‘Ja, hoppakee. Nice save!’

Ondanks de sombere voorspellingen is het prachtig weer op het sportcentrum, hoofdlocatie van het Groot Nederlands Studenten Kampioenschap (GNSK). Natuurlijk is gezelligheid troef en wordt er die avond vol overgave gefeest op het terrein van Lijm & Cultuur aan de Rotterdamseweg. Maar het gaat ook om de keiharde punten, zo blijkt uit de hartgrondige vloek die aan de mond van een voetballer ontsnapt, als de hem ontglippende tegenstander de 1-0 aantekent.

Een van de naastgelegen hockeyvelden is ingeruimd voor lacrosse. Dit is een uit Canada en Amerika overgewaaide full contact sport. Dankzij de kleine doeltjes en de outfit – met helmen en brede schouderpads – heeft het veel weg van ijshockey, al is de puck vervangen door een klein rubberballetje en de stick door een schepnet aan een lange stok. De voertaal is Engels. Kreten als nice save! en pick ‘n’ roll schallen over het sportcomplex. Het Delftse team heeft het moeilijk. Van Amsterdam wordt kansloos met 13-0 verloren. “Best wel een goede prestatie voor een beginnende ploeg”, relativeert GNSK-bestuurslid Lex Janssen. “In de competitie verloren ze met veel hogere cijfers van Amsterdam.”

Op het voorplein waagt een drietal Leidse voetballers zich aan een pitsstop challenge. Na enige oefening lukt het de drie om met het ratelende luchtpistool het voorwiel van de glimmende Ferrari-racewagen supersnel te verwisselen. Jammer genoeg heeft de tijdwaarnemer zijn stopwatch te laat ingedrukt. In hun tweede poging zitten ze met hun tijd van 5.76 seconden zestiende van een seconde boven het record van dat moment.

In hal 1 is het judotoernooi aan de gang. “Je kunt het man, kom op”, luidt de aanmoediging van een hartstochtelijk meelevende vrouwelijke supporter op de tribune. In de volleybalhal is het moordend heet. Het Delftse team, in Punch-shirts, slaat net het winnende punt tegen Nijmegen binnen, de enige ploeg die de TU onder zich houdt in de eindrangschikking. Niet verwonderlijk, veel teams hebben spelers die in hogere divisies uitkomen, weet de man achter de wedstrijdtafel. De sjieke schermsport, in de achterste zalen, kent zo haar eigen jargon. “Ja, hoppakee!”, roept een enthousiasteling naar een op zijn tegenstander instekende ploeggenoot.

Intussen heeft de van walkietalkie voorziene EHBO’er Léon Knape het maar druk. Hij heeft al een judoka met een verdraaide knie per ambulance laten afvoeren naar het ziekenhuis. “Verder waren er een paar verzwikte enkels en bloedneuzen. Bij het schermen is iemand in de nek geraakt door een steekwapen. Nu moet ik naar iemand met vermoedelijk een breuk in een handwortelbeentje. Dat is alleen nog wat ik hier binnen heb meegemaakt. Het is overigens niet erger dan bij andere toernooien.”

Buiten controleert sportcentrummedewerker Peter Batenburg het aantal aanwezige dranghekken voor bij het ludieke (Delftse) tegeltjeswerpen dat de eerste dag moet afsluiten. Dat de EHBO het druk heeft, verbaast hem niet. “Er wordt hier serieuze sport beoefend. Het beste van het beste onder de studententeams.”

Pieter Timmermans, van de Delftse voetbalploeg, vindt dat wel meevallen. “Ik vind het niveau niet zo hoog. Van Amsterdam hebben we terecht met 3-0 verloren, maar tegen Wageningen hadden we dik moeten winnen. We hebben vier ‘honderd-procent-kansen’ gehad.” De dames doen het, in een zeven-tegen-zeven-competitie aanvankelijk beter, maar worden toch laatste.

Om vijf uur vindt in het Sportcafé de eerste prijsuitreiking plaats. Het Delftse judoteam is blij met de zilveren plak. Helaas telt de prestatie niet mee voor het totaalklassement. Door de late afzegging van Nijmegen is het deelnemersveld verkleind tot vijf teams, eentje te weinig om mee te mogen tellen.

Ondanks de sombere voorspellingen is het prachtig weer op het sportcentrum, hoofdlocatie van het Groot Nederlands Studenten Kampioenschap (GNSK). Natuurlijk is gezelligheid troef en wordt er die avond vol overgave gefeest op het terrein van Lijm & Cultuur aan de Rotterdamseweg. Maar het gaat ook om de keiharde punten, zo blijkt uit de hartgrondige vloek die aan de mond van een voetballer ontsnapt, als de hem ontglippende tegenstander de 1-0 aantekent.

Een van de naastgelegen hockeyvelden is ingeruimd voor lacrosse. Dit is een uit Canada en Amerika overgewaaide full contact sport. Dankzij de kleine doeltjes en de outfit – met helmen en brede schouderpads – heeft het veel weg van ijshockey, al is de puck vervangen door een klein rubberballetje en de stick door een schepnet aan een lange stok. De voertaal is Engels. Kreten als nice save! en pick ‘n’ roll schallen over het sportcomplex. Het Delftse team heeft het moeilijk. Van Amsterdam wordt kansloos met 13-0 verloren. “Best wel een goede prestatie voor een beginnende ploeg”, relativeert GNSK-bestuurslid Lex Janssen. “In de competitie verloren ze met veel hogere cijfers van Amsterdam.”

Op het voorplein waagt een drietal Leidse voetballers zich aan een pitsstop challenge. Na enige oefening lukt het de drie om met het ratelende luchtpistool het voorwiel van de glimmende Ferrari-racewagen supersnel te verwisselen. Jammer genoeg heeft de tijdwaarnemer zijn stopwatch te laat ingedrukt. In hun tweede poging zitten ze met hun tijd van 5.76 seconden zestiende van een seconde boven het record van dat moment.

In hal 1 is het judotoernooi aan de gang. “Je kunt het man, kom op”, luidt de aanmoediging van een hartstochtelijk meelevende vrouwelijke supporter op de tribune. In de volleybalhal is het moordend heet. Het Delftse team, in Punch-shirts, slaat net het winnende punt tegen Nijmegen binnen, de enige ploeg die de TU onder zich houdt in de eindrangschikking. Niet verwonderlijk, veel teams hebben spelers die in hogere divisies uitkomen, weet de man achter de wedstrijdtafel. De sjieke schermsport, in de achterste zalen, kent zo haar eigen jargon. “Ja, hoppakee!”, roept een enthousiasteling naar een op zijn tegenstander instekende ploeggenoot.

Intussen heeft de van walkietalkie voorziene EHBO’er Léon Knape het maar druk. Hij heeft al een judoka met een verdraaide knie per ambulance laten afvoeren naar het ziekenhuis. “Verder waren er een paar verzwikte enkels en bloedneuzen. Bij het schermen is iemand in de nek geraakt door een steekwapen. Nu moet ik naar iemand met vermoedelijk een breuk in een handwortelbeentje. Dat is alleen nog wat ik hier binnen heb meegemaakt. Het is overigens niet erger dan bij andere toernooien.”

Buiten controleert sportcentrummedewerker Peter Batenburg het aantal aanwezige dranghekken voor bij het ludieke (Delftse) tegeltjeswerpen dat de eerste dag moet afsluiten. Dat de EHBO het druk heeft, verbaast hem niet. “Er wordt hier serieuze sport beoefend. Het beste van het beste onder de studententeams.”

Pieter Timmermans, van de Delftse voetbalploeg, vindt dat wel meevallen. “Ik vind het niveau niet zo hoog. Van Amsterdam hebben we terecht met 3-0 verloren, maar tegen Wageningen hadden we dik moeten winnen. We hebben vier ‘honderd-procent-kansen’ gehad.” De dames doen het, in een zeven-tegen-zeven-competitie aanvankelijk beter, maar worden toch laatste.

Om vijf uur vindt in het Sportcafé de eerste prijsuitreiking plaats. Het Delftse judoteam is blij met de zilveren plak. Helaas telt de prestatie niet mee voor het totaalklassement. Door de late afzegging van Nijmegen is het deelnemersveld verkleind tot vijf teams, eentje te weinig om mee te mogen tellen.