Een dag voordat staatssecretaris Zijlstra zijn plannen voor het hoger onderwijs zal ontvouwen, beloven de universiteiten hun onderwijs te verbeteren. Van hun eerdere voornemens is nog weinig terechtgekomen.
Het onderwijs zal strenger worden, schrijft voorzitter Sijbolt Noorda van universiteitenvereniging VSNU in een brief aan Zijlstra. Deelname aan colleges en tentamens ‘krijgt een meer verplicht karakter’. De universiteiten willen vaker aan de poort selecteren en meer studenten laten meedoen aan honoursprogramma’s. Ze hopen dat daarmee het studiesucces wordt vergroot.
Te laag
Nu haalt ongeveer de helft van de studenten binnen vier jaar het bachelordiploma, schrijft de VSNU, zonder te vermelden dat dit alleen geldt voor studenten die het eerste studiejaar al overleefd hebben: wie de uitvallers van het eerste jaar meetelt, komt iets lager uit.
In elk geval is de streefwaarde van zeventig procent rendement in 2014 ‘nog niet binnen bereik’, zoals Noorda stelt. Vooral aan de technische universiteiten is het studierendement volgens hem te laag.
Lange adem
De ambitieuze doelen die de universiteiten in 2008 met toenmalig onderwijsminister Plasterk overeenkwamen, zijn kortom nog lang niet gehaald. Vrijdag verscheen een rapport van de Onderwijsinspectie die concludeerde dat de landelijke streefcijfers voor goede instellingen te weinig uitdagend, maar voor de achterblijvers moeilijk haalbaar zijn. Ze pleitte daarom voor prestatieafspraken per instelling.
Intussen vervolgen de universiteiten de eerder ingeslagen weg. “Het verbeteren van studiesucces is een proces van lange adem”, schrijft voorzitter Noorda in de brief. Er is volgens hem een cultuurverandering vereist, “van zowel de universiteiten als de studenten”.
De VSNU maakt ook een voorbehoud. In het licht van de bezuinigingen pleiten ze voor ‘realistische ambities’. En: “Kleinschaliger onderwijs is echt niet realiseerbaar zonder extra middelen.”
Een dochter die de biografie van haar bekende vader schrijft. Als dat maar goed gaat. De valkuilen zijn talrijk. Een dochter staat vaak veel te dicht bij haar vader om hem echt het vuur aan de schenen te leggen. De kans is groot dat haar emotionele betrokkenheid een kritische blik in de weg zit. Bovendien is het nog maar de vraag of de dochter daadwerkelijk kan schrijven.
Maar na ruim driehonderd bladzijden blijkt niets van dat alles. Dochter Gean heeft een uitstekend boek geschreven over haar vader. Van een mogelijke zwakheid, namelijk dat ze te emotioneel betrokken is, heeft ze haar kracht gemaakt. Omdat Ockels zijn dochter serieus neemt, is hij zeer openhartig en weet zij tot hem door te dringen.
Ze neemt als uitgangspunt de bijna-doodervaringen van haar vader. De meest aansprekende daarvan is de ruimtereis van Ockels, die ze met groot gevoel voor detail beschrijft. Ze meldt bijvoorbeeld dat haar vader naar het liedje ‘Rocket Man’ van Elton John in de ruimte luisterde. Ze zit hem dicht op de huid, waardoor de lezer spanning voelt als Ockels de lucht in wordt geschoten.
In de ruimte is er plots een technisch defect aan een peperdure Duitse onderzoeksopstelling. Op de grond wordt twee dagen overlegd, tot grote ergernis van de astronaut. Uiteindelijk lost Ockels het probleem op. Het is de eigenwijze en gepassioneerde astronaut ten voeten uit: terwijl anderen praten, gebruikt hij zijn creativiteit.
De terugkeer naar aarde is onaangenaam, maar Ockels landt veilig. Toch kruipt hij door het oog van de naald. De Spaceshuttle Challenger, waar de astronaut in zat, spat bij de volgende lancering na 73 seconden uiteen. Alle zeven bemanningsleden komen om.
In de biografie is veel aandacht voor de Delftse initiatieven van Ockels, zoals de Superbus, de laddermolen en zijn werk aan zonnewagen Nuna. Hij benadrukt dat ‘out of the box’ denken voor hem normaal is en hoe graag hij met studenten werkt. In 2005 zakt Ockels ineen in de kantine van de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. Gean beschrijft dit knap en ontroerend door de ogen van zijn naaste collega’s. Mede dankzij hun snelle reactie en de hulp van conciërge Gerard Jonker overleeft Ockels een hartstilstand. Jonker verwoordt prachtig wat hij daarbij denkt. “Ik heb niet alleen een mensenleven, maar ook een heel groot stuk wetenschap gered.”
Gean Ockels, ‘De zeven levens van Wubbo Ockels’, Bert Bakker, 304p. 18,95 euro, verschijnt 15 september.
Het onderwijs zal strenger worden, schrijft voorzitter Sijbolt Noorda van universiteitenvereniging VSNU in een brief aan Zijlstra. Deelname aan colleges en tentamens ‘krijgt een meer verplicht karakter’. De universiteiten willen vaker aan de poort selecteren en meer studenten laten meedoen aan honoursprogramma’s. Ze hopen dat daarmee het studiesucces wordt vergroot.
Te laag
Nu haalt ongeveer de helft van de studenten binnen vier jaar het bachelordiploma, schrijft de VSNU, zonder te vermelden dat dit alleen geldt voor studenten die het eerste studiejaar al overleefd hebben: wie de uitvallers van het eerste jaar meetelt, komt iets lager uit.
In elk geval is de streefwaarde van zeventig procent rendement in 2014 ‘nog niet binnen bereik’, zoals Noorda stelt. Vooral aan de technische universiteiten is het studierendement volgens hem te laag.
Lange adem
De ambitieuze doelen die de universiteiten in 2008 met toenmalig onderwijsminister Plasterk overeenkwamen, zijn kortom nog lang niet gehaald. Vrijdag verscheen een rapport van de Onderwijsinspectie die concludeerde dat de landelijke streefcijfers voor goede instellingen te weinig uitdagend, maar voor de achterblijvers moeilijk haalbaar zijn. Ze pleitte daarom voor prestatieafspraken per instelling.
Intussen vervolgen de universiteiten de eerder ingeslagen weg. “Het verbeteren van studiesucces is een proces van lange adem”, schrijft voorzitter Noorda in de brief. Er is volgens hem een cultuurverandering vereist, “van zowel de universiteiten als de studenten”.
De VSNU maakt ook een voorbehoud. In het licht van de bezuinigingen pleiten ze voor ‘realistische ambities’. En: “Kleinschaliger onderwijs is echt niet realiseerbaar zonder extra middelen.”
Comments are closed.