Waarheen leidt de weg?

Waarheen leidt de weg? Stel deze vraag aan de dienstdoende pr-functionaris van een willekeurig bedrijf, en hij of zij zal met een mission statement op de proppen komen. Met dit compact en pakkend geschreven stukje proza wordt op veelal idealistische toon het leitmotiv van de onderneming neergelegd, zodat iedere werknemer met een lichte identiteitscrisis weer weet waar hij het allemaal voor doet. Nu van universiteiten een meer bedrijfsmatige aanpak wordt verlangd, doet het mission statement ook bij de faculteiten zijn intrede.

Bij Technische Bestuurskunde hadden ze er al een, handzaam verpakt in de slogan ‘TB op weg’, en bij Industrieel Ontwerpen worden de steigers net verwijderd. Hoewel het opstellen ervan maanden heeft gekost, lijkt de houding jegens het statement binnen de faculteit relativerend. ,,De grap van mission statements is dat het vaak toch wat bulkende teksten zijn. Ik schat in dat de studenten wel nuchter genoeg zijn om daar door heen te prikken”, bekent prof.dr. J.M. Dirken, decaan van de faculteit. ,,Maar als je mij vraagt iets korts en krachtigs neer te leggen: ‘Innovating products with a heart’. Wat dacht je daarvan?”

Om de internationale ambities van de faculteit te onderstrepen, is het voorstel voor het statement inderdaad in het Engels gesteld: ,,The Delft Faculty of Industrial Design Engineering is commited to the international development of the domain of integrated product development; integrated product development is a balanced way to design goods with a heart which integrate the interests of individuals, companies and culture, and optimizes technology to the benefit of users and society.” De toelichting beslaat vijf kantjes.

Opmerkelijk is dat de basis voor het statement werd gelegd door studenten, als onderdeel van een tentamenvraag. Dit leverde slogans op als ‘IO makes a difference’, ‘Designers are controlled schizophrenics’ en ‘IO-ers zijn lui waarmee je een goed feestje kan bouwen’.

Prof.dr. J.A. Buijs, van de vakgroep bedrijfskunde: ,,We hebben de slogans van de studenten in de kamer uitgespreid, de aardigste verwerkt in een tekst en deze bij het faculteitsbestuur in de week gelegd.” Hoewel hij de ‘hoge heiligheidsgraad’ en het ‘geloof-belijdend karakter’ van mission statements onderkent, wijst Buijs ook op het belang ervan: ,,Dit statement is een leidraad voor het facultaire leven. We moeten weten welke kant we op willen en in welk licht we de ontwikkeling van de faculteit zien.”

De reacties van de studenten zijn evenwel verdeeld. Zesdejaars Robert van den Hoed verzucht: ,,Ik zou dit wìllen zijn. Maar in het onderwijs mis ik bijvoorbeeld die aandacht voor cultuur en de rol die produkten daarin spelen. Ik vraag me daarom wel eens af of IO-ers wel genoeg bezig zijn met die benefit.”

Angela Weghorst, ook zesdejaars, heeft aanvankelijk geen negatieve kritiek. ,,Het klopt wel, ik vind het heel duidelijk. Ik had het zelf niet beter kunnen schrijven.” Na enig bladeren vervolgt ze: ,,Hier staat dat je in vijf jaar moet kunnen afstuderen, maar dat is niet te doen. Daar hebben ze het studieprogramma teveel voor volgepropt.”

Ritske van Leeuwen, vijfdejaars, vindt het statement ,,niet uitblinken in helderheid”. Van Leeuwen: ,,Er wordt een samenhang gesuggereerd, maar het wordt niet duidelijk wat een IO-er doet. Mocht ik vragen over de inhoud van mijn studie hebben dan ben ik hiermee niet uit de brand. Maar het is wel goed dat ze ermee bezig zijn.”

In november krijgt de faculteit een visitatiecommissie op bezoek. De definitieve versie van het mission statement zal dan klaar moeten zijn.