Ik bel aan bij studentenhuis Zorba-laag aan het Oosteinde en wordt eerst verwelkomd door de bovenburen, van Zorba-hoog. Ze nodigen me direct uit om bij hén te komen eten en niet bij Zorba-laag.
Want, zo beweren ze, de maaltijd die ik bij de benedenburen zal krijgen is lang niet zo goed als hun groene lasagne. Toch kies ik voor de benedenverdieping, want een groene lasagne – dat vertrouw ik ook niet helemaal.
In de keuken van Zorba-laag tref ik Theo, vierdejaars technische bestuurskunde en de kok van vanavond. De namen van beide huizen schijnen te zijn afgeleid van het Griekse restaurant Zorba, dat ooit in het pand gevestigd was voordat het volledig afbrandde. Theo is net klaar met de bereiding van rode lasagne en die staat nu in de oven. Rode lasagne of groene lasagne, wat maakt het uit, denk ik, maar dus wéér geen Grieks diner.
Terwijl het eten in de oven gaart, zetten de bewoners het op een zuipen en komen de mooie verhalen over het pas vier jaar oude studentenhuis boven water. Zo blijkt dat in Zorba-laag vooral vrouwen brandgevaarlijk zijn. De vier mannelijke bewoners zijn namelijk al vier jaar bezig om in hun gang, die tevens als huiskamer en keuken dient, posters op te hangen. Maar iedere keer dat ze weer een poging ondernemen, verwijdert hun huisbaas die iedere vrijdagochtend komt schoonmaken, de verfraaiing van de muren. De posters zijn brandgevaarlijk, zegt hij. En met name de schaarsgeklede dames, want die verdwijnen als eerste.
Dit is trouwens niet het enige voorval dat de vier heren hebben meegemaakt met hun huisbaas. Regelmatig beschrijft hij de post van de bewoners en worden bevelen uitgedeeld als ze weer eens wat rotzooi in de keuken hebben achtergelaten. Maar ook bezoek en familie van de bewoners wordt niet gespaard. Laatst bleef een nichtje van een van hen logeren. Toen zij de douche uitkwam, werd ze door de huisbaas uitgemaakt voor ‘sletterig wijf, dat nog minder beleefd is dan zijn tweejarige jankende zoontje’. Waarom dat gebeurde weten de heren niet precies. Misschien was het wel omdat een van de jongens in het badkamertje waxinelichtjes geplaatst had, om de romantiek wat op te voeren. Natuurlijk óók brandgevaarlijk. (MvdS)
Menu
Rode lasagne
Vla met chocoladesaus
Koffie met vanille-ijs
Sigaartje
Wijn van Delta
Ik bel aan bij studentenhuis Zorba-laag aan het Oosteinde en wordt eerst verwelkomd door de bovenburen, van Zorba-hoog. Ze nodigen me direct uit om bij hén te komen eten en niet bij Zorba-laag. Want, zo beweren ze, de maaltijd die ik bij de benedenburen zal krijgen is lang niet zo goed als hun groene lasagne. Toch kies ik voor de benedenverdieping, want een groene lasagne – dat vertrouw ik ook niet helemaal.
In de keuken van Zorba-laag tref ik Theo, vierdejaars technische bestuurskunde en de kok van vanavond. De namen van beide huizen schijnen te zijn afgeleid van het Griekse restaurant Zorba, dat ooit in het pand gevestigd was voordat het volledig afbrandde. Theo is net klaar met de bereiding van rode lasagne en die staat nu in de oven. Rode lasagne of groene lasagne, wat maakt het uit, denk ik, maar dus wéér geen Grieks diner.
Terwijl het eten in de oven gaart, zetten de bewoners het op een zuipen en komen de mooie verhalen over het pas vier jaar oude studentenhuis boven water. Zo blijkt dat in Zorba-laag vooral vrouwen brandgevaarlijk zijn. De vier mannelijke bewoners zijn namelijk al vier jaar bezig om in hun gang, die tevens als huiskamer en keuken dient, posters op te hangen. Maar iedere keer dat ze weer een poging ondernemen, verwijdert hun huisbaas die iedere vrijdagochtend komt schoonmaken, de verfraaiing van de muren. De posters zijn brandgevaarlijk, zegt hij. En met name de schaarsgeklede dames, want die verdwijnen als eerste.
Dit is trouwens niet het enige voorval dat de vier heren hebben meegemaakt met hun huisbaas. Regelmatig beschrijft hij de post van de bewoners en worden bevelen uitgedeeld als ze weer eens wat rotzooi in de keuken hebben achtergelaten. Maar ook bezoek en familie van de bewoners wordt niet gespaard. Laatst bleef een nichtje van een van hen logeren. Toen zij de douche uitkwam, werd ze door de huisbaas uitgemaakt voor ‘sletterig wijf, dat nog minder beleefd is dan zijn tweejarige jankende zoontje’. Waarom dat gebeurde weten de heren niet precies. Misschien was het wel omdat een van de jongens in het badkamertje waxinelichtjes geplaatst had, om de romantiek wat op te voeren. Natuurlijk óók brandgevaarlijk. (MvdS)
Menu
Rode lasagne
Vla met chocoladesaus
Koffie met vanille-ijs
Sigaartje
Wijn van Delta
Comments are closed.