Wat voor de een klinkt als zenuwenmuziek, is voor de ander een ‘taal van vrijheid en expressie’. Tijdens de Charlie Parker Night, vanavond in het cultureel centrum, komen de liefhebbers van drukke en snelle jazz ruimschoots aan hun trekken.
34 Jaar is de Amerikaanse jazzsaxofonist Charlie Parker maar geworden. Hij was drugsverslaafd, leefde een ongezond leven. De dokter die bij Parker de dood vaststelde, dacht dat hij te maken had met een man van 55 of 60 jaar oud.
Ondanks dat is Parker in de jazzwereld een legende. Samen met een paar anderen vond hij de bebop uit. Deze weinig toegankelijke muziekstijl bevat complexe ritmes en harmonieën. De nadruk ligt op virtuositeit, harmonische complexiteit en tempowisselingen.
De naam bebop is afgeleid van een standaardkreet in de jazz-zang (het scatten). De muziekstijl kwam vooral op in de aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Amerika was nerveus, de muziek dus ook. Die muziek was technisch hoogstaand en was niet zoals de swing gericht op commercieel succes. De muziek zelf, de kunst stond voorop.
Dit zorgde voor een verandering bij de spelers zelf en onder het publiek. Bebop trok een ander soort mensen dan de populaire swing. Het is dan ook niet voor niets dat sommigen beweren dat bebop van jazz een eliteaangelegenheid heeft gemaakt. Muziek moest opeens begrepen worden, terwijl veel mensen die moeite niet wilden en willen nemen.
Jazzmuzikant en muziekleraar van het cultureel centrum Wim Ninaber weet dat veel mensen bebop zenuwenmuziek vinden, maar volgens hem is jazz een ‘taal van vrijheid en expressie’. Een taal die inderdaad interessant wordt naarmate je hem gaat begrijpen. Hij maakt een vergelijking met het Italiaans. “Als je geen Italiaans verstaat en je zit tussen mensen die die taal met elkaar spreken, word je ook nerveus.”
Ninaber is zich ervan bewust dat veel mensen de moeite niet zullen nemen om zich te verdiepen in jazz, maar hij heeft ook gemerkt dat Nederland meer openstaat voor de muziek. Hij hoort het steeds vaker terug in reclames, ziet Robbie Willams een uitstapje maken naar de jazz en stelt vast dat jazzmuzikanten als Norah Jones en Jamie Cullum ongekend populair zijn.
Tegelijk constateert Ninaber dat veel van zijn studenten op het cultureel centrum geen idee hebben wie Charlie Parker is. Dat onrecht wil hij vanavond rechtzetten, want volgens de docent kan niemand die zich met jazz bezighoudt om Parker heen. “Iemand heeft ooit geschreven, dat Parker heel veel geld had kunnen vangen als hij iedereen had kunnen aanklagen die speelde zoals hij. Iedereen speelde en speelt hem na. Zijn geluid, zijn techniek waren heel pakkend, het is moeilijk uit te leggen wat het precies is.”
Ninaber, zijn collega’s en de bigband van studentenmuziekvereniging Krashna Musika willen vanavond aan iedereen laten horen hoe Parker speelde. Daarna mag iedereen die daar zin in heeft, mee gaan jammen.
34 Jaar is de Amerikaanse jazzsaxofonist Charlie Parker maar geworden. Hij was drugsverslaafd, leefde een ongezond leven. De dokter die bij Parker de dood vaststelde, dacht dat hij te maken had met een man van 55 of 60 jaar oud.
Ondanks dat is Parker in de jazzwereld een legende. Samen met een paar anderen vond hij de bebop uit. Deze weinig toegankelijke muziekstijl bevat complexe ritmes en harmonieën. De nadruk ligt op virtuositeit, harmonische complexiteit en tempowisselingen.
De naam bebop is afgeleid van een standaardkreet in de jazz-zang (het scatten). De muziekstijl kwam vooral op in de aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Amerika was nerveus, de muziek dus ook. Die muziek was technisch hoogstaand en was niet zoals de swing gericht op commercieel succes. De muziek zelf, de kunst stond voorop.
Dit zorgde voor een verandering bij de spelers zelf en onder het publiek. Bebop trok een ander soort mensen dan de populaire swing. Het is dan ook niet voor niets dat sommigen beweren dat bebop van jazz een eliteaangelegenheid heeft gemaakt. Muziek moest opeens begrepen worden, terwijl veel mensen die moeite niet wilden en willen nemen.
Jazzmuzikant en muziekleraar van het cultureel centrum Wim Ninaber weet dat veel mensen bebop zenuwenmuziek vinden, maar volgens hem is jazz een ‘taal van vrijheid en expressie’. Een taal die inderdaad interessant wordt naarmate je hem gaat begrijpen. Hij maakt een vergelijking met het Italiaans. “Als je geen Italiaans verstaat en je zit tussen mensen die die taal met elkaar spreken, word je ook nerveus.”
Ninaber is zich ervan bewust dat veel mensen de moeite niet zullen nemen om zich te verdiepen in jazz, maar hij heeft ook gemerkt dat Nederland meer openstaat voor de muziek. Hij hoort het steeds vaker terug in reclames, ziet Robbie Willams een uitstapje maken naar de jazz en stelt vast dat jazzmuzikanten als Norah Jones en Jamie Cullum ongekend populair zijn.
Tegelijk constateert Ninaber dat veel van zijn studenten op het cultureel centrum geen idee hebben wie Charlie Parker is. Dat onrecht wil hij vanavond rechtzetten, want volgens de docent kan niemand die zich met jazz bezighoudt om Parker heen. “Iemand heeft ooit geschreven, dat Parker heel veel geld had kunnen vangen als hij iedereen had kunnen aanklagen die speelde zoals hij. Iedereen speelde en speelt hem na. Zijn geluid, zijn techniek waren heel pakkend, het is moeilijk uit te leggen wat het precies is.”
Ninaber, zijn collega’s en de bigband van studentenmuziekvereniging Krashna Musika willen vanavond aan iedereen laten horen hoe Parker speelde. Daarna mag iedereen die daar zin in heeft, mee gaan jammen.
Comments are closed.