostenrijkse reis ook niet om begonnen.

Laatste vraag: is er al berekend hoeveel extra studenten deze actie Geodesie gaat opleveren? Garlich: ,,Dat is natuurlijk altijd afwachten. Maar het zou leuk zijn als het voor 1 december uitgezonden werd, want dan moeten scholieren hun keuze maken.” (C.J.)

Met een publicatie in een internationaal toptijdschrift lok je geen scholieren. Een paar minuten op televisie werkt stukken beter. Dus reisde ir. Hans Garlich op verzoek van de NCRV af naar Oostenrijk om voor het programma Willem Wever uit te leggen hoe je een berg opmeet.

,,Het contact is gelegd door een collega, die toevallig de telefoon aannam toen de NCRV belde”, vertelt Garlich. ,,Ons eerste idee was om een collega in Oostenrijk in te schakelen, maar de televisie wilde graag een Nederlander. Via onze afdeling voorlichting ben ik toen naar voren geschoven. Het was de eerste keer dat een deskundige in het programma op locatie tekst en uitleg gaf.”

De programmamakers kwamen langs en de volgende dag al lag een script van zes pagina’s op de fax. Ook de faculteit zag het helemaal zitten. Zodoende kon Garlich met landmeet- en GPS-apparatuur afreizen naar de Grossglockner. Geodesie betaalde een deel van de reis en kon daarom bedingen dat de naam van de faculteit op Garlichs kleding duidelijk in beeld komt. De vier kinderen die meegereisd waren om de vragen te stellen kregen een T-shirt. Je weet tenslotte maar nooit.

Een leuke vakantie op andermans kosten, zou je haast denken, maar Garlich bestrijdt dat: ,,De maandag zijn we de hele dag op stap geweest, op zoek naar locaties die zowel voor de televisie als voor mijn metingen geschikt waren – hoewel hun argumenten de doorslag gaven. Dinsdag heb ik op die plekken metingen gedaan en ging mijn laptop kapot. Op dat moment merk je dat je met mensen werkt die gewend zijn aan regelen. Binnen de kortste keren had ik een nieuwe. Woensdag zijn we de hele dag bezig geweest met opnamen. Je hoeft je tekst niet uit je hoofd te leren, maar je moet wel binnen de gestelde tijd blijven en je moet het drie keer op min of meer dezelfde manier vertellen, want op iedere locatie wordt het uit drie hoeken gefilmd. Uiteindelijk hield ik twee dagen voor mezelf over.”

Vanuit wetenschappelijk oogpunt stelden de metingen niet zoveel voor: driehoeksmetingen voor het bepalen van het hoogteverschil tussen de standplaatsen en de top van de Grossglockner, en GPS voor het bepalen van de hoogte van de referentiepunten. Het resultaat bleef zeventien meter verwijderd van de waarde op de kaart, niet slecht voor een vluggertje. Maar het nauwkeurig opmeten van het parcours van de marathon van Rotterdam, waar de geodeten zich afgelopen weekend mee bezig hielden, is toch echter. Maar goed, daar was de Oostenrijkse reis ook niet om begonnen.

Laatste vraag: is er al berekend hoeveel extra studenten deze actie Geodesie gaat opleveren? Garlich: ,,Dat is natuurlijk altijd afwachten. Maar het zou leuk zijn als het voor 1 december uitgezonden werd, want dan moeten scholieren hun keuze maken.” (C.J.)