,,Het meest merkwaardige waar ik aan de TU tegen aanliep, is een medewerker die een brancard als bureau gebruikte.
Dat kan natuurlijk niet. Dat is vragen om rugklachten,” aldus Gerard Snijders. Hij is Arbo- en milieuadviseur (AMA) voor de Centrale Werkplaats, Industrieel Ontwerpen en Werktuigbouwkunde en Maritieme Techniek. ,,Een heerlijk afwisselend werkterrein. Ik heb te maken met werkplaatsen, laboratoria en uiteenlopende kantoorsituaties.”
AMA Snijders is afkomstig uit het bedrijfsleven. Jarenlang was hij werkzaam als veiligheidskundige in onder meer de petrochemie- en de metaalindustrie.
,,Een van de grootste verschillen met het bedrijfsleven vind ik dat de medewerkers meer betrokken zijn bij de TU en zich echt een deel van de instelling voelen. Genoegen nemen met een brancard als bureau vind ik daar een goede illustratie van. Medewerkers vinden het echt belangrijker dat geld wordt besteed aan onderwijs en onderzoek dan aan hun meubilair.”
Veel van de werkzaamheden van een AMA bestaan uit ad-hoc maatregelen. Snijders: ,,Veelal worden klachten – bijvoorbeeld rugpijn – mensen ineens teveel. Jaren zitten ze verkeerd en dan ineens willen zij dat er zo snel mogelijk iets aan gebeurt. Met mijn werkindeling houd ik daar rekening mee. Een gedeelte van de dag reserveer ik om op deze ‘noodsituaties’ in te kunnen springen.”
Daarnaast loopt hij zoveel mogelijk op ‘zijn werkvloer’ rond. Door regelmatig overal rond te kijken kan hij zelf problemen signaleren. Tegelijkertijd is hij van mening dat hij op deze manier een makkelijk aanspreekpunt is voor medewerkers. Snijders: ,,Soms gaat het om kleine vragen. Hiervoor pakken de mensen niet snel de telefoon maar ze schieten je wel aan als je bij hen in de werkplaats of op de afdeling rondloopt.”
Bij de constatering van onregelmatigheden in de arbeidsomstandigheden, probeert hij samen met de medewerkers tot een oplossing te komen. Snijders: ,,Op een werkplaats merkte ik dat er met een oplosmiddel werd gewerkt, dat slecht was voor de gezondheid. Als ik de medewerkers zou opdragen met een alternatief middel te werken dat ik had uitgezocht, stuit dat snel op weerstand. Zoek je daarentegen met elkaar naar een oplossing, dan hebben medewerkers er minder moeite mee om op een ander middel over te stappen.”
Naast dit werk is Snijders ook nauw betrokken bij het commissiewerk op centraal niveau. Zoals bijvoorbeeld de werkgroep Ongevallen en die voor Keuring Hijsmiddelen. Ook hier speelt participatie een belangrijke rol. Verschillende belanghebbenden zitten bij elkaar aan tafel en bekijken onder meer de Arbo-normen van de overheid en de situatie aan de TU. Snijders: ,,Ook deze arbeidsomstandigheden verander je niet alleen. Dat kan alleen samen met de betrokkenen.”
Tenslotte is op dit moment een belangrijk aandachtspunt het herhuisvestingsproject. Snijders: ,,Voor een AMA is dit een interessante situatie. Bij het herhuisvesten kunnen gebouwentegelijkertijd worden aangepast aan de huidige Arbo-eisen van het nieuwe Arbo- en milieubeleidsplan 1996 – 2000.”
,,Het meest merkwaardige waar ik aan de TU tegen aanliep, is een medewerker die een brancard als bureau gebruikte. Dat kan natuurlijk niet. Dat is vragen om rugklachten,” aldus Gerard Snijders. Hij is Arbo- en milieuadviseur (AMA) voor de Centrale Werkplaats, Industrieel Ontwerpen en Werktuigbouwkunde en Maritieme Techniek. ,,Een heerlijk afwisselend werkterrein. Ik heb te maken met werkplaatsen, laboratoria en uiteenlopende kantoorsituaties.”
AMA Snijders is afkomstig uit het bedrijfsleven. Jarenlang was hij werkzaam als veiligheidskundige in onder meer de petrochemie- en de metaalindustrie.
,,Een van de grootste verschillen met het bedrijfsleven vind ik dat de medewerkers meer betrokken zijn bij de TU en zich echt een deel van de instelling voelen. Genoegen nemen met een brancard als bureau vind ik daar een goede illustratie van. Medewerkers vinden het echt belangrijker dat geld wordt besteed aan onderwijs en onderzoek dan aan hun meubilair.”
Veel van de werkzaamheden van een AMA bestaan uit ad-hoc maatregelen. Snijders: ,,Veelal worden klachten – bijvoorbeeld rugpijn – mensen ineens teveel. Jaren zitten ze verkeerd en dan ineens willen zij dat er zo snel mogelijk iets aan gebeurt. Met mijn werkindeling houd ik daar rekening mee. Een gedeelte van de dag reserveer ik om op deze ‘noodsituaties’ in te kunnen springen.”
Daarnaast loopt hij zoveel mogelijk op ‘zijn werkvloer’ rond. Door regelmatig overal rond te kijken kan hij zelf problemen signaleren. Tegelijkertijd is hij van mening dat hij op deze manier een makkelijk aanspreekpunt is voor medewerkers. Snijders: ,,Soms gaat het om kleine vragen. Hiervoor pakken de mensen niet snel de telefoon maar ze schieten je wel aan als je bij hen in de werkplaats of op de afdeling rondloopt.”
Bij de constatering van onregelmatigheden in de arbeidsomstandigheden, probeert hij samen met de medewerkers tot een oplossing te komen. Snijders: ,,Op een werkplaats merkte ik dat er met een oplosmiddel werd gewerkt, dat slecht was voor de gezondheid. Als ik de medewerkers zou opdragen met een alternatief middel te werken dat ik had uitgezocht, stuit dat snel op weerstand. Zoek je daarentegen met elkaar naar een oplossing, dan hebben medewerkers er minder moeite mee om op een ander middel over te stappen.”
Naast dit werk is Snijders ook nauw betrokken bij het commissiewerk op centraal niveau. Zoals bijvoorbeeld de werkgroep Ongevallen en die voor Keuring Hijsmiddelen. Ook hier speelt participatie een belangrijke rol. Verschillende belanghebbenden zitten bij elkaar aan tafel en bekijken onder meer de Arbo-normen van de overheid en de situatie aan de TU. Snijders: ,,Ook deze arbeidsomstandigheden verander je niet alleen. Dat kan alleen samen met de betrokkenen.”
Tenslotte is op dit moment een belangrijk aandachtspunt het herhuisvestingsproject. Snijders: ,,Voor een AMA is dit een interessante situatie. Bij het herhuisvesten kunnen gebouwentegelijkertijd worden aangepast aan de huidige Arbo-eisen van het nieuwe Arbo- en milieubeleidsplan 1996 – 2000.”
Comments are closed.