‘TU kijkt bij Dies weg van Den Haag’

The BBC says that the number of people who express scepticism about climate change is rising, owing to a series of recent scandals. Last November the contents of emails stolen from a leading climate science unit led to accusations that a number of researchers had manipulated data. And in January the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) admitted that it had made a mistake in asserting that the Himalayan glaciers could disappear by 2035.
How trustworthy is the IPPC, then? “I think the organization has done something great and unequalled in history”, says dr. Michel van Eeten, of the TPM faculty’s Policy, Organisation, Law and Gaming section. “It managed to combine thousands of papers on a huge diversity of subjects and fit them into one authoritative report about climate change. And I think most of the findings stated by the IPPC are scientifically solid.”

When Van Eeten hears people complain about the IPPC, saying that climate change and climate research is rubbish, he sometimes finds it hard to suppress the feeling that those people are simply misusing marginal mistakes, and that it’s wrong of them to complain.

“But it’s not that simple”, Van Eeten says. “They’re right to complain. And it’s not good to trivialise what happened.”
Van Eeten regards the IPCC as a black box: “As outsiders, we don’t have the time or expertise to understand how the box generates its outcomes. But we do have certain implicit assumptions about how the box operates, and we grant authority to it based on those assumptions. The recent incidents have betrayed the assumptions that many people held about IPCC – myself included.”

It’s no longer clear to what rules it abides. People did not expect the IPPC to use flimsy data on the melting Himalayan glaciers from an organization like the World Wildlife Fund. That it did might have to do with the fact that the organization has become politicised, according to the researcher: “The IPCC thinks that it should also alarm politicians.”

Using unsubstantiated claims from lobbying organizations has undermined the IPCC’s authority. Van Eeten believes that in order to restore its authority, the organization should adopt more stringent rules that will allow us to once again trust the black box; for example, the IPCC should only use peer-reviewed research and give more weight to research based on publicly available data.
Van Eeten: “In the scientific community we’ve developed a kind of system where we assume that research published in journals like Science, is to be trusted. If we later find out that the researchers have manipulated their data, than they’re ostracized by the scientific community.” This system works reasonably well for science, Van Eeten argues, but in politics erroneous scientific conclusions can have far greater consequences than simply someone’s professional disgrace. Van Eeten therefore believes the IPCC should place higher value on publicly available data.  

Het was niet eens boosheid over de huidige politiek die doorklonk, eerder gelaten onbegrip en teleurstelling. Want hoe is de retoriek van kenniseconomie en innovatie te rijmen met korting op eerste geldstroom, onttrekking van aardgasbaten en ondoordachte boetes op langstudeerders?

“Er is zwaar weer op komst”, liet collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg weten. “In 2011 zullen we keuzes moeten maken. Maar we kunnen slagen in onze doelen.” Onder de druk van krappere financiering zal de TU volgens hem een scherper profiel moeten ontwikkelen en een betere internationale status.

“We moeten niet klagen”, vond rector Karel Luyben. De Diesviering met acrobatiek en lasershow mocht geen klaagzang worden, maar een aanzet tot nieuwe initiatieven. Als er minder geld uit Den Haag komt, dan moet de TU zich meer richten op ondermeer Brussel en het bedrijfsleven. Zo werd vorig jaar al twintig miljoen euro aan Europese onderzoeksgelden binnengehaald, twee keer zoveel als in 2009. Ook de deelname in consortia met bedrijven vindt Luyben een belangrijke bron voor onderzoeksgelden. Als voorbeeld noemde hij het onderzoek naar dunnefilm zonnecellen in samenwerking met Helianthos, het onderzoeksconsortium Flow voor windmolens op zee en het programma BE-Basic dat zich richt op de ontwikkeling en verwerking van groene grondstoffen.

Van den Berg voegde er nog de ‘vierde geldstroom’ aan toe van externe fondsen, zoals het Kavli-instituut voor (bio)nanofysica.

Een goede internationale positionering hoopt Van den Berg te bereiken met ondermeer een verregaande samenwerking met de universiteiten in Rotterdam en Leiden. Van den Berg verklaarde zich een voorstander van de bundeling van kennis op het gebied van natuurwetenschappen, bestuur en management en geneeskunde in een academische eenheid, maar haastte zich te zeggen dat het college van bestuur hierbij niet te ver voor de troepen uit wil lopen. Verdere internationalisering van de TU zou gebaat zijn bij vestigingen van agentschappen in opkomende economieën (the hot bath of the world economy), aldus de voorzitter.

Op de TU-verjaardag ontving de onderwijstechnoloog prof.dr. Sugata Mitra (universiteit van Newcastle) het predikaat doctor honoris causa. Het eredoctoraat werd hem op voordracht van prof.dr. Wim Veen (faculteit Techniek, Bestuur en Management) verleend vanwege het feit dat hij 300 duizend kansarme kinderen in India computervaardig heeft gemaakt door hen simpelweg met computers in aanraking te brengen. Zijn project, dat bekend werd als hole in the wall begon met een computer die hij via een gat in de muur van zijn kantoor ter beschikking stelde aan kinderen van de naastgelegen krottenwijk in Delhi. Inmiddels zijn er zeshonderd soortgelijke opstellingen.