Overleg voeren en meningsverschillen de wereld uit helpen. Dat zijn de sleutelbegrippen voor de nieuwe collegeadviseur Rob Hoyng, die de ontwikkeling van de TU-wijk uit het slop moet halen.
Zijn kamer om de hoek bij het college van bestuur oogt nog uitgesproken kaal. Niets aan de muur, lege prikborden, alleen een computer op het bureau. ,,Vanaf het moment dat ik hier binnengekomen ben, ben ik keihard aan het werk gegaan. Afwisselend praten en stukken bestuderen”, zegt drs. Rob Hoyng, de nieuwe adviseur voor het vastgoedbeleid van het college van bestuur. In twee weken tijd sprak hij alle decanen, ter zake kundige hoogleraren als Hans de Jonge en Hugo Priemus, burgemeester Van Oorschot en wethouder Oosten. Met directeur Vastgoedbeheer ir. Astrid Sanson nam hij de afstemming van zijn activiteiten met de hare door. ,,Ik doe het strategisch vastgoedbeleid, de partnerships en de externe financiering, zij het lopende vastgoedbeleid. Ze heeft er zo veel taken bijgekregen dat ondersteuning nodig was.” Hoyng doorkruiste de TU-wijk meermalen, om elk waterloopje, stukje groen en parkeerterrein in zijn geheugen te prenten. En hij leerde het TU-jargon. Begrippen als ‘TNW’, ‘OCP’ en ‘Gele Scheikunde’ rollen hem inmiddels gemakkelijk over de lippen.
Vorige week al presenteerde hij zijn voorlopige bevindingen aan het college van bestuur. Ook vanmiddag zijn de lijnen met het college kort. Voorzitter De Voogd klopt aan voor een tête-à-tête. ,,Dit heb ik niet geregisseerd hoor”, zegt Hoyng met een glimlach.
Iedereen, meldt hij, dringt aan op voortvarendheid in het vastgoedbeleid. Door allerlei strubbelingen heeft het werk aan een ‘masterplan’ voor de stedenbouwkundige ontwikkeling van de TU-wijk een half jaar stilgelegen. Bouwplannen voor faculteiten als TNW en L&R liepen daardoor ook vertraging op. Hoyng moet dat weer vlot trekken. ,,Het is een gecompliceerde opdracht, maar wel uitdagend. Ik heb nog nooit zo’n grootschalig project meegemaakt.”
Hoyng spreekt met enig gezag. De aan de UvA opgeleide econoom was dertien jaar lang directeur beleggingen van het pensioenfonds van de metaalnijverheid. In zijn fonds ging dertig miljard om, waarvan vijf in het onroerend goed. Hij was net voor zichzelf begonnen in de firma ‘Hoyng Partners. Onroerend Goed, Private Equity, Beleggingen’ toen het college van bestuur en de raad van toezicht deze zomer een beroep op hem deden.
Niet happy
Hoyng wordt voorlopig voor drie maanden door zijn firma ‘uitgeleend’. Maar dat is een juridische formule, verzekert hij. ,,In die tijd kunnen het college en ik wat aan elkaar snuffelen. Ik ga ervan uit dat ik hier twee à drie jaar zal werken.”
Bij zijn binnenkomst trof hij een voorlopig ontwerp voor het masterplan aan, opgesteld door het bureau van stedenbouwkundige Riek Bakker in samenspraak met een TU-stuurgroep onder voorzitterschap van collegelid Berkhout. De status van het stuk uit maart van dit jaar is echter onduidelijk. De meerderheid van het college (voorzitter en rector magnificus) besloot in juli op een belangrijk punt, de ontsluiting van de campus, een andere weg in te slaan. De Mekelweg zou geen verbinding met de Kruithuisweg moeten krijgen, zoals het masterplan suggereerde, maar juist verkeersvrij moeten worden. Ook wilde het college eerder in zee met ‘marktpartijen’ dan Riek Bakker en de stuurgroep vastgoed. Berkhout leverde vanwege de meningsverschillen de portefeuille vastgoed in. Riek Bakker, tot de zomer stedenbouwkundig coördinator van de TU, werd gevraagd haar werkzaamheden af te ronden.
Hoyng merkte bij zijn rondgang ook de onvrede bij verschillende betrokkenen op, maar ziet nog wel mogelijkheden tot verzoening. ,,Hier een daar is men inderdaad niet happy, maar mijn taak is het alles weer in het reine te brengen. Ik vind het moeilijk nu al een oordeel over het masterplan te geven, maar het zit in ieder geval goed doordacht in elkaar. Het is zeker niet van tafel, alleen door het college op sommige onderdelen afgewezen. Het is een voorlopig ontwerp, dus eigenlijk een praatstuk. Het moet nog steeds mogelijk zijn om de verschillende opvattingen bij elkaar te brengen.”
Popelen
Riek Bakker, die lang in het duister tastte over haar lot, kan binnenkort een telefoontje verwachten vanuit Delft. ,,We moeten zo snel mogelijk weer met haar praten. Dat trek ik op mijn fatsoen.”
Zelf heeft Hoyng zijn visie op de TU-wijk nog niet gevormd. In grote lijnen kan hij wel de agenda voor de komende tijd schetsen. Vooral de concentratie van dertien naar zeven faculteiten heeft grote gevolgen. Het gebied ‘TU-Noord’ tegen de Schie aan wordt gedeeltelijk verlaten om de gezamenlijke huisvesting van de faculteit TNW mogelijk te maken. ,,Dat betekent in ieder geval ook bijbouwen.” TU-Zuid is minder acuut, omdat dat nu grotendeels leeg is. De Mekelweg wordt de crux van het vastgoedbeleid. ,,We gaan verdichten, er moeten meer functies op één plek komen. Maar je kunt niet zomaar een nieuwe kolos naast de bestaande zetten. Voor de optimale inrichting van het middengebied is een goed masterplan cruciaal. Voor je gaat bouwen moet je weten welk karakter je de Mekelweg gaat geven.”
De eerstkomende vijf jaar is het vastgoedbeleid nog van groot belang voor de TU, meent Hoyng. ,,We moeten het even naar voren schuiven, maar straks, als de huisvesting op orde is, verdwijnt het weer achter de primaire processen – waar het thuishoort.”
,,Nu het vastgoed in de aandacht staat, bemoeit ineens ook iedereen zich ermee. Op zich is dat goed, maar het kan ook lastig zijn. Vraag maar eens aan tien mensen op de TU wat ze onder een campus verstaan, en je krijgt tien verschillende antwoorden. Voor de een is een campus een groot gezelliggrasveld waar je elkaar in het zonnetje treft, voor de ander is het de plek waar je met zijn allen slaapt. Aan ons de taak om een campus in te richten, die niet alleen gezellig, maar ook efficiënt en betaalbaar is.”
Zijn kamer om de hoek bij het college van bestuur oogt nog uitgesproken kaal. Niets aan de muur, lege prikborden, alleen een computer op het bureau. ,,Vanaf het moment dat ik hier binnengekomen ben, ben ik keihard aan het werk gegaan. Afwisselend praten en stukken bestuderen”, zegt drs. Rob Hoyng, de nieuwe adviseur voor het vastgoedbeleid van het college van bestuur. In twee weken tijd sprak hij alle decanen, ter zake kundige hoogleraren als Hans de Jonge en Hugo Priemus, burgemeester Van Oorschot en wethouder Oosten. Met directeur Vastgoedbeheer ir. Astrid Sanson nam hij de afstemming van zijn activiteiten met de hare door. ,,Ik doe het strategisch vastgoedbeleid, de partnerships en de externe financiering, zij het lopende vastgoedbeleid. Ze heeft er zo veel taken bijgekregen dat ondersteuning nodig was.” Hoyng doorkruiste de TU-wijk meermalen, om elk waterloopje, stukje groen en parkeerterrein in zijn geheugen te prenten. En hij leerde het TU-jargon. Begrippen als ‘TNW’, ‘OCP’ en ‘Gele Scheikunde’ rollen hem inmiddels gemakkelijk over de lippen.
Vorige week al presenteerde hij zijn voorlopige bevindingen aan het college van bestuur. Ook vanmiddag zijn de lijnen met het college kort. Voorzitter De Voogd klopt aan voor een tête-à-tête. ,,Dit heb ik niet geregisseerd hoor”, zegt Hoyng met een glimlach.
Iedereen, meldt hij, dringt aan op voortvarendheid in het vastgoedbeleid. Door allerlei strubbelingen heeft het werk aan een ‘masterplan’ voor de stedenbouwkundige ontwikkeling van de TU-wijk een half jaar stilgelegen. Bouwplannen voor faculteiten als TNW en L&R liepen daardoor ook vertraging op. Hoyng moet dat weer vlot trekken. ,,Het is een gecompliceerde opdracht, maar wel uitdagend. Ik heb nog nooit zo’n grootschalig project meegemaakt.”
Hoyng spreekt met enig gezag. De aan de UvA opgeleide econoom was dertien jaar lang directeur beleggingen van het pensioenfonds van de metaalnijverheid. In zijn fonds ging dertig miljard om, waarvan vijf in het onroerend goed. Hij was net voor zichzelf begonnen in de firma ‘Hoyng Partners. Onroerend Goed, Private Equity, Beleggingen’ toen het college van bestuur en de raad van toezicht deze zomer een beroep op hem deden.
Niet happy
Hoyng wordt voorlopig voor drie maanden door zijn firma ‘uitgeleend’. Maar dat is een juridische formule, verzekert hij. ,,In die tijd kunnen het college en ik wat aan elkaar snuffelen. Ik ga ervan uit dat ik hier twee à drie jaar zal werken.”
Bij zijn binnenkomst trof hij een voorlopig ontwerp voor het masterplan aan, opgesteld door het bureau van stedenbouwkundige Riek Bakker in samenspraak met een TU-stuurgroep onder voorzitterschap van collegelid Berkhout. De status van het stuk uit maart van dit jaar is echter onduidelijk. De meerderheid van het college (voorzitter en rector magnificus) besloot in juli op een belangrijk punt, de ontsluiting van de campus, een andere weg in te slaan. De Mekelweg zou geen verbinding met de Kruithuisweg moeten krijgen, zoals het masterplan suggereerde, maar juist verkeersvrij moeten worden. Ook wilde het college eerder in zee met ‘marktpartijen’ dan Riek Bakker en de stuurgroep vastgoed. Berkhout leverde vanwege de meningsverschillen de portefeuille vastgoed in. Riek Bakker, tot de zomer stedenbouwkundig coördinator van de TU, werd gevraagd haar werkzaamheden af te ronden.
Hoyng merkte bij zijn rondgang ook de onvrede bij verschillende betrokkenen op, maar ziet nog wel mogelijkheden tot verzoening. ,,Hier een daar is men inderdaad niet happy, maar mijn taak is het alles weer in het reine te brengen. Ik vind het moeilijk nu al een oordeel over het masterplan te geven, maar het zit in ieder geval goed doordacht in elkaar. Het is zeker niet van tafel, alleen door het college op sommige onderdelen afgewezen. Het is een voorlopig ontwerp, dus eigenlijk een praatstuk. Het moet nog steeds mogelijk zijn om de verschillende opvattingen bij elkaar te brengen.”
Popelen
Riek Bakker, die lang in het duister tastte over haar lot, kan binnenkort een telefoontje verwachten vanuit Delft. ,,We moeten zo snel mogelijk weer met haar praten. Dat trek ik op mijn fatsoen.”
Zelf heeft Hoyng zijn visie op de TU-wijk nog niet gevormd. In grote lijnen kan hij wel de agenda voor de komende tijd schetsen. Vooral de concentratie van dertien naar zeven faculteiten heeft grote gevolgen. Het gebied ‘TU-Noord’ tegen de Schie aan wordt gedeeltelijk verlaten om de gezamenlijke huisvesting van de faculteit TNW mogelijk te maken. ,,Dat betekent in ieder geval ook bijbouwen.” TU-Zuid is minder acuut, omdat dat nu grotendeels leeg is. De Mekelweg wordt de crux van het vastgoedbeleid. ,,We gaan verdichten, er moeten meer functies op één plek komen. Maar je kunt niet zomaar een nieuwe kolos naast de bestaande zetten. Voor de optimale inrichting van het middengebied is een goed masterplan cruciaal. Voor je gaat bouwen moet je weten welk karakter je de Mekelweg gaat geven.”
De eerstkomende vijf jaar is het vastgoedbeleid nog van groot belang voor de TU, meent Hoyng. ,,We moeten het even naar voren schuiven, maar straks, als de huisvesting op orde is, verdwijnt het weer achter de primaire processen – waar het thuishoort.”
,,Nu het vastgoed in de aandacht staat, bemoeit ineens ook iedereen zich ermee. Op zich is dat goed, maar het kan ook lastig zijn. Vraag maar eens aan tien mensen op de TU wat ze onder een campus verstaan, en je krijgt tien verschillende antwoorden. Voor de een is een campus een groot gezelliggrasveld waar je elkaar in het zonnetje treft, voor de ander is het de plek waar je met zijn allen slaapt. Aan ons de taak om een campus in te richten, die niet alleen gezellig, maar ook efficiënt en betaalbaar is.”
Comments are closed.