We meren aan om een groep van 26 mensen binnen te laten. ,,Ik leg het soms ook uit in het Duits of Engels voor andere passagiers.
Dat u niet denkt dat dat voor u bedoeld is”, vertelt de studentbestuurder van rondvaartboot Johannes Vermeer aan de later ingestapte mensen. ,,Kunnen die mensen geen Nederlands leren?” antwoordt een semi-grappige grappenmaker van de groepsreis.
,,Familie Van Oostrom, kijk eens om allemaal!”, roept een meisje vanachter haar veel te grote fototoestel. Een dozijn hoofden keert om en het apparaatje zegt klik. ,,Guus, nu staat je grijze pluk erop”, roept de fotografe tegen de Guus, die weigerde zich om te draaien voor de camera. Soms vraag je je af waarom kielhalen ooit is afgeschaft.
We schamen ons ervoor dat wij onze reisgenoten Lorijnen (m) en Fennema (v) op deze prachtige Hemelvaartsdag van de straat geplukt hebben voor een tochtje door de Delftse grachten. Lorijnen zit niet erg lekker. Hij heeft zichtbaar moeite met de ruimte in de boot, die is ontworpen voor kleine Japannertjes en niet voor gezonde Hollandse jongens van 1.97 meter. Na een gebukte wandeling door het gangpad heeft hij zich tussen de kleine houten bankjes gevouwen. ,,En dat is niet het enige probleem hier in Delft. Ook de trams zijn een drama voor lange mensen”, klaagt hij.
We varen nog steeds. ,,Und rechts das Stadtbutterhaus mit ein kleiner Butterfass im Giebel und links die Butterbrücke, vierhundert Jahre alt, einundneunzig Meter lang. And now on the left the house where Anthony van Leeuwenhoek used to stay. He’s the inventor of the microscope.”
De drietaligheid door de grachten duurt ruim een uur. Gapend en stijf van het zitten stappen we de boot uit.
Hoeveel spijt hebben jullie dat je meegegaan bent?
,,Nou, dat valt wel mee hoor. Maar die groep mensen was wel een typisch voorbeeld van de Hollandse kneuterigheid. Nee, we behoeden ons er wel voor dat wij nooit zo worden”, belooft Lorijnen. En Fennema vult aan: ,,Meestal proberen wij op vakantie dingen te doen die andere mensen niet doen. Rondvaarten vallen daar meestal niet onder. Nee, hier in Delft hadden we het ook nog nooit gedaan en in New York vorig jaar ook niet, hè?”
,,
We meren aan om een groep van 26 mensen binnen te laten. ,,Ik leg het soms ook uit in het Duits of Engels voor andere passagiers. Dat u niet denkt dat dat voor u bedoeld is”, vertelt de studentbestuurder van rondvaartboot Johannes Vermeer aan de later ingestapte mensen. ,,Kunnen die mensen geen Nederlands leren?” antwoordt een semi-grappige grappenmaker van de groepsreis.
,,Familie Van Oostrom, kijk eens om allemaal!”, roept een meisje vanachter haar veel te grote fototoestel. Een dozijn hoofden keert om en het apparaatje zegt klik. ,,Guus, nu staat je grijze pluk erop”, roept de fotografe tegen de Guus, die weigerde zich om te draaien voor de camera. Soms vraag je je af waarom kielhalen ooit is afgeschaft.
We schamen ons ervoor dat wij onze reisgenoten Lorijnen (m) en Fennema (v) op deze prachtige Hemelvaartsdag van de straat geplukt hebben voor een tochtje door de Delftse grachten. Lorijnen zit niet erg lekker. Hij heeft zichtbaar moeite met de ruimte in de boot, die is ontworpen voor kleine Japannertjes en niet voor gezonde Hollandse jongens van 1.97 meter. Na een gebukte wandeling door het gangpad heeft hij zich tussen de kleine houten bankjes gevouwen. ,,En dat is niet het enige probleem hier in Delft. Ook de trams zijn een drama voor lange mensen”, klaagt hij.
We varen nog steeds. ,,Und rechts das Stadtbutterhaus mit ein kleiner Butterfass im Giebel und links die Butterbrücke, vierhundert Jahre alt, einundneunzig Meter lang. And now on the left the house where Anthony van Leeuwenhoek used to stay. He’s the inventor of the microscope.”
De drietaligheid door de grachten duurt ruim een uur. Gapend en stijf van het zitten stappen we de boot uit.
Hoeveel spijt hebben jullie dat je meegegaan bent?
,,Nou, dat valt wel mee hoor. Maar die groep mensen was wel een typisch voorbeeld van de Hollandse kneuterigheid. Nee, we behoeden ons er wel voor dat wij nooit zo worden”, belooft Lorijnen. En Fennema vult aan: ,,Meestal proberen wij op vakantie dingen te doen die andere mensen niet doen. Rondvaarten vallen daar meestal niet onder. Nee, hier in Delft hadden we het ook nog nooit gedaan en in New York vorig jaar ook niet, hè?”
We meren aan om een groep van 26 mensen binnen te laten. ,,Ik leg het soms ook uit in het Duits of Engels voor andere passagiers. Dat u niet denkt dat dat voor u bedoeld is”, vertelt de studentbestuurder van rondvaartboot Johannes Vermeer aan de later ingestapte mensen. ,,Kunnen die mensen geen Nederlands leren?” antwoordt een semi-grappige grappenmaker van de groepsreis.
,,Familie Van Oostrom, kijk eens om allemaal!”, roept een meisje vanachter haar veel te grote fototoestel. Een dozijn hoofden keert om en het apparaatje zegt klik. ,,Guus, nu staat je grijze pluk erop”, roept de fotografe tegen de Guus, die weigerde zich om te draaien voor de camera. Soms vraag je je af waarom kielhalen ooit is afgeschaft.
We schamen ons ervoor dat wij onze reisgenoten Lorijnen (m) en Fennema (v) op deze prachtige Hemelvaartsdag van de straat geplukt hebben voor een tochtje door de Delftse grachten. Lorijnen zit niet erg lekker. Hij heeft zichtbaar moeite met de ruimte in de boot, die is ontworpen voor kleine Japannertjes en niet voor gezonde Hollandse jongens van 1.97 meter. Na een gebukte wandeling door het gangpad heeft hij zich tussen de kleine houten bankjes gevouwen. ,,En dat is niet het enige probleem hier in Delft. Ook de trams zijn een drama voor lange mensen”, klaagt hij.
We varen nog steeds. ,,Und rechts das Stadtbutterhaus mit ein kleiner Butterfass im Giebel und links die Butterbrücke, vierhundert Jahre alt, einundneunzig Meter lang. And now on the left the house where Anthony van Leeuwenhoek used to stay. He’s the inventor of the microscope.”
De drietaligheid door de grachten duurt ruim een uur. Gapend en stijf van het zitten stappen we de boot uit.
Hoeveel spijt hebben jullie dat je meegegaan bent?
,,Nou, dat valt wel mee hoor. Maar die groep mensen was wel een typisch voorbeeld van de Hollandse kneuterigheid. Nee, we behoeden ons er wel voor dat wij nooit zo worden”, belooft Lorijnen. En Fennema vult aan: ,,Meestal proberen wij op vakantie dingen te doen die andere mensen niet doen. Rondvaarten vallen daar meestal niet onder. Nee, hier in Delft hadden we het ook nog nooit gedaan en in New York vorig jaar ook niet, hè?”
Do you have a question or comment about this article?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.