Ik zet mijn kratje bier op de toonbank van de Griekse snackbar op de Markt. Dit zou toch een studentenhuis moeten zijn? Dat wordt pita giros met extra knoflooksaus, mompel ik tegen mezelf.
br />
Als de moed me in de schoenen begint te zakken – want je weet wat ze zeggen over die knoflooksaus – maakt de Griek achter de toonbank mij met driftige gebaren en wat onverstaanbaar gebrabbel duidelijk dat er buiten een deurbel van een studentenhuis zit. Toch even proberen. Ik heb geluk: vanachter een deurtje in de zaak van de Griek verschijnt achtstejaars maritiemer George. Hij laat me binnen in studentenhuis De Markt 12.
De vijf bewoners hadden, toen ik ze afgelopen week belde, grootse plannen om een volledig entertainmentprogramma op poten te zetten. Hoogtepunt: het vangen van je eigen verse vis uit de gracht, met een hengel vanaf de tweede verdieping. Dat hebben ze wel eens vaker gedaan. De laatste keer was niet zo’n succes. Toen hadden ze aanspraak van een lokale Delftenaar ‘die ze wel een haakje door hn bek wilde rammen’.
Helaas is van de voorbereiding van dit programma niks terechtgekomen en daarom is Niels, achtstejaars luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, nu in de keuken bezig een simpele pasta te bereiden. Geen giros dus. “Eigenlijk eten we nooit bij de Griek, want alleen de friet is lekker.” Maar ondanks dat en wat kleine ergernissen, zoals de stankoverlast, hebben ze een goede band met hem. Om die band nog wat te versterken hebben ze tijdens de laatste kennismakingstijd van hun vereniging een paar ‘feutjes’ bij de Griek in de kelder afgeleverd om flink wat uien te snijden. En het werkte: ze krijgen nu korting op de friet.
De vijf heren wonen eigenlijk met z’n zessen, maar één van de huisgenoten is al een aantal weken ondergedoken. Niet omdat hij gezocht wordt door de politie, deurwaarder of andere opsporingsinstantie, maar omdat hij een verenigingsboekwerk aan het maken is waar een ander ‘groepje’ zijn stempel op wil drukken. Op zich vinden de huisgenoten het niet erg. Nu kunnen ze zijn kamer als gemeenschappelijke ruimte gebruiken. Het enige waar ze geen zin in hebben, is dat het groepje bij hen komt inbreken om hem te zoeken, en er vervolgens een rotzooi van maakt. De vijf heren hebben tenslotte een tentamenweek achter de rug, waarin ze eindelijk tijd hadden om het huis op te ruimen. (MvdS)
MENU
Pasta met kip, groenten en crÈme frache
Boer’n yoghurt
Koffie
Kratje bier van Delta
Ik zet mijn kratje bier op de toonbank van de Griekse snackbar op de Markt. Dit zou toch een studentenhuis moeten zijn? Dat wordt pita giros met extra knoflooksaus, mompel ik tegen mezelf.
Als de moed me in de schoenen begint te zakken – want je weet wat ze zeggen over die knoflooksaus – maakt de Griek achter de toonbank mij met driftige gebaren en wat onverstaanbaar gebrabbel duidelijk dat er buiten een deurbel van een studentenhuis zit. Toch even proberen. Ik heb geluk: vanachter een deurtje in de zaak van de Griek verschijnt achtstejaars maritiemer George. Hij laat me binnen in studentenhuis De Markt 12.
De vijf bewoners hadden, toen ik ze afgelopen week belde, grootse plannen om een volledig entertainmentprogramma op poten te zetten. Hoogtepunt: het vangen van je eigen verse vis uit de gracht, met een hengel vanaf de tweede verdieping. Dat hebben ze wel eens vaker gedaan. De laatste keer was niet zo’n succes. Toen hadden ze aanspraak van een lokale Delftenaar ‘die ze wel een haakje door hn bek wilde rammen’.
Helaas is van de voorbereiding van dit programma niks terechtgekomen en daarom is Niels, achtstejaars luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, nu in de keuken bezig een simpele pasta te bereiden. Geen giros dus. “Eigenlijk eten we nooit bij de Griek, want alleen de friet is lekker.” Maar ondanks dat en wat kleine ergernissen, zoals de stankoverlast, hebben ze een goede band met hem. Om die band nog wat te versterken hebben ze tijdens de laatste kennismakingstijd van hun vereniging een paar ‘feutjes’ bij de Griek in de kelder afgeleverd om flink wat uien te snijden. En het werkte: ze krijgen nu korting op de friet.
De vijf heren wonen eigenlijk met z’n zessen, maar één van de huisgenoten is al een aantal weken ondergedoken. Niet omdat hij gezocht wordt door de politie, deurwaarder of andere opsporingsinstantie, maar omdat hij een verenigingsboekwerk aan het maken is waar een ander ‘groepje’ zijn stempel op wil drukken. Op zich vinden de huisgenoten het niet erg. Nu kunnen ze zijn kamer als gemeenschappelijke ruimte gebruiken. Het enige waar ze geen zin in hebben, is dat het groepje bij hen komt inbreken om hem te zoeken, en er vervolgens een rotzooi van maakt. De vijf heren hebben tenslotte een tentamenweek achter de rug, waarin ze eindelijk tijd hadden om het huis op te ruimen. (MvdS)
MENU
Pasta met kip, groenten en crÈme frache
Boer’n yoghurt
Koffie
Kratje bier van Delta
Comments are closed.