Gezond kritisch

Het onderscheid tussen constructieve en destructieve kritiek zal vaak gemaakt worden door de manier van kritiek geven. ‘Hoe heb je dit kunnen vergeten?’ zal weinig positief effect geven. Terwijl ‘goed werk, wellicht kun je er nog het volgende aan toevoegen [..]’ al beter ontvangen zal worden.

Ik ben een voorstander van kritiek. Wanneer de kritiek terecht is, is het een mogelijkheid voor verbetering. Als iemand de vraag hoe je het bekritiseerde kan verbeteren kan beantwoorden, heb je mijns inziens te maken met gerechtvaardigde kritiek. Dat hoeft niet te betekenen dat je die klakkeloos moet opvolgen, maar het is een goed begin voor een discussie.

Persoonlijk ben ik alleen maar blij als iemand met me meedenkt om een voor de TU beter resultaat op te leveren. Ik vind het een teken van betrokkenheid. Toch schijnt dat idee niet overal te heersen. Voor sommigen is het moeilijk kritiek te ontvangen. De expertrol die zij tijdens hun werk aannemen komt daarmee in gevaar, denken ze. Gezond-kritisch denken dat zich uit in een kritische opmerking, wordt dan niet gewaardeerd. Daarentegen zeggen managers vaak dat ze gezond verstand belangrijker vinden dan specialistische deskundigheid.

Dus wanneer mag en moet je op de TU kritiek geven? Sommige afdelingen omschrijven zich zelfs als de afdeling die gevraagd en ongevraagd advies geeft. Vaak hangt het af van hiërarchische en geïnstitutionaliseerde relaties waarin een adviesfunctie opgenomen is of kritisch zijn geaccepteerd wordt.

Toch hoop ik dat iedereen binnenkort standaard zijn/haar grootste criticus uitnodigt voor koffie en vraagt wat er dan zoal verbeterd kan worden. Kijk eens verder dan je eigen ego en expertrol en bedenk wat je kunt hebben aan een andere blik, wellicht heb je wat aan goedbedoelde kritiek.

‘If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together’.



Jessica van den Doel