29 maart, 22:00 uur, Lissabon, Portugal. Vandaag is dan eindelijk het reisdoel bereikt! Wat hieraan voorafging is een aaneenschakeling van kleine en grote meevallers.
Twee weken geleden las ik in de krant dat Portugal de grootste brug van Europa had gebouwd. De brug – ‘Vasco da Gama’ – overspant zeventien kilometer lang de Taag in Lissabon. Gebouwd als onderdeel voor de EXPO ’98, zou de opening op 29 maart een grote officiële ceremonie zijn.
Na het krantenbericht ben ik (samen met Mark Nolet) eerst enthousiast, daarna bijna wild, aan de slag gegaan om daarbij aanwezig te kunnen zijn. We ontdekten dat bij de opening een maquette van de brug aanwezig was, die mede gebouwd werd door een Nederlands vwo. Via deze school kregen we voor elkaar dat we aanwezig mochten zijn. Maar dan moet je er wel kómen…
Van Civiele Techniek ontvingen we, na een enthousiaste presentatie van ons plan, een bijdrage in de kosten. Verder kwam er ook uit het Shell Bursaries programma een beurs. En dan is het tickets kopen, bagage regelen (bestaan er TU-dassen?) en er voor gaan. Zo stonden we ineens op de ‘Vasco da Gama’.
Op één dag driehonderd foto’s schieten, op plaatsen komen waar niemand anders komt, en waarvan je weet dat je er nooit meer zó dicht bij zult zijn. De president van Portugal, hoge bazen van het consortium, geluk met ontzettend goed weer, alle ingrediënten voor een mooie dag waren aanwezig. En terwijl ik dit schrijf is het voor ons nog steeds moeilijk te bevatten dat wij er ook bij zijn geweest. Maar wanneer ik hier in Lissabon de Nederlandse zaterdagkrant opensla en ons zie staan, moet ik het wel geloven.
29 maart, 22:00 uur, Lissabon, Portugal. Vandaag is dan eindelijk het reisdoel bereikt! Wat hieraan voorafging is een aaneenschakeling van kleine en grote meevallers. Twee weken geleden las ik in de krant dat Portugal de grootste brug van Europa had gebouwd. De brug – ‘Vasco da Gama’ – overspant zeventien kilometer lang de Taag in Lissabon. Gebouwd als onderdeel voor de EXPO ’98, zou de opening op 29 maart een grote officiële ceremonie zijn.
Na het krantenbericht ben ik (samen met Mark Nolet) eerst enthousiast, daarna bijna wild, aan de slag gegaan om daarbij aanwezig te kunnen zijn. We ontdekten dat bij de opening een maquette van de brug aanwezig was, die mede gebouwd werd door een Nederlands vwo. Via deze school kregen we voor elkaar dat we aanwezig mochten zijn. Maar dan moet je er wel kómen…
Van Civiele Techniek ontvingen we, na een enthousiaste presentatie van ons plan, een bijdrage in de kosten. Verder kwam er ook uit het Shell Bursaries programma een beurs. En dan is het tickets kopen, bagage regelen (bestaan er TU-dassen?) en er voor gaan. Zo stonden we ineens op de ‘Vasco da Gama’.
Op één dag driehonderd foto’s schieten, op plaatsen komen waar niemand anders komt, en waarvan je weet dat je er nooit meer zó dicht bij zult zijn. De president van Portugal, hoge bazen van het consortium, geluk met ontzettend goed weer, alle ingrediënten voor een mooie dag waren aanwezig. En terwijl ik dit schrijf is het voor ons nog steeds moeilijk te bevatten dat wij er ook bij zijn geweest. Maar wanneer ik hier in Lissabon de Nederlandse zaterdagkrant opensla en ons zie staan, moet ik het wel geloven.
Comments are closed.