Eigenlijk is het gewoon couscous. Maar het Afrikaanse gerecht fonio, dat student industrieel ontwerpen Bart Salverda in Afrika zelf weer op de menukaart wil zetten, is ook goed voor de lijn, glutenvrij en zeer geschikt voor suikerpatiënten.
In de kleine keuken van het Schiedamse antikraakpand, waar IO-er Bart Salverda woont, is eten koken gemakkelijker gezegd dan gedaan. Er is nergens plaats om iets neer te zetten, de waterkoker staat verderop in het pand, koken moet op een tweepits kookplaatje.
Toch wil Salverda graag laten proeven waar hij in maart volgend jaar bij industrieel ontwerpen op wil afstuderen. De zak fonio, die hij boven een pan leeg schudt, zou door kunnen gaan voor een zak met zand, als Salverda niet had gezorgd voor een knalgeel etiket, dat aangeeft dat dit echt eten is.
Fonio wordt gemaakt van een soort grasgraan, dat goed kan groeien op de arme grond van de brandend hete Sahel. Voor zijn afstudeerproject ging Salverda naar het enige dorpje van het West-Afrikaanse land Bénin waar fonio wordt geteeld.
Zijn opdrachtgevers Waddenzuivel en Innovaders hoopten dat Salverda mee kon helpen fonio weer populair te maken in Afrika. Zodat er een markt ontstaat voor het gerecht, en rijke mensen hun geld niet meer uitgeven aan Aziatische rijst en andere mensen dus kunnen leven van de handel in fonio.
Salverda is met een zak van het spul langs allerlei restaurants en supermarkten in Bénin gegaan om het te slijten. Inmiddels staat het bij twee restaurants op de kaart. Nu hoopt de IO-er dat mensen die het gerecht in het restaurant lekker vinden, ook in de supermarkt om fonio zullen vragen.
Salverda nam na zijn 2,5 maand in Bénin tien kilo fonio mee naar Nederland. Hij wacht nu op een lading van nog eens vijfhonderd kilo. Genoeg om flink wat fondsen te werven, hoopt hij.
De student wil geen handeltje opzetten in Nederland. Het gaat hem om de handel in Afrika zelf. Toch denkt hij wel dat er hier een markt voor het gewas zou zijn. Niet alleen omdat het goed is voor de lijn, maar ook omdat fonio glutenvrij is en goed voor suikerpatiënten.
Maar de smaak is natuurlijk ook belangrijk. Salverda heeft veel fonio gegeten toen hij in Afrika was. In Nederland maakt hij het nu voor de tweede keer. Stomen moest hij het, volgens de mensen in Bénin.
Salverda probeert de fonio te bereiden als couscous. Hij giet er kokend water op en wacht. Ondertussen bakt hij groenten en tofu. Na een kwartier blijkt de fonio niet echt gaar te worden. De student zet het pannetje daarom maar op het vuur, waarna de fonio verwordt tot een dikke pap. “Gelukkig heb ik nog wat over van gisteravond”, zegt Salverda terwijl hij nonchalant een schaal fonio uit de koelkast trekt. Even later zitten we best lekker te eten. Net couscous. (SB)
Fonio is glutenvrij en goed voor suikerpatiënten. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
In de kleine keuken van het Schiedamse antikraakpand, waar IO-er Bart Salverda woont, is eten koken gemakkelijker gezegd dan gedaan. Er is nergens plaats om iets neer te zetten, de waterkoker staat verderop in het pand, koken moet op een tweepits kookplaatje.
Toch wil Salverda graag laten proeven waar hij in maart volgend jaar bij industrieel ontwerpen op wil afstuderen. De zak fonio, die hij boven een pan leeg schudt, zou door kunnen gaan voor een zak met zand, als Salverda niet had gezorgd voor een knalgeel etiket, dat aangeeft dat dit echt eten is.
Fonio wordt gemaakt van een soort grasgraan, dat goed kan groeien op de arme grond van de brandend hete Sahel. Voor zijn afstudeerproject ging Salverda naar het enige dorpje van het West-Afrikaanse land Bénin waar fonio wordt geteeld.
Zijn opdrachtgevers Waddenzuivel en Innovaders hoopten dat Salverda mee kon helpen fonio weer populair te maken in Afrika. Zodat er een markt ontstaat voor het gerecht, en rijke mensen hun geld niet meer uitgeven aan Aziatische rijst en andere mensen dus kunnen leven van de handel in fonio.
Salverda is met een zak van het spul langs allerlei restaurants en supermarkten in Bénin gegaan om het te slijten. Inmiddels staat het bij twee restaurants op de kaart. Nu hoopt de IO-er dat mensen die het gerecht in het restaurant lekker vinden, ook in de supermarkt om fonio zullen vragen.
Salverda nam na zijn 2,5 maand in Bénin tien kilo fonio mee naar Nederland. Hij wacht nu op een lading van nog eens vijfhonderd kilo. Genoeg om flink wat fondsen te werven, hoopt hij.
De student wil geen handeltje opzetten in Nederland. Het gaat hem om de handel in Afrika zelf. Toch denkt hij wel dat er hier een markt voor het gewas zou zijn. Niet alleen omdat het goed is voor de lijn, maar ook omdat fonio glutenvrij is en goed voor suikerpatiënten.
Maar de smaak is natuurlijk ook belangrijk. Salverda heeft veel fonio gegeten toen hij in Afrika was. In Nederland maakt hij het nu voor de tweede keer. Stomen moest hij het, volgens de mensen in Bénin.
Salverda probeert de fonio te bereiden als couscous. Hij giet er kokend water op en wacht. Ondertussen bakt hij groenten en tofu. Na een kwartier blijkt de fonio niet echt gaar te worden. De student zet het pannetje daarom maar op het vuur, waarna de fonio verwordt tot een dikke pap. “Gelukkig heb ik nog wat over van gisteravond”, zegt Salverda terwijl hij nonchalant een schaal fonio uit de koelkast trekt. Even later zitten we best lekker te eten. Net couscous. (SB)
Fonio is glutenvrij en goed voor suikerpatiënten. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Comments are closed.