Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Opinion

Mafketels

De Britse historicus David Irving is in Oostenrijk veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens het ontkennen van de holocaust. Volgens Irving waren er in de Tweede Wereldoorlog geen gaskamers, en zijn er niet zes miljoen joden vermoord.

Is die uitspraak slechts ‘een mening’ die in de beschaafde wereld bescherming geniet vanwege de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting? Of is die uitspraak strafbaar omdat het de slachtoffers en nabestaanden van de nazi-terreur kwetst of beledigt?

De Nederlandse historicus Michiel Baud oordeelde over Jorge Zorreguieta: “[Het is] ondenkbaar dat hij niets van de praktijk van de repressie en de mensenrechtensituatie heeft geweten.” Volgens kroonprins Willem-Alexander is dat maar ‘een mening’. Zorreguieta kende weliswaar twee mensen die waren verdwenen, maar die doken later gewoon weer op. Onder het Videla-regime verdwenen tienduizenden mensen, en die kwamen niet meer terug. Dat niet erkennen is het in wezen ontkennen.

Als het strafbaar is om de moord op zes miljoen joden te ontkennen, is het dan ook strafbaar om te ontkennen dat in Argentinië tienduizenden mensen zijn verdwenen? Geldt dat ook voor de genocide in Cambodja door de Rode Khmer? En voor de genocide in Rwanda? Mag je 9/11 ontkennen? Mag je de moord op Bonifacius ontkennen, of de kruisiging van Jezus?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn mafketels die het ontkennen. In talrijke boeken, documentaires en websites wordt beweerd dat er nooit mensen op de maan zijn geland. Men voert daar tientallen bewijzen voor aan. Het zijn soms scherpzinnige observaties van schijnbare tegenstrijdigheden. Er bestaat uiteraard altijd een goede verklaring, maar die ligt niet altijd meteen voor de hand. Zo zijn er op de foto’s die op de maan (zouden) zijn gemaakt nooit sterren te zien. De hemel is pikzwart, en toch is er geen ster te bekennen . hoe kan dat nou? Ik zal het antwoord niet verklappen.

Is het ontkennen van een maanlanding anders dan het ontkennen van de holocaust? Als wetenschapper zeg ik nee. Het zijn beweringen die getoetst kunnen worden. De bewijzen zijn zo overweldigend dat ontkennen volstrekt bespottelijk is. De straf die verstokte ontkenners ten deel moet vallen, is hoon en spot. Het zijn mafketels, vergelijkbaar met mensen die beweren dat kabouters bestaan, of dat atomen minuscule ruimteschepen zijn. Iedereen mag van mij geloven wat hij wil, en dat juridisch ongestraft wereldkundig maken. Ik zou me wel tweemaal bedenken voordat ik zo iemand in dienst neem. Mafketels diskwalificeren eenvoudigweg zichzelf.

‘Nobody has the right to be offended’, zei Frank Zappa, en ik ben het daar roerend mee eens. Want het probleem is: wie bepaalt wat kwetsend is en wat niet? Wij vinden het vanzelfsprekend dat iemand wiens familie door de nazi’s is uitgeroeid, gekwetst is door David Irvings uitlatingen. Maar daar denken ze in Iran heel anders over. Toen iemand tegen ‘Buzz’ Aldrin (de tweede man op de maan) zei dat Nasa de maanlandingen had gefaket, timmerde Buzz hem op zijn gezicht. Teveel eer, lijkt me, want nu was het plotseling voorpaginanieuws. Wie zich onkwetsbaar opstelt, doet de samenleving . maar vooral zichzelf . een groot plezier.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

De Britse historicus David Irving is in Oostenrijk veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens het ontkennen van de holocaust. Volgens Irving waren er in de Tweede Wereldoorlog geen gaskamers, en zijn er niet zes miljoen joden vermoord. Is die uitspraak slechts ‘een mening’ die in de beschaafde wereld bescherming geniet vanwege de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting? Of is die uitspraak strafbaar omdat het de slachtoffers en nabestaanden van de nazi-terreur kwetst of beledigt?

De Nederlandse historicus Michiel Baud oordeelde over Jorge Zorreguieta: “[Het is] ondenkbaar dat hij niets van de praktijk van de repressie en de mensenrechtensituatie heeft geweten.” Volgens kroonprins Willem-Alexander is dat maar ‘een mening’. Zorreguieta kende weliswaar twee mensen die waren verdwenen, maar die doken later gewoon weer op. Onder het Videla-regime verdwenen tienduizenden mensen, en die kwamen niet meer terug. Dat niet erkennen is het in wezen ontkennen.

Als het strafbaar is om de moord op zes miljoen joden te ontkennen, is het dan ook strafbaar om te ontkennen dat in Argentinië tienduizenden mensen zijn verdwenen? Geldt dat ook voor de genocide in Cambodja door de Rode Khmer? En voor de genocide in Rwanda? Mag je 9/11 ontkennen? Mag je de moord op Bonifacius ontkennen, of de kruisiging van Jezus?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn mafketels die het ontkennen. In talrijke boeken, documentaires en websites wordt beweerd dat er nooit mensen op de maan zijn geland. Men voert daar tientallen bewijzen voor aan. Het zijn soms scherpzinnige observaties van schijnbare tegenstrijdigheden. Er bestaat uiteraard altijd een goede verklaring, maar die ligt niet altijd meteen voor de hand. Zo zijn er op de foto’s die op de maan (zouden) zijn gemaakt nooit sterren te zien. De hemel is pikzwart, en toch is er geen ster te bekennen . hoe kan dat nou? Ik zal het antwoord niet verklappen.

Is het ontkennen van een maanlanding anders dan het ontkennen van de holocaust? Als wetenschapper zeg ik nee. Het zijn beweringen die getoetst kunnen worden. De bewijzen zijn zo overweldigend dat ontkennen volstrekt bespottelijk is. De straf die verstokte ontkenners ten deel moet vallen, is hoon en spot. Het zijn mafketels, vergelijkbaar met mensen die beweren dat kabouters bestaan, of dat atomen minuscule ruimteschepen zijn. Iedereen mag van mij geloven wat hij wil, en dat juridisch ongestraft wereldkundig maken. Ik zou me wel tweemaal bedenken voordat ik zo iemand in dienst neem. Mafketels diskwalificeren eenvoudigweg zichzelf.

‘Nobody has the right to be offended’, zei Frank Zappa, en ik ben het daar roerend mee eens. Want het probleem is: wie bepaalt wat kwetsend is en wat niet? Wij vinden het vanzelfsprekend dat iemand wiens familie door de nazi’s is uitgeroeid, gekwetst is door David Irvings uitlatingen. Maar daar denken ze in Iran heel anders over. Toen iemand tegen ‘Buzz’ Aldrin (de tweede man op de maan) zei dat Nasa de maanlandingen had gefaket, timmerde Buzz hem op zijn gezicht. Teveel eer, lijkt me, want nu was het plotseling voorpaginanieuws. Wie zich onkwetsbaar opstelt, doet de samenleving . maar vooral zichzelf . een groot plezier.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.