Een robot die cocktails schudt, sieraden uit de 3D-printer en een wand die op de kleintjes let. Het zijn maar drie voorbeelden uit de presentaties van minor-projecten die donderdag 29 januari bij IO te zien waren.
Het neussieraad van Rita Balrak is een eyecatcher. De bouwkundestudente maakte het voor de minor advanced prototyping in het vak handschrift, waarbij het de bedoeling is iets te maken dat dicht bij jezelf staat. Het sieraad lijkt van metaal, maar komt als kunststof uit de 3D-printer. “Naar mijn idee heeft 3D printen de toekomst”, zegt Balrak. “Je kunt er snel unieke en persoonlijke sieraden mee maken.” Daarna volgt een bewerking met ontvetter, goudverf en een vernislaag die de piercing een metalen glans heeft. Strikt genomen is het geen piercing omdat er geen gat in je neusschot voor nodig is. Je kunt het sieraad makkelijk bevestigen en verwijderen. Balrak: “Overdag kun je de piercing in z’n kistje laten, maar als je ’s avonds niet zo onschuldig wilt zijn kun je helemaal uit je dak met dit sieraad in je neus.”
Een groep van negen studenten (drie bouwkunde, drie industrieel ontwerpen, elektrotechniek, informatica en psychologie) ontwierp de interactieve Vika wand voor het Prinses Maxima Centrum voor Kinderoncologie. “De wand geeft de kankerpatiëntjes weer controle over hun omgeving,” vertelt bouwkundestudent Iris Tol. Dat gebeurt met twee Kinect consoles die de bezoekers voor de wand in beeld houden. De programmatuur is zo ingesteld dat de Vika meer activiteit ontwikkelt naarmate de persoon die ervoor staat klein is en actief. Op staande volwassenen reageert de wand nauwelijks. Activiteit van de muur bestaat eruit dat een computer motortjes activeert die gekleurde zeshoeken om hun horizontale as draaien. De groep bouwde het prototype in het kader van de minor interactieve omgeving. Mocht het Utrechtse ziekenhuis de wand willen installeren, dan moet er een vandaalbestendige versie van de Vika gemaakt worden.
Met een passend gevoel voor humor noemden de zes studenten hun ballenraaprobot Golden Retriever. Als een hond gaat de robot op zoek naar ballen en pakt die op. Maar beter dan een hond is dat-ie de ballen naar de tennisspeler lanceert als hij daar om vraagt (met een kleine afstandsbediening). Het was een gemêleerd team die de robothond bouwde in het kader van een minor robotica: twee werktuigbouwers, twee technisch informatici, een student elektrotechniek en een IO-er. Ieder werkte het afgelopen half jaar een onderdeel van de robot uit: beeldherkenning (zoek balletje!), mechanica, besturingsprogrammatuur enzovoorts. Ze waren het niet altijd eens, geeft Rolf Meijer (werktuigbouw) toe. Zo wilde Kees Hogenhout (elektrotechniek) graag een grotere accu, maar dat zat de anderen weer in de weg. “Toch moet je er met z’n allen uit zien te komen”, voegt Hogenhout toe.
Daarnaast waren er presentaties te zien van minors sustainable design engineering en automotive design.
Meer informatie op de IO-website.
Do you have a question or comment about this article?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.