,pic brief.gifIn het artikel ‘Sectie vecht om behoud’ in Delta nr. 10 viel mij vooral de zin precies in het midden op. ,,De decaan en de rector vinden professor Van Beek geen wetenschappelijk zwaargewicht.’
‘
Dit is een beeldspraak uit de wereld van Amersfoortse en andere keien uit de bokswereld. Het lijkt haast vanzelfsprekend dat zwaargewicht een gewenste eigenschap is. Dat is het soms ook niet, maar dan gaat het meer om trage massa, bijvoorbeeld als er een kruiwagen aan te pas moet komen om ergens binnen te komen.
Nu is het produceren van voertuigen, schepen, wegen en bruggen voor het vervoeren van zowel lichte als zware gewichten en van de nodige doordouwers, voor faculteiten die slim gemanaged worden – en verstand hebben van MMS – echt geen bezwaar.
Bewondering dus voor zwaargewichten; zij zetten zaken naar hun hand en zij hebben de macht en de kracht om iemand de laan uit te boksen. ,,Wat ik daarmee bedoel vult u zelf maar in.”
Evenwel, er zijn ook andere stenen, edelstenen, waarbij gewicht niet de belangrijkste rol speelt. Het kan meer relevant zijn iemand te vergelijken met een briljant dan met een kei. Alles wijst erop dat professor Van Beek (indertijd in Utrecht cum laude gepromoveerd) als op construeren gericht ontwerper (ruimteonderzoek, NASA, hi-tech-industrie, medische techniek enz.) bij uitstek briljant is.
Studenten kunnen (en willen!, fijne neus) veel van hem leren; het bedrijfsleven betaalt graag voor zijn medewerking; STW heeft grote waardering. Maar ,,…hij moet weg”. Volgens decaan en rector.
Een briljant kun je gemakkelijk verliezen. Het zal niet meevallen net zo’n mooie terug te vinden.
emeritus hoogleraar Maritieme Techniek
,pic brief.gif
In het artikel ‘Sectie vecht om behoud’ in Delta nr. 10 viel mij vooral de zin precies in het midden op. ,,De decaan en de rector vinden professor Van Beek geen wetenschappelijk zwaargewicht.”
Dit is een beeldspraak uit de wereld van Amersfoortse en andere keien uit de bokswereld. Het lijkt haast vanzelfsprekend dat zwaargewicht een gewenste eigenschap is. Dat is het soms ook niet, maar dan gaat het meer om trage massa, bijvoorbeeld als er een kruiwagen aan te pas moet komen om ergens binnen te komen.
Nu is het produceren van voertuigen, schepen, wegen en bruggen voor het vervoeren van zowel lichte als zware gewichten en van de nodige doordouwers, voor faculteiten die slim gemanaged worden – en verstand hebben van MMS – echt geen bezwaar.
Bewondering dus voor zwaargewichten; zij zetten zaken naar hun hand en zij hebben de macht en de kracht om iemand de laan uit te boksen. ,,Wat ik daarmee bedoel vult u zelf maar in.”
Evenwel, er zijn ook andere stenen, edelstenen, waarbij gewicht niet de belangrijkste rol speelt. Het kan meer relevant zijn iemand te vergelijken met een briljant dan met een kei. Alles wijst erop dat professor Van Beek (indertijd in Utrecht cum laude gepromoveerd) als op construeren gericht ontwerper (ruimteonderzoek, NASA, hi-tech-industrie, medische techniek enz.) bij uitstek briljant is.
Studenten kunnen (en willen!, fijne neus) veel van hem leren; het bedrijfsleven betaalt graag voor zijn medewerking; STW heeft grote waardering. Maar ,,…hij moet weg”. Volgens decaan en rector.
Een briljant kun je gemakkelijk verliezen. Het zal niet meevallen net zo’n mooie terug te vinden.
emeritus hoogleraar Maritieme Techniek
Comments are closed.