Party Crashers

Wat: Gratis kroegentocht

Waar: Delft

Wanneer: Zaterdagavond

Drank en hapjes: 9

Publiek: 9

Dresscode: 7

Feestgehalte: 8

Eindcijfer: 8,5

Geen portier te gevaarlijk, geen entreeprijs te hoog. Een beetje partycrasher heeft de beste toegang tot een feestje zo gevonden. En de beste feestjes natuurlijk, en daar is drank met een beetje mazzel gratis. Maar nu is het zaterdagavond, en we hebben dorst. Geen TU-borrel met kleffe kaasstengels, geen mega-evenement met uitbundig uitgestalde wijnvoorraad. Er zit niks anders op dan old school. Zoals we dat deden aan het eind van de middelbare school, toen je zakgeld – hartstikke Nibud-verantwoord natuurlijk – al op was voordat je het woordje ‘kroeg’ kon zeggen. Achttien jaar of ietsje ouder; hoeveel verschil kan het maken? Als een avond uit toen al hooguit € 5 kostte voor het treinkaartje, waarom zou dat nu dan anders zijn?

Goed, skinny jeans, gympies voor de Delftse klinkertjes en – what the hell – lipstick.

In de tas: een telefoon, pinpasje voor noodgevallen en een verdwaalde € 0,10 in het voorvakje. Off we go. Hoe vrijgevig is Delft nu eigenlijk?

In Kobus Kuch zit een groepje yuppen druk in gesprek. We gaan natuurlijk voor de studenten, maar de kans op een gratis drankje is bij dit groepje wel wat hoger. Vooruit, een indrinkertje, besluiten we. Nu de tactiek nog. Open, moet die zijn, we hebben wel klasse. “Shit, ik ben mijn portemonnee vergeten”, roept mijn partner in crime – en zwaait haar handen iets te wanhopig ten hemel. “Hebben jullie toevallig nét twee biertjes teveel besteld?” De groep valt stil. “Eh, nee”, stamelt yuppie 1 wat nors. Tijd om af te taaien. Maar dan komt yup 2 naar ons toe. “Je hebt gelijk, ik heb me verteld. Ik weet alleen niet meer of het bier of wijn was.” “Wijn!”, roepen we snel. Dat bodempje is vast in de pocket.

De tijden zijn nog niet veranderd. Vlaanderen, Bebop, De V, De Koornbeurs… Een simpel “Hoor ik jou nou net een biertje voor me bestellen? Lekker!” werkt overal. Beetje goedkoop, besluiten we, want de vraag is natuurlijk niet of Delftse mannen vrijgevig zijn, maar of de kroegen zélf ook niet de beroerdste zijn. Er is maar één manier om het te testen: op een vrouw. Ietwat beschonken duiken we over de bar in De Koornbeurs. “We testen hoe vrijgevig Delft is – wil jij ons misschien twee biertjes geven?” Voor onze neus pronken prompt – ‘Dit doe ik echt maar één keer!’ – twee royaal gevulde glazen. Missie geslaagd: eerlijkheid duurt het langst. Al kom je daar natuurlijk niet elk weekend mee weg.