Future

Je ziet een braakliggend stuk grond met een heipaal. In de hoek een houten barak. Op de achtergrond een groot grauw gebouw, waarschijnlijk vol met kleine kindertjes verstrikt in kapitalistische weefgetouwen. Ernaast een dubieuze schoorsteenpijp. Verder, in de mist vervagend, een raar torentje. Vierkant met een koepeltje. Het heeft wel iets weg van de toren van het TU-hoofdgebouw. Sterker nog, het is de toren van het TU-hoofdgebouw. Onder de foto staat ‘Bouwnijverheid’, een mooi bijpassend oubollig woord. Beetje jaren vijftig, beetje polygoon-journaal. Je hoort die bijpassende kutstem al, dat humorloze toontje: ,,Ook in Delft wordt nijver aan de wederopbouw gewerkt.”

Het blijkt een TU-advertentie. ‘Create the fuTUre‘, staat er supercool in een hoekje. Het staat er echt. Vreemd contrast, dat truttige met dat flitsende. Zoiets als ‘je bent jong en je wilt wat’ uit de mond van Enneüs Heerma. Zoiets als de NS met het ‘we gaan ervoor’. Okee, er staan rond de centrale bruine vlek nog wel drie andere fotootjes afgebeeld, van modernere Delftse bouwprojecten. Daar zal dat flitsende createn van de future dan wel op slaan. Plaatjes van de vluchtsimulator, de nieuwe studentenflats naast het Sportcentrum en de nieuwe bieb.

Maar het zijn drie plaatjes in de marge, fletse plaatjes met fletse teksten erbij. Zo staat er bij die afbeeldingen onder meer dat de nieuwe bieb ‘de entree van de TU-wijk een landschappelijker karakter zal geven’ en dat de nieuwe woningen ‘bestemd zijn voor de wat oudere student, die meer comfort verlangt’. Zo. Bedankt. Voor wie is deze advertentie in godsnaam bestemd? Wie moeten hiermee naar de TU gelokt worden? Dakloze boeren met heimwee naar het landschappelijke karakter van hun geboortedorp? Oudere studenten, die naar meer comfort verlangen maar geen vrouw hebben kunnen vinden? Of gaat het misschien toch om die centrale jaren-dertig-foto? Daaronder staan namelijk sentimentele begeleidende zinnen over ‘iets oudere Delftse ingenieurs, die zich de barakken aan de Jaffalaan waarschijnlijk nog wel herinneren’; zou dit misschien bedoeld zijn om gepensioneerde Delftenaren met nostalgie tot een post-doctoraal kopstudietje te verleiden?

Ik heb wel eens gehoord dat reclamemakers meestal met doelgroepen werken. Wie maandverband aanprijst mikt zo’n beetje op vrouwen van voor de overgang en bij incontinentieluiers gaat het om onzindelijke bejaarden. Een TU-reclame moet ongeveer bedoeld zijn om scholieren aan te trekken. Maar met een advertentie met de uitstraling van Prins Claus tijdens een sjoelwedstrijd krijg je mijn broertje echt niet bij MTV vandaan. Okee, videoclips of flippo’s hoeven ook weer niet, maar bij een slogan als ‘Create the future‘ kan toch wel iets dynamischers verzonnen worden dan een halvepagina stoffige eigengeilerij.

De reclame stond zaterdag in de grote dagbladen. Niks gezien? Begrijpelijk. Toch moet je die krant nog even uit de oud-papierbak vissen, want wat daar ligt is wel een ton waard. Dat mag je niet zomaar weggooien. De totale serie, vijf ‘uitingen’ heeft dus een half miljoen gekost. Dat is bijvoorbeeld evenveel als vijfduizend gratis sportkaarten, trouwens.

De advertentie werd beheerst door een grote foto in het midden. Het was zo’n zwart-wit foto, doordrenkt met van die bruine jaren-dertig triestheid. Smog en tyfus walmen je tegemoet. Je ziet een braakliggend stuk grond met een heipaal. In de hoek een houten barak. Op de achtergrond een groot grauw gebouw, waarschijnlijk vol met kleine kindertjes verstrikt in kapitalistische weefgetouwen. Ernaast een dubieuze schoorsteenpijp. Verder, in de mist vervagend, een raar torentje. Vierkant met een koepeltje. Het heeft wel iets weg van de toren van het TU-hoofdgebouw. Sterker nog, het is de toren van het TU-hoofdgebouw. Onder de foto staat ‘Bouwnijverheid’, een mooi bijpassend oubollig woord. Beetje jaren vijftig, beetje polygoon-journaal. Je hoort die bijpassende kutstem al, dat humorloze toontje: ,,Ook in Delft wordt nijver aan de wederopbouw gewerkt.”

Het blijkt een TU-advertentie. ‘Create the fuTUre‘, staat er supercool in een hoekje. Het staat er echt. Vreemd contrast, dat truttige met dat flitsende. Zoiets als ‘je bent jong en je wilt wat’ uit de mond van Enneüs Heerma. Zoiets als de NS met het ‘we gaan ervoor’. Okee, er staan rond de centrale bruine vlek nog wel drie andere fotootjes afgebeeld, van modernere Delftse bouwprojecten. Daar zal dat flitsende createn van de future dan wel op slaan. Plaatjes van de vluchtsimulator, de nieuwe studentenflats naast het Sportcentrum en de nieuwe bieb.

Maar het zijn drie plaatjes in de marge, fletse plaatjes met fletse teksten erbij. Zo staat er bij die afbeeldingen onder meer dat de nieuwe bieb ‘de entree van de TU-wijk een landschappelijker karakter zal geven’ en dat de nieuwe woningen ‘bestemd zijn voor de wat oudere student, die meer comfort verlangt’. Zo. Bedankt. Voor wie is deze advertentie in godsnaam bestemd? Wie moeten hiermee naar de TU gelokt worden? Dakloze boeren met heimwee naar het landschappelijke karakter van hun geboortedorp? Oudere studenten, die naar meer comfort verlangen maar geen vrouw hebben kunnen vinden? Of gaat het misschien toch om die centrale jaren-dertig-foto? Daaronder staan namelijk sentimentele begeleidende zinnen over ‘iets oudere Delftse ingenieurs, die zich de barakken aan de Jaffalaan waarschijnlijk nog wel herinneren’; zou dit misschien bedoeld zijn om gepensioneerde Delftenaren met nostalgie tot een post-doctoraal kopstudietje te verleiden?

Ik heb wel eens gehoord dat reclamemakers meestal met doelgroepen werken. Wie maandverband aanprijst mikt zo’n beetje op vrouwen van voor de overgang en bij incontinentieluiers gaat het om onzindelijke bejaarden. Een TU-reclame moet ongeveer bedoeld zijn om scholieren aan te trekken. Maar met een advertentie met de uitstraling van Prins Claus tijdens een sjoelwedstrijd krijg je mijn broertje echt niet bij MTV vandaan. Okee, videoclips of flippo’s hoeven ook weer niet, maar bij een slogan als ‘Create the future‘ kan toch wel iets dynamischers verzonnen worden dan een halvepagina stoffige eigengeilerij.

De reclame stond zaterdag in de grote dagbladen. Niks gezien? Begrijpelijk. Toch moet je die krant nog even uit de oud-papierbak vissen, want wat daar ligt is wel een ton waard. Dat mag je niet zomaar weggooien. De totale serie, vijf ‘uitingen’ heeft dus een half miljoen gekost. Dat is bijvoorbeeld evenveel als vijfduizend gratis sportkaarten, trouwens.