Verjaardag zonder taart

Het is vandaag een feestelijke dag. Maar er is geen taart met dat ene kaarsje erop, er zijn geen ballonnen en geen liedjes. Als we al iets zouden horen dan was het tandengeknars. Het is een jaar geleden dat het bestuur van de TU werd gemoderniseerd. Een nieuwe wet zou ervoor zorgen dat alles beter werd. Of liever: wordt, want er is nog niets gebeurd.

Het vernieuwde college van bestuur schreef begin dit jaar in zijn ‘regeerakkoord’ dat alle TU-studenten aan de zelf-genererende studieplanning moeten. Studenten die hun studie goed plannen, zouden beter studeren. Ruim een jaar geleden maakte het college zelf ook een planning. Alle reglementen zouden af zijn, de ondernemingsraad en studentenraad gekozen, en de MUB zou vlekkeloos ingevoerd zijn op 1 september 1997.

Aan bezorgde vragen van de universiteitsraad naar de haalbaarheid hiervan stoorde het cvb zich niet: het zou prima lukken. Ter vergelijking: een student civiele techniek die in zijn verplichte studieplanning veertig studiepunten inplant in de laatste tentamenperiode wordt door zijn studieadviseur weggehoond. Maar als het cvb het doet heet dat strategische planning en dan moet je niet zeuren.

Evengoed als de fictieve civiel-student gaat het cvb keihard onderuit. Op dit moment zijn er nog heel weinig nieuwe reglementen, maar dreigen er wel meerdere geschillen met studentenraden. Slagvaardig heet dat.

Het college van bestuur koos naar eigen zeggen voor een ‘nieuw elan’ en daar paste geen universiteitsraad meer bij, maar hooguit een ondernemingsraad en een studentenraad. Een meerderheid van studenten en personeel wilde liever een universiteitsraad-nieuwe-stijl, maar dat was voor het cvb geen optie. Ook moesten er nieuwe faculteiten met nieuwe namen komen, nieuwe decanen en niet te vergeten: een nieuw college van bestuur. Nou ja, bijna nieuw. Maar nu de besluitvorming nog steeds erg traag blijkt, is er geen universiteitsraad meer om de schuld te geven.
Guerrilla

Dan is er nog de nieuwe raad van toezicht. Tijdens een kennismakingsgesprek met de voorzitter van deze raad, vroeg hij mijn mening over het bedrijf TU Delft. Mijn iets te snelle antwoord werd een bloedbad. Of ik dan niet zag dat er miljoenen over de balk werden gesmeten? Efficiëntie, slagvaardigheid en doelmatigheid: daar moest het om draaien. Uiteindelijk kwamen we er samen uit dat de TU Delft wel potentie heeft, maar dat de huidige bedrijfsvoering nog wat zorgelijk is. Ik ben sindsdien niet van mening veranderd en ik denk dat ik niet de enige ben.

De onhandige houding van het cvb is heel duidelijk in de manier waarop momenteel wordt omgegaan met ondernemingsraad en studentenraden. Ze mogen meedenken, maar in beperkte mate enliefst op informele basis. Zodra iemand vraagt om formele bevoegdheden, verschuilt het cvb zich achter de wet. De standaardreactie is dan ‘dat kan niet’, maar eigenlijk wordt bedoeld ‘dat willen we niet’.

Studentenraden en ondernemingsraad gaan vervolgens over op guerrilla-tactieken. Op deze manier creëert het cvb een zogenaamde self-fulfilling prophecy. Bang voor nieuwe inspraakorganen die wellicht ooit dwars gaan liggen, schept het cvb deze juist. De totaal inflexibele en achterhaalde houding is de oorzaak.

Het kan wel efficiënt. Het cvb zou eens moeten kijken naar sommige decanen, want ook dat gebeurt blijkbaar niet al te vaak. Een open en constructieve houding zorgt voor een prettig klimaat waarin een eventueel gewenste slagvaardigheid goed kan gedijen. Zolang het cvb dat nog steeds uit alle macht probeert te dwarsbomen, komen we niet veel verder.

Eén tip voor een efficiënte TU wil ik wel geven. Voor mei 1999 moet het cvb besluiten of ze doorgaat met een aparte studentenraad en ondernemingsraad of dat ze toch terugkeert naar een universiteitsraad. Ik denk dat het voor de TU goed is als we teruggaan naar een universiteitsraad. Het cvb wordt daar niet slagvaardiger of efficiënter van, maar de inspraak zeker wel. Tevreden studenten en personeel zijn een goede basis om nu echt eens aan de weg te timmeren.

Het is vandaag een feestelijke dag. Maar er is geen taart met dat ene kaarsje erop, er zijn geen ballonnen en geen liedjes. Als we al iets zouden horen dan was het tandengeknars. Het is een jaar geleden dat het bestuur van de TU werd gemoderniseerd. Een nieuwe wet zou ervoor zorgen dat alles beter werd. Of liever: wordt, want er is nog niets gebeurd.

Het vernieuwde college van bestuur schreef begin dit jaar in zijn ‘regeerakkoord’ dat alle TU-studenten aan de zelf-genererende studieplanning moeten. Studenten die hun studie goed plannen, zouden beter studeren. Ruim een jaar geleden maakte het college zelf ook een planning. Alle reglementen zouden af zijn, de ondernemingsraad en studentenraad gekozen, en de MUB zou vlekkeloos ingevoerd zijn op 1 september 1997.

Aan bezorgde vragen van de universiteitsraad naar de haalbaarheid hiervan stoorde het cvb zich niet: het zou prima lukken. Ter vergelijking: een student civiele techniek die in zijn verplichte studieplanning veertig studiepunten inplant in de laatste tentamenperiode wordt door zijn studieadviseur weggehoond. Maar als het cvb het doet heet dat strategische planning en dan moet je niet zeuren.

Evengoed als de fictieve civiel-student gaat het cvb keihard onderuit. Op dit moment zijn er nog heel weinig nieuwe reglementen, maar dreigen er wel meerdere geschillen met studentenraden. Slagvaardig heet dat.

Het college van bestuur koos naar eigen zeggen voor een ‘nieuw elan’ en daar paste geen universiteitsraad meer bij, maar hooguit een ondernemingsraad en een studentenraad. Een meerderheid van studenten en personeel wilde liever een universiteitsraad-nieuwe-stijl, maar dat was voor het cvb geen optie. Ook moesten er nieuwe faculteiten met nieuwe namen komen, nieuwe decanen en niet te vergeten: een nieuw college van bestuur. Nou ja, bijna nieuw. Maar nu de besluitvorming nog steeds erg traag blijkt, is er geen universiteitsraad meer om de schuld te geven.
Guerrilla

Dan is er nog de nieuwe raad van toezicht. Tijdens een kennismakingsgesprek met de voorzitter van deze raad, vroeg hij mijn mening over het bedrijf TU Delft. Mijn iets te snelle antwoord werd een bloedbad. Of ik dan niet zag dat er miljoenen over de balk werden gesmeten? Efficiëntie, slagvaardigheid en doelmatigheid: daar moest het om draaien. Uiteindelijk kwamen we er samen uit dat de TU Delft wel potentie heeft, maar dat de huidige bedrijfsvoering nog wat zorgelijk is. Ik ben sindsdien niet van mening veranderd en ik denk dat ik niet de enige ben.

De onhandige houding van het cvb is heel duidelijk in de manier waarop momenteel wordt omgegaan met ondernemingsraad en studentenraden. Ze mogen meedenken, maar in beperkte mate enliefst op informele basis. Zodra iemand vraagt om formele bevoegdheden, verschuilt het cvb zich achter de wet. De standaardreactie is dan ‘dat kan niet’, maar eigenlijk wordt bedoeld ‘dat willen we niet’.

Studentenraden en ondernemingsraad gaan vervolgens over op guerrilla-tactieken. Op deze manier creëert het cvb een zogenaamde self-fulfilling prophecy. Bang voor nieuwe inspraakorganen die wellicht ooit dwars gaan liggen, schept het cvb deze juist. De totaal inflexibele en achterhaalde houding is de oorzaak.

Het kan wel efficiënt. Het cvb zou eens moeten kijken naar sommige decanen, want ook dat gebeurt blijkbaar niet al te vaak. Een open en constructieve houding zorgt voor een prettig klimaat waarin een eventueel gewenste slagvaardigheid goed kan gedijen. Zolang het cvb dat nog steeds uit alle macht probeert te dwarsbomen, komen we niet veel verder.

Eén tip voor een efficiënte TU wil ik wel geven. Voor mei 1999 moet het cvb besluiten of ze doorgaat met een aparte studentenraad en ondernemingsraad of dat ze toch terugkeert naar een universiteitsraad. Ik denk dat het voor de TU goed is als we teruggaan naar een universiteitsraad. Het cvb wordt daar niet slagvaardiger of efficiënter van, maar de inspraak zeker wel. Tevreden studenten en personeel zijn een goede basis om nu echt eens aan de weg te timmeren.