Sport

Er is echter hoop voor de toekomst, gezien de prestaties van de Jonghe Acht. Het talentvolle Laga-octet leverde een unieke prestatie door in het nog jonge seizoen na de Head en de Heineken roeivierkamp ook de Varsity te winnen. “Een hoogtepunt in onze historie”, aldus de jubelende voorzitter Joost van der Weiden.
Voor de rugbyers van vierdeklasser Thor staat wellicht ook een hoogtepuntje op stapel. Zondag begonnen zij in elk geval uitstekend aan de promotie/degradatiecompetitie. Aangemoedigd door een flinke schare meegereisde supporters werd in het Overijsselse Hengelo Dragons met 37-7 verslagen. Captain Francis Ndonga, zelf goed voor één try, blikte met voldoening terug: “Dragons was veel sterker dan de andere tegenstanders van het afgelopen seizoen. Gelukkig wisten wij vroeg te scoren en geruime tijd het initiatief vast te houden. Daarna hebben we onze voorsprong goed verdedigd.” Lars Delhez, met drie try’s, en Geert Wanders, met drie conversies en twee penalty’s, hadden een groot aandeel in de zege. Bij winst op The Elephants, komend weekend, is terugkeer naar de derde klasse binnen één seizoen een feit.

In een andere poule verdedigt het tweede team van DSR-C juist zijn status als derdeklasser. Ook deze ploeg begon de nacompetitie goed door in Hoorn met 38-0 te zegevieren over RC West Friesland. DSR-C 2 speelt zijn tweede p/d-duel over twee weken in Delft, tegen de Wild Rovers.
Voor het hoogste mixed zaterdagteam van studententennisvereniging Obvius ging de voorjaarscompetitie met haperingen van start. Na de afgelasting van de openingswedstrijd, een week eerder, haalde afgelopen zaterdag de tweede wedstrijd, tegen Aeolus Oledo, het einde niet. De Delftenaren begonnen niettemin goed, met een simpele zege (6-2, 6-3) van Anne-Joy de Graan. Na de twee verloren confrontaties door Sjoerd Noordhoff ( 4-6, 6-2, 4-6) en het dameskoppel De Graan/Fiere (4-6, 6-2, 3-6) trok het herendubbelduo Noordhoff/Versteegh (6-4, 6-2) de stand weer gelijk, waarna de strijd gestaakt moest worden. Doordat er op het sportcentrum slechts één vaste en één gedeelde baan beschikbaar was voor deze wedstrijd, was er om half acht ’s avonds niet genoeg tijd meer over om aan het mixed dubbel te beginnen. Die partij wordt op een latere datum alsnog gespeeld. De ambities van het team dat in de tot ‘eredivisie’ omgedoopte regiohoofdklasse uitkomt, zijn vooralsnog bescheiden: “We zien wel wat het wordt”, zegt clubcommissaris Joor Arkesteijn. “We hebben een sterk team en we hopen ergens bovenin te eindigen, maar ik weet niet wat voor teams de andere verenigingen uit deze poule hebben opgesteld.”
 

Je staat niet in de einduitslag. Ben je uitgevallen?
“Ik heb voluit gereden voor onze twee kopvrouwen, Chantal Blaak en Andrea Bosman. Het was mijn taak om er in de eerste paar ronden in te vliegen. Als je je voor een ander leegrijdt, houd je niks meer over. Het hoofddoel was om Marianne Vos te verschalken, maar die is nog steeds een maatje te groot. Dat we met zilver en brons het hoogst haalbare hebben bereikt is super. Mijn eigen kansen lagen in de klassiekers, eerder dit seizoen.”

Zoals de klassieker in Roden waar je brons won?
“Ja. In de hiërarchie sta ik redelijk onderaan. Je moet veel leren: hoe rijd je voor je kopvrouw, hoe pak je dat aan? Andrea moest winnen in Roden. Dat dat lukte geeft een enorme voldoening. Als je dan ook nog zelf op het podium eindigt, is dat enorm kicken. Ik moest de sprint aantrekken voor een andere ploeggenote. Zij kon er echter niet overheen komen. Jammer, maar voor mij de kans om zelf te gaan en te laten zien hoe snel ik ben.”

Hoe kwam je bij de ploeg leontien.nl terecht?
“Leontien wilde met haar man Michael Zijlaard een relatief kleine ploeg opzetten met tien jonge talenten. Een opleidingsploeg. Michael zag mij een paar zesdaagsen rijden en nodigde mij uit op gesprek. Uiteraard zei ik ‘ja’. Bij leontien.nl rijden betekent veel meer trainen, betere begeleiding, goede ploeggenoten en leren als ploeg te rijden. Dat Leontien op trainingskampen zelf meefietst, blijft een bijzonder gevoel. In alles waarin ze je coacht en traint klinkt haar ervaring door. Als Leontien zegt ‘Lianne, dat kan jij’, dan neem je dat aan en geloof je dat. Ze is zelf nog zo sterk, haar rijd je er niet uit. Nee, dat is zeker niet frustrerend, eerder motiverend.”

Maak je veel progressie?
“In de winter heb ik een veel bredere basis gelegd dan in voorgaande jaren. Ik merk dat ik tijdens wedstrijden veel sneller herstel en dat mijn conditie en lichaam sterker zijn geworden.”

Waar moet het eindigen voor jou?
“Mijn ploeggenotes fietsen al van kleins af aan, ik pas sinds drie jaar. De vraag is hoe sterk ik kan worden. Ik wil heel graag de Olympische Spelen meemaken, maar waar mijn plafond ligt weet ik niet. Ik ga er gewoon voor knokken.”

In september ga je als student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek vijf maanden op stage bij Ferrari, in Italië. Kun je dat combineren met je wieleractiviteiten?
“De stage is na het wedstrijdseizoen. Leontien gaat mij vanuit Nederland coachen. Ik wil in overleg met Ferrari halve middagen plannen om te kunnen trainen. Een basis leggen voor volgend jaar. De fabriek in Maranello ligt tussen heuvels en een vlak gebied in, ideaal.”

Hoe heb je die stageplaats geregeld?
“Het is een project dat de TU aanging met Ferrari. Er zijn al eerder studenten naartoe geweest. We onderzoeken of het uitlaatsysteem van de sportwagens lichter gemaakt kan worden door alle metaal te vervangen door composieten. Mij sprak het project heel erg aan. Ik vroeg bij mijn sollicitatie of ik in het najaar mocht komen. Ze vonden het ideaal dat iemand het project overneemt. Het is een kick om daar te mogen werken. Als je in de kantine zit te lunchen, kun je achter je het testen van de Ferrari horen. Supergaaf.”

Komt er na je kajak- en wielercarrière nog een carrière als autocoureur?
(lacht): “Zeg nooit nooit. Het lijkt mij wel bijzonder.”