Onderuitgezakt hangen aankomend eerstejaars in de stoelen van een half gevulde aula. De ‘nuldejaars’ hebben net hun ontbijt achter de kiezen en maken zich op voor een vlammend politiek debat op de laatste dag van de Owee.
br />
Zijn politiek en techniek een goede combinatie? Bepaald niet, denken de deelnemende politici. “Want in de Tweede Kamer zit maar een handjevol ingenieurs”, zegt ir. Bas van der Vlies, al 26 jaar Tweede-Kamerlid voor de SGP en oud-student civiele techniek. “Dat is natuurlijk veel te weinig.”
Volgens technisch scheikundige Jean-Philipe Monod de Froideville, oud-wethouder van studentenpartij Stip, is dat lage aantal geen toeval. Ingenieurs kunnen maar moeilijk wennen aan het gehaaide politieke spel, denkt hij. “Ik dacht, toen ik net in de politiek begon, dat tijdens de raadsvergadering besluiten genomen worden. Ik herinner me een vergadering over de straatnaam Computerlaan. Wie wil daar nou wonen, dacht ik. Dus stelde ik tijdens de vergadering een andere naam voor. Andere partijen waren dat met me eens. Maar toen er gestemd werd, stemde een meerderheid voor de Computerlaan. ‘Dat had je eerder tegen ons moeten zeggen’, zeiden raadsleden tegen me na de vergadering. Alles wordt namelijk al van tevoren bepaald, in achterkamertjes. De vergadering zelf is een groot toneelspel. Veel ingenieurs raken daardoor teleurgesteld.”
Toch wil Monod juist ingenieurs in spé aanmoedigen om de politiek in te gaan. “Door het analytisch denken dat je in Delft leert, heb je op andere politici een streepje voor.” En meer ingenieurs in de Tweede Kamer zouden het land kunnen behoeden voor bouwkundige blunders, zoals de Betuwelijn.
Het publiek doezelt weg, de Owee-rugzak onder het achterhoofd, maar wakker genoeg om de vraag van de tweede helft van het debat mee te krijgen: zouden ze bereid zijn actie te voeren tegen nieuwe onderwijsplannen? Resoluut steekt tweederde de hand op.
Studentenraadvoorzitter Suze Ann Bakker is strijdbaar: “De actiebereidheid is groot. We hebben uit protest tegen de harde knip de Mekelweg afgezet.”
Maar volgens Bert Bakker van D66 is dat protest toch echt veel braver dan vroeger. Hij herinnert zich nog levendig hoe studenten in de jaren tachtig de kleren van hun lijf scheurden op het Binnenhof, omdat ze vonden dat ze werden uitgekleed door de overheid.
Dat spreekt de studenten aan. Strijdbaar zijn ze wel. Maar tegen het einde van het debat is de nieuwe, zelfverklaarde protestgeneratie nog verder weggezakt in haar zetels en ligt een aantal ongegeneerd te slapen.
Robert Visscher
Onderuitgezakt hangen aankomend eerstejaars in de stoelen van een half gevulde aula. De ‘nuldejaars’ hebben net hun ontbijt achter de kiezen en maken zich op voor een vlammend politiek debat op de laatste dag van de Owee.
Zijn politiek en techniek een goede combinatie? Bepaald niet, denken de deelnemende politici. “Want in de Tweede Kamer zit maar een handjevol ingenieurs”, zegt ir. Bas van der Vlies, al 26 jaar Tweede-Kamerlid voor de SGP en oud-student civiele techniek. “Dat is natuurlijk veel te weinig.”
Volgens technisch scheikundige Jean-Philipe Monod de Froideville, oud-wethouder van studentenpartij Stip, is dat lage aantal geen toeval. Ingenieurs kunnen maar moeilijk wennen aan het gehaaide politieke spel, denkt hij. “Ik dacht, toen ik net in de politiek begon, dat tijdens de raadsvergadering besluiten genomen worden. Ik herinner me een vergadering over de straatnaam Computerlaan. Wie wil daar nou wonen, dacht ik. Dus stelde ik tijdens de vergadering een andere naam voor. Andere partijen waren dat met me eens. Maar toen er gestemd werd, stemde een meerderheid voor de Computerlaan. ‘Dat had je eerder tegen ons moeten zeggen’, zeiden raadsleden tegen me na de vergadering. Alles wordt namelijk al van tevoren bepaald, in achterkamertjes. De vergadering zelf is een groot toneelspel. Veel ingenieurs raken daardoor teleurgesteld.”
Toch wil Monod juist ingenieurs in spé aanmoedigen om de politiek in te gaan. “Door het analytisch denken dat je in Delft leert, heb je op andere politici een streepje voor.” En meer ingenieurs in de Tweede Kamer zouden het land kunnen behoeden voor bouwkundige blunders, zoals de Betuwelijn.
Het publiek doezelt weg, de Owee-rugzak onder het achterhoofd, maar wakker genoeg om de vraag van de tweede helft van het debat mee te krijgen: zouden ze bereid zijn actie te voeren tegen nieuwe onderwijsplannen? Resoluut steekt tweederde de hand op.
Studentenraadvoorzitter Suze Ann Bakker is strijdbaar: “De actiebereidheid is groot. We hebben uit protest tegen de harde knip de Mekelweg afgezet.”
Maar volgens Bert Bakker van D66 is dat protest toch echt veel braver dan vroeger. Hij herinnert zich nog levendig hoe studenten in de jaren tachtig de kleren van hun lijf scheurden op het Binnenhof, omdat ze vonden dat ze werden uitgekleed door de overheid.
Dat spreekt de studenten aan. Strijdbaar zijn ze wel. Maar tegen het einde van het debat is de nieuwe, zelfverklaarde protestgeneratie nog verder weggezakt in haar zetels en ligt een aantal ongegeneerd te slapen.
Robert Visscher
Comments are closed.