Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Miljoen gaat in wind op

Een miljoen gulden lijkt een enorm bedrag. Prof.dr.ir. J.H. Huijsing kreeg het vorige maand cadeau voor zijn sensoronderzoek. Maar de hoogleraar zal er geen subsidie-aanvraag minder om schrijven.

,,Een vliegtuig kan in Amsterdam opstijgen en doorvliegen naar Amerika zonder dat de piloot eraan te pas komt. Ik kwam in een storm op LA aangevlogen, maar de automatische piloot zorgde ervoor dat de landing glad verliep. Dat kan omdat er miljoenen sensoren in een vliegtuig zitten. Voor een auto is dat nu nog te duur, maar over dertig jaar stuurt die ook zichzelf.”

Toen prof.dr.ir. J.H. Huijsing de eretitel ‘Simon Stevin Meester’ en een miljoen gulden kreeg van technologiestichting STW, had hij zijn koffers voor een trip naar Amerika al gepakt. Inmiddels is hij terug. En hij weet ook wat hij met het geld doen gaat: zijn windsensor perfectioneren. ,,Van een miljoen kun je twee aio’s betalen – als je geïnteresseerden kunt vinden, tenminste.”

De door Huijsings groep ontworpen windmeter is inmiddels commercieel verkrijgbaar. Hij ziet er een beetje uit als een bromtol, terwijl het werkzame deel, een chip, in feite slecht enkele millimeters meet. De chip wordt voortdurend tien graden boven de omgevingstemperatuur gehouden en koelt harder af naar mate de wind harder waait. Als de wind uit het westen komt, koelt de westelijke helft van de chip iets sneller af dan het oostelijke deel, zodat de richting van de wind afgeleid kan worden. Een zorgvuldig ontworpen kap (zes jaar werk) beschermt de chip tegen verstorend zonlicht en geleidt de wind.

Maar het kan nog beter, denkt Huijsing. ,,We willen onder meer de chip slimmer maken. Nu lopen er nog twaalf draadjes van de chip naar de elektronica in de poot van de meter. Die elektronica kun je ook op de chip plaatsen, maar dat heeft een belangrijk nadeel: elektronica produceert warmte en dat verstoort je meting. Dit ontwerpen is veel moeilijker dan een gewone chip.”

Zijn vakgebied kan alleen bestaan dankzij een nauwe samenwerking van fysica en elektronica, vindt Huijsing. Vandaar dat hij blij is met de erkenning door STW. Niet dat hij nu op zijn lauweren gaat rusten, zeker niet, de sensortechnologie wordt in de toekomst zo belangrijk dat iedere extra gulden voor onderzoek nuttig te besteden valt. Laat vooral niemand denken dat het vakgebied een niche is.

,,Neem nou de wasmachine. Daar zitten nog geen sensoren in. Anders zou de machine net zo lang wassen tot hij meet dat het schoon is en meer zeep toevoegen naar mate de was vuiler is. Ik ben ervan overtuigd dat de sensorisering de derde revolutie wordt na de mechanisatie en de informatisering. Na de menselijke kracht en denkkracht zijn de zintuigen aan de beurt.”

,,Een vliegtuig kan in Amsterdam opstijgen en doorvliegen naar Amerika zonder dat de piloot eraan te pas komt. Ik kwam in een storm op LA aangevlogen, maar de automatische piloot zorgde ervoor dat de landing glad verliep. Dat kan omdat er miljoenen sensoren in een vliegtuig zitten. Voor een auto is dat nu nog te duur, maar over dertig jaar stuurt die ook zichzelf.”

Toen prof.dr.ir. J.H. Huijsing de eretitel ‘Simon Stevin Meester’ en een miljoen gulden kreeg van technologiestichting STW, had hij zijn koffers voor een trip naar Amerika al gepakt. Inmiddels is hij terug. En hij weet ook wat hij met het geld doen gaat: zijn windsensor perfectioneren. ,,Van een miljoen kun je twee aio’s betalen – als je geïnteresseerden kunt vinden, tenminste.”

De door Huijsings groep ontworpen windmeter is inmiddels commercieel verkrijgbaar. Hij ziet er een beetje uit als een bromtol, terwijl het werkzame deel, een chip, in feite slecht enkele millimeters meet. De chip wordt voortdurend tien graden boven de omgevingstemperatuur gehouden en koelt harder af naar mate de wind harder waait. Als de wind uit het westen komt, koelt de westelijke helft van de chip iets sneller af dan het oostelijke deel, zodat de richting van de wind afgeleid kan worden. Een zorgvuldig ontworpen kap (zes jaar werk) beschermt de chip tegen verstorend zonlicht en geleidt de wind.

Maar het kan nog beter, denkt Huijsing. ,,We willen onder meer de chip slimmer maken. Nu lopen er nog twaalf draadjes van de chip naar de elektronica in de poot van de meter. Die elektronica kun je ook op de chip plaatsen, maar dat heeft een belangrijk nadeel: elektronica produceert warmte en dat verstoort je meting. Dit ontwerpen is veel moeilijker dan een gewone chip.”

Zijn vakgebied kan alleen bestaan dankzij een nauwe samenwerking van fysica en elektronica, vindt Huijsing. Vandaar dat hij blij is met de erkenning door STW. Niet dat hij nu op zijn lauweren gaat rusten, zeker niet, de sensortechnologie wordt in de toekomst zo belangrijk dat iedere extra gulden voor onderzoek nuttig te besteden valt. Laat vooral niemand denken dat het vakgebied een niche is.

,,Neem nou de wasmachine. Daar zitten nog geen sensoren in. Anders zou de machine net zo lang wassen tot hij meet dat het schoon is en meer zeep toevoegen naar mate de was vuiler is. Ik ben ervan overtuigd dat de sensorisering de derde revolutie wordt na de mechanisatie en de informatisering. Na de menselijke kracht en denkkracht zijn de zintuigen aan de beurt.”

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.